ត្រង់គាថាមួយកន្លែងនៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទ ព្រះដ៏មានបុណ្យទ្រង់សម្តែងថា បុគ្គលមិនគួរធ្វើប្រយោជន៍របស់ខ្លួនឲ្យសាបសូន្យដោយច្រើនព្រោះតែប្រយោជន៍អ្នកដទៃឡើយកាលបើបុគ្គលដឹងច្បាស់នូវប្រយោជន៍របស់ខ្លួនហើយ គប្បីខ្វល់ខ្វាយក្នុងប្រយោជន៍នោះចុះ ។
សេចក្តីនេះបើជាគ្រហស្ថវិញបានដល់ការខំខ្នះខ្នែងប្រឹងប្រែងស្វែងរកភោគសម្បត្តិ មិនត្រូវបណ្តែតបណ្តោយឲ្យកាលវេលាកន្លងទៅទទេៗ គឺខំប្រឹងក្នុងកិច្ចការរបស់ខ្លួនពិតៗ, មិនត្រូវឲ្យពេលវេលាកន្លងទៅព្រោះតែប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃសូម្បីតិចតួចឡើយ ។
បើជាអ្នកបួសវិញមិនត្រូវលះបង់កិច្ចវត្តរបស់ខ្លួន ហើយយកពេលវេលាទៅជួសជុលកុដិ, សាលា, ព្រះវិហារ ឬចេតិយដ៏ច្រើនពេកទេ ។ គួរយកពេលវេលាទៅប្រតិបត្តិនូវកិច្ចវត្តទាំងឡាយមានឧបជ្ឈាយវត្តជាដើម និង ត្រូវបំពេញអភិសមាចារិកវត្ត គឺធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវគុណទាំងឡាយមានអរិយផលជាដើម ដោយគិតថាអញនឹងមិនធ្វើប្រយោជន៍របស់ខ្លួនឱ្យវិនាសសាបសូន្យព្រោះតែលាភសក្ការៈឡើយ នេះទើបជាប្រយោជន៍ពិតរបស់អ្នកបួស ។
បើបព្វជិតរូបណាមានព្យាយាមប្រឹងប្រែងមាំមួនដោយនឹកសង្ឃឹមថា អាត្មាអញមុខជានឹងបានសម្រេចមគ្គផលជាក់ជាមិនខាន ហើយ គប្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្លួនដោយអំណត់ថានេះជាប្រយោជន៍របស់អាត្មាអញ ត្រូវប្រឹងប្រែងក្នុងប្រយោជន៍របស់ខ្លួននោះចុះកុំបណ្តែតបណ្តោយឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ