នៅក្នុងឱវាទបាតិមោក្ខព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ត្រាស់ថា ដែលហៅថា សមណៈនោះ មិនមែនហៅត្រឹមតែកោរសក់ ភេទស្លៀកស្បង់គ្រងចីវរជាគ្រឿងចំណាំឡើយ គឺហៅទៅតាមលក្ខណៈដូច្នេះថាៈ អ្នកដែលរម្ងាប់នូវបាបទាំងឡាយឲ្យស្ងប់ទៅបានទើបតថាគតហៅថា សមណៈ ព្រោះតែគេជាអ្នកស្ងប់រម្ងាប់នោះឯង។ ការដែលរម្ងាប់នូវបាបហ្នឹងហើយ…
នៅក្នុងឱវាទបាតិមោក្ខព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ត្រាស់ថា ដែលហៅថា សមណៈនោះ មិនមែនហៅត្រឹមតែកោរសក់ ភេទស្លៀកស្បង់គ្រងចីវរជាគ្រឿងចំណាំឡើយ គឺហៅទៅតាមលក្ខណៈដូច្នេះថាៈ
អ្នកដែលរម្ងាប់នូវបាបទាំងឡាយឲ្យស្ងប់ទៅបានទើបតថាគតហៅថា សមណៈ ព្រោះតែគេជាអ្នកស្ងប់រម្ងាប់នោះឯង។ ការដែលរម្ងាប់នូវបាបហ្នឹងហើយ ជាលក្ខណៈជាគ្រឿងសម្គាល់របស់សមណៈ ។
ចំណែកឯអ្នកដែលឥតវត្តប្រតិបត្តិ និយាយពាក្យឡេះឡោះ មិនត្រូវតាមធម៌វិន័យ ជាអ្នកសម្បូណ៌ដោយសេចក្ដីប្រាថ្នា មានចិត្តជាប់ជំពាក់ក្នុងលាភលើសលប់ នឹងឈ្មោះថា ជាសមណៈមិនបានឡើយ ។
ចំណែកខាងជនដែលជាអ្នករម្ងាប់នូវបាបទាំងតូចទាំងធំបានដោយសព្វគ្រប់ ទើបតថាគតហៅថា សមណៈ ព្រោះតែគេរម្ងាប់នូវបាបទាំងឡាយអស់ហើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ