ព្រះអានន្ទដែលលោកមានបញ្ញាច្រើន ដែលអ្នកប្រាជ្ញខាងសាសនាចាត់ថាជាកញ្ជើធម៌ ឬជាបណ្តុំនៃធម៌ ព្រោះលោកជាអ្នកស្តាប់យ៉ាងប្រសើរ ជាពិសេសរាល់ចរិយារបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទាំងអម្បាលម៉ាន គឺស្ថិតនៅក្នុងបេះដូងព្រះអានន្ទទាំងអស់ ។ ហេតុអ្វីបានជាការស្តាប់ធម៌បានផលច្រើនដល់ម្ល៉ោះ?ព្រោះថាការស្តាប់ធម៌នាំឱ្យកើតសទ្ធា កាលបើកើតសទ្ធាហើយ នាំឱ្យបានសម្រេចផលដែលមានគុណវិសេសៗដទៃទៀតបាន…
ព្រះអានន្ទដែលលោកមានបញ្ញាច្រើន ដែលអ្នកប្រាជ្ញខាងសាសនាចាត់ថាជាកញ្ជើធម៌ ឬជាបណ្តុំនៃធម៌ ព្រោះលោកជាអ្នកស្តាប់យ៉ាងប្រសើរ ជាពិសេសរាល់ចរិយារបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទាំងអម្បាលម៉ាន គឺស្ថិតនៅក្នុងបេះដូងព្រះអានន្ទទាំងអស់ ។
ហេតុអ្វីបានជាការស្តាប់ធម៌បានផលច្រើនដល់ម្ល៉ោះ?
ព្រោះថាការស្តាប់ធម៌នាំឱ្យកើតសទ្ធា កាលបើកើតសទ្ធាហើយ នាំឱ្យបានសម្រេចផលដែលមានគុណវិសេសៗដទៃទៀតបាន ។ ដូចព្រះសារីបុត្រជាដើម អ្នកប្រកបដោយបញ្ញា ដែលអាចរាប់តំណក់ទឹកភ្លៀងកាលធ្លាក់រហូតដល់អស់កប្បទាំងមូលបាន តែលោកក៏មិនអាចនឹងសម្រេចសោតាបត្តិផលដោយធម្មតារបស់ខ្លួនបានទេ ប្រសិនបើលោកមិនបានស្តាប់ធម៌ដែលព្រះអស្សជិត្ថេរជាដើមសម្តែងនោះ ។
ព្រោះហេតុនោះ ទើបព្រះភគវាទ្រង់ត្រាស់ថា ការស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ជាគុណវិសេសដ៏ធំធេងបំផុតនាំឱ្យកើតបញ្ញា ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ