ព្រះភគវាត្រាស់ថា ជនណាមិនជឿកម្មផល ជននោះនឹងមានទោសធ្ងន់យោនយកកំណើតទៅកាន់អបាយភូមិមានប្រេតនរកជាដើម រងទុក្ខវេទនាហួសវិស័យនឹងថ្លែង។ តទៅនេះជាបុគ្គលាធិដ្ឋានដើម្បីបញ្ជាក់ឱ្យកាន់តែច្បាស់ ។ កាលព្រះពុទ្ធធរមាននៅឡើយ ថ្ងៃមួយជាថ្ងៃឧបោសថសីលពួកភិក្ខុសង្ឃបានប្រជុំគ្នាធ្វើឧបោសថកម្ម ចំណែកឧបាសក ឧបាសិកាទាំងឡាយមានសេចក្តីជ្រះថ្លា…
ព្រះភគវាត្រាស់ថា ជនណាមិនជឿកម្មផល ជននោះនឹងមានទោសធ្ងន់យោនយកកំណើតទៅកាន់អបាយភូមិមានប្រេតនរកជាដើម រងទុក្ខវេទនាហួសវិស័យនឹងថ្លែង។ តទៅនេះជាបុគ្គលាធិដ្ឋានដើម្បីបញ្ជាក់ឱ្យកាន់តែច្បាស់ ។
កាលព្រះពុទ្ធធរមាននៅឡើយ ថ្ងៃមួយជាថ្ងៃឧបោសថសីលពួកភិក្ខុសង្ឃបានប្រជុំគ្នាធ្វើឧបោសថកម្ម ចំណែកឧបាសក ឧបាសិកាទាំងឡាយមានសេចក្តីជ្រះថ្លា ក៏នាំគ្នាយកភេសជ្ជៈមាន ស្ករស ទឹកដោះគោ ទឹកឃ្មុំ ទឹកអំពៅដើម្បីរៀបចាត់ចែងក្នុងសាលាភត្តចាំប្រគេនព្រះសង្ឃ ដែលចេញពីរោងឧបោសថ ។
ជួនជាពេលនោះពួកបរិស័ទទាំងឡាយបានឃើញនាងសិរិនីជាស្រីផ្កាមាសដើរទៅក្បែរទីនោះក៏ហៅឱ្យចូលទៅដើម្បីអនុមោទនាយកចំណែកបុណ្យ តែបែរជានាងផ្កាមាសនោះមានចិត្តក្រោធខឹង ហើយឆ្លើយតបទៅវិញថា យើងមិនចង់បានបុណ្យស្អីទេ គ្មានបុណ្យគ្មានបាប គ្មានកម្មផលអ្វីកើតពីពួកសមណៈត្រងោលនោះទេ ពួកអ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែជាអ្នកចាញ់បោកសមណៈត្រងោលទាំងនេះគ្រប់តែគ្នានឹង និយាយរួចក៏ដើរហួសទៅ ។
ដោយអំណាចនៃទិដ្ឋិដែលមិនជឿកម្មផល ពេលអស់អាយុសង្ខារទៅ នាងបានធ្វើមរណកាលទៅក៏កើតជាប្រេតញីនៅក្បែរកំពែងនគរ មានកាយអាក្រក់ ធុំក្លិនស្អុយអសោចិ៍ចេញពីមាត់ ដូចសាកសពស្អុយរលួយ មិនដែលមានអាហារបរិភោគទេ ប្រេតញីមានសេចក្តីលំបាក ស្រេកឃ្លានខ្លាំងណាស់ ព្រោះតែកម្មពៀរមិនជឿបុណ្យបាប ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ