អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើមលោកខ្លាចជាតិ ជរា ព្យាធិ មរណៈនេះខ្លាំងណាស់ លោកមិនចង់កើតទៀតទេ ព្រោះកំណើត ព្រោះរូបកាយនេះនាំឱ្យសត្វលោកមានទុក្ខឥតស្រាកស្រាន្ត ទោះជាពេលខ្លះបានសុខ ក៏សេចក្តីសុខនោះមានត្រឹមតែមួយខណៈប៉ុណ្ណោះ ។…
អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើមលោកខ្លាចជាតិ ជរា ព្យាធិ មរណៈនេះខ្លាំងណាស់ លោកមិនចង់កើតទៀតទេ ព្រោះកំណើត ព្រោះរូបកាយនេះនាំឱ្យសត្វលោកមានទុក្ខឥតស្រាកស្រាន្ត ទោះជាពេលខ្លះបានសុខ ក៏សេចក្តីសុខនោះមានត្រឹមតែមួយខណៈប៉ុណ្ណោះ ។ តែចំណែកសាមញ្ញជនវិញមិនដូច្នោះទេ គឺស្រឡាញ់ពេញចិត្តនឹងរូបនេះខ្លាំងណាស់ មិនបានគិតអំពីទុក្ខសោកនៃរូបនោះទេ ។
ព្រោះហេតុនោះបានជាលោកពិចារណាទៅដល់កំណើតរបស់សត្វដែលដេកនៅក្នុងគភ៌ ថាជាភ័យដ៏ធំគួរឱ្យខ្លាច ព្រោះថាសេចក្ដីវិកលវិការនៃរាងកាយ មានធ្មេញបាក់ សក់ស្កូវ ថ្ពាល់ផត មាត់ខុបចូល ខ្នងកោង ស្បែកជ្រួញជ្រីវយុរយារជាដើម ជារបស់ដែលយើងរាល់គ្នាមិនចង់បាន មិនត្រូវចិត្ត តែគ្រប់គ្នាគង់ជួបប្រទះ គង់បានមកដោយឯងៗគេចទៅណាក៏មិនរួច។ សេចក្ដីស្លាប់ក៏ជារបស់ដែលយើងឥតចង់បានបន្តិចបន្តួចទេ តែនឹងកន្លងឲ្យហួសទៅគឺមិនបានដាច់ខាត ។
ដូចព្រះសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា ការកើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ជាឈ្មោះទុក្ខធំ ពីព្រោះលំបាកអត់ ពិបាកទ្រាំក្រៃលែង និងពិបាកកន្លងដ៏ក្រៃលែង ។
បើពិចារណាឱ្យមែនទែនទៅរាងកាយរបស់យើងនេះរកឋិតថេរគ្មានទេ កើតឡើងមិនយូរប៉ុន្មានក៏ចាស់គ្រាំគ្រា បែកធ្លាយទៅដោយជំងឺតម្កាត់ផ្សេងៗ តែមុននឹងបែកធ្លាយកាយស្លាប់ទៅនោះ រមែងកើតទុក្ខវេទនាក្រៃពេក រកអ្វីប្រៀបពុំបានឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ