ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធទ្រង់ទេសនាអប់រំបរិស័ទឱ្យពិចារណារូបកាយយើងនេះរកឋិតថេរគ្មានទេ កើតឡើងមិនយូរប៉ុន្មានផងក៏ចាស់គ្រាំគ្រា បែកធ្លាយទៅវិញដោយជំងឺតម្កាត់ផ្សេងៗ តែមុននឹងលាចាកលោកទៅ កាយនេះរមែងកើតទុក្ខវេទនាក្រៃពេក រកអ្វីប្រៀបពុំបានឡើយ ព្រោះថា ការកើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ជាឈ្មោះទុក្ខធំ លំបាកអត់ ពិបាកទ្រាំក្រៃលែង និងមិនអាចកន្លងបានឡើយ ។
អរិយបុគ្គលព្រោះតែលោកខ្លាចជាតិ ជរា ព្យាធិ មរណៈនេះហើយ ទើបលោកមិនចង់កើតទៀត ហើយខំបំពេញបារមីរហូតពេញបរិបូណ៌បានត្រាស់ដឹងជាព្រះពុទ្ធរលត់ខន្ធចូលកាន់ព្រះនិព្វានជាឯកន្តបរមសុខ ។
ឯសាមញ្ញជនវិញមិនដូច្នោះទេ គឺស្រឡាញ់ពេញចិត្តនឹងរូបនេះខ្លាំងណាស់ មិនបានគិតថារូបកាយនេះនាំឱ្យសត្វលោកមានទុក្ខឥតស្រាកស្រាន្តសោះឡើយ បើទោះជាពេលខ្លះបានសុខ ក៏សេចក្តីសុខនោះមានត្រឹមតែមួយខណៈប៉ុណ្ណោះ រួចហើយក៏វិលមករកសេចក្តីទុក្ខវិញដដែល ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ