តាមធម្មតាមនុស្សទូទៅមិនត្រូវការសេចក្តីទុក្ខទេ គឺត្រូវការតែសុខចម្រើនប៉ុណ្ណោះ តែក៏នៅមិនរួចទុក្ខ ទោះជាបានសុខខ្លះក៏សុខនោះបានត្រឹមតែមួយខណៈប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏វិលមករកទុក្ខវិញដដែល ។ សុខនិងទុក្ខនេះជាគូនឹងគ្នា លោកប្រៀបដូចពស់ពិស តាមធម្មតាពស់ពិសខាងក្បាលវាមានពិស ចូលទៅជិត…
តាមធម្មតាមនុស្សទូទៅមិនត្រូវការសេចក្តីទុក្ខទេ គឺត្រូវការតែសុខចម្រើនប៉ុណ្ណោះ តែក៏នៅមិនរួចទុក្ខ ទោះជាបានសុខខ្លះក៏សុខនោះបានត្រឹមតែមួយខណៈប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏វិលមករកទុក្ខវិញដដែល ។
សុខនិងទុក្ខនេះជាគូនឹងគ្នា លោកប្រៀបដូចពស់ពិស តាមធម្មតាពស់ពិសខាងក្បាលវាមានពិស ចូលទៅជិត វានឹងខាំ បើចាប់កន្ទុយវាមិនថ្វីទេ តែបើមិនប្រញាប់លែងវិញ វានឹងបកក្បាលមកខាំនាំឱ្យគ្រោះថ្នាក់ដូចគ្នា ព្រោះទាំងក្បាលនិងកន្ទុយវានៅក្នុងតួពស់តែមួយ ។
សេចក្តីនេះបណ្ឌិតលោកចង់ប្រាប់ថា សេចក្តីទុក្ខប្រៀបដូចក្បាលពស់ ឯសុខប្រៀបដូចកន្ទុយពស់ ។ រីករាយចិត្តជាសុខ ថ្នាំងថ្នាក់សៅហ្មងចិត្តជាទុក្ខ រមែងកើតអំពីប្រភពតែមួយ គឺអវិជ្ជានិងតណ្ហានោះឯង ។
ព្រោះហេតុនោះហើយបានជាពេលខ្លះយើងមានសេចក្តីសុខដែរ តែចិត្តនោះក៏នៅមិនសូវសប្បាយ មិនស្ងប់អារម្មណ៍ ព្រោះនៅភ័យខ្លាចពីការបាត់បង់ទៅវិញ ដោយសារតែសុខទុក្ខចេញមកពីប្រភពតែតែមួយ ។
នេះបង្ហាញឲ្យឃើញថា សុខពិតមែន តែមានទុក្ខនៅច្រឡូកច្រឡំជាមួយផង ហៅថា សាមិសសុខ គឺជាសុខដូចចាប់ពស់ត្រង់កន្ទុយដូច្នោះដែរ ។ (សៀវភៅពាក្យពេចន៍ម៉ែឪ)
ចែករំលែកព័តមាននេះ