ពិធីបង្វិលពពិលជាប្រពៃណីខ្មែរដ៏ល្អផូរផង់និងមានលក្ខណៈសំខាន់ដែលដូនតាយើងមិនដែលរំលងឡើយសម្រាប់ពិធីមង្គលការនីមួយៗ ព្រោះមានជំនឿថានឹងនាំសុខសួស្តីដល់ស្វាមីភរិយាថ្មី ហើយពិធីនេះមានត្រណមខុសប្លែកពីគេគឺអ្នកចូលរួមបានតែបុរសស្ត្រីដែលបានរៀបការទៅតាមទំនៀមទម្លាប់ដូនតា ចំណែកអ្នកប្រព្រឹត្តកន្លងប្រពៃណីមិនអនុញ្ញាតឱ្យចូលរួមជាដាច់ខាត ដោយដូនតាជំនាន់មុនប្រកាន់ខ្លាំងណាស់និងមានជំនឿថានាំឱ្យគូស្វាមីភរិយាថ្មីនេះអពមង្គលក្នុងជីវិតគ្រួសារទៅថ្ងៃមុខ ។
យោងតាមសៀវភៅ វប្បធម៌ខ្មែរបានឱ្យដឹងថាការប្រារព្ធពិធីនេះក្នុងអត្ថន័យដើម្បីរំលឹកគុណទៅដល់ព្រះឥសូរនិងនាងឧមាដែលជាអាទិទេពនៅក្នុងសាសនាព្រាហ្មណ៍ ដើម្បីផ្តល់សិរីសួស្តីជ័យមង្គលដល់កូនប្រុសស្រីទាំងពីរដែលបានសម្រេចចិត្តចាប់ដៃកសាងជីវិតថ្មីរួមគ្នាចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ ជាពិសេសគឺឱ្យឆាប់មានកូនដើម្បីស្នងត្រកូលរបស់ពួកគេ ។
សន្លឹកពពិលតំណាងឱ្យយោនីព្រះនាងឧមា ចំណែកទៀនដែលគេបិទជាប់ចំកណ្តាលសន្លឹកពពិលនោះជាតំណាងឱ្យលិង្គព្រះឥសូរជាអ្នកបង្កើតមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងឋានមនុស្សលោកយើងនេះ ។ រីឯផ្សែងទៀនដែលបក់ហុយចូលពីការបង្វិលពពិលនេះគឺជាតំណាងប្រាប់ថា ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅកូនប្រុសស្រីទាំងពីរត្រូវជួបនឹងការលំបាកជាច្រើនមានទាំងក្តៅ និងត្រជាក់ ដូច្នេះត្រូវចេះខាំមាត់សង្កត់ចិត្ត ទទួលឱ្យបាននូវរឿងរ៉ាវគ្រប់បែបយ៉ាង ។
នៅក្នុងវចនានុក្រមភាសាខ្មែរដែលចងក្រងដោយសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានឲ្យនិយមន័យពពិលថា ជាប្រដាប់ធ្វើដោយលោហជាតិមានសណ្ឋានស្រដៀងនឹងស្លឹកពោធិ៍សម្រាប់បិទទៀនអុជកាន់ហុចបន្តគ្នា បង្វិលបក់ផ្សែងចូលជុំវិញមនុស្ស ឬរបស់អ្វីដើម្បីឲ្យកើតស្រីសួស្ដី ។
ទន្ទឹមនឹងនេះពិធីបង្វិលពពិល គឺមានលក្ខណៈពិសេសខុសប្លែកពីគេ ក្នុងចំណោមពិធីនានាទាំងអស់ក្នុងទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ។ ចាស់សម័យមុន តែងមានត្រណមសំខាន់ពីរយ៉ាងនៅពេលចាប់ផ្តើមរៀបចំធ្វើពិធីនេះគឺៈ
១-ចាស់ទុំ ឬបងប្អូនដែលអាចចូលរួមនៅក្នុងពិធីបង្វិលពពិលនេះបាន គឺមានតែបុរស និងស្រី្តដែលបានរៀបការតាមប្រពៃណីមានគូស្រករស្របតាមច្បាប់គោរពតាមទំនៀមទម្លាប់ដូនតា ។
២-ប្រសិនបើកូនក្រមុំបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងប្រពៃណីមុនពេលរៀបការ គឺបុរាណហាមដាច់ខាតមិនឱ្យធ្វើពិធីបង្វិលពពិលនេះទេគឺត្រូវរំលងចោល ព្រោះមានជំនឿយ៉ាងមុតមាំថានឹងនាំឱ្យអពមង្គលដល់គ្រួសារនាថ្ងៃខាងមុខ ។
បើតាមព្រឹទ្ធាចារ្យ ជូ វង្សបានបញ្ជាក់ថា ចំនួនជុំនៃការបង្វិលពពិលតែងយកចំនួនលេខសេស មាន ៣ជុំ ៥ជុំ រហូតដល់ ១៩ជុំ។ លើកលែងតែបង្វិលពពិលក្នុងពិធីបុណ្យពុទ្ធាភិសេក ឬអភិសេកព្រះ ដែលការបង្វិលពពិលមានច្រើនជុំ រហូតដល់ជាង១០០ជុំឯណោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ