បណ្ឌិតអ្នកប្រាជ្ញក្នុងលោកពោលហៅបុគ្គលដែលរស់នៅដោយប្រាជ្ញាថាជាជីវិតរស់នៅប្រសើរបំផុត។ បុគ្គលច្រើនណាស់ដែលប្រាថ្នាចង់បានឱ្យខ្លួនមានអាយុវែងថាជារបស់ប្រសើរ តែជីវិតរស់នៅនៃបុគ្គលនោះដោយភាពល្ងង់ខ្លៅ ដោយសេចក្តីប្រមាទ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយពោលថាមិនប្រសើរឡើយ ។ ធម្មតាបុគ្គលរស់នៅដោយឥតប្រាជ្ញា សូម្បីមានអាយុយឺនយូររហូតដល់១រយឆ្នាំក្តី ក៏ឥតមានប្រសើរអ្វីតិចតួច ត្រង់ការដែលគ្រាន់តែរស់នៅនោះឡើយ…
បណ្ឌិតអ្នកប្រាជ្ញក្នុងលោកពោលហៅបុគ្គលដែលរស់នៅដោយប្រាជ្ញាថាជាជីវិតរស់នៅប្រសើរបំផុត។
បុគ្គលច្រើនណាស់ដែលប្រាថ្នាចង់បានឱ្យខ្លួនមានអាយុវែងថាជារបស់ប្រសើរ តែជីវិតរស់នៅនៃបុគ្គលនោះដោយភាពល្ងង់ខ្លៅ ដោយសេចក្តីប្រមាទ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយពោលថាមិនប្រសើរឡើយ ។
ធម្មតាបុគ្គលរស់នៅដោយឥតប្រាជ្ញា សូម្បីមានអាយុយឺនយូររហូតដល់១រយឆ្នាំក្តី ក៏ឥតមានប្រសើរអ្វីតិចតួច ត្រង់ការដែលគ្រាន់តែរស់នៅនោះឡើយ តែបើបុគ្គលរស់នៅដោយប្រាជ្ញាវិញ កុំថាឡើយរស់នៅ១រយឆ្នាំ សូម្បីត្រឹមតែ២-៣ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ក៏គង់ប្រសើរជាង។
សមដូចពុទ្ធភាសិតក្នុងសហស្សវគ្គ គម្ពីរធម្មបទថា បុគ្គលណាមានជីវិតរស់នៅដល់ទៅ១រយឆ្នាំក្តី តែជាបុគ្គលអាប់ឥតប្រាជ្ញា ជាអ្នកមិនខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងគុណធម៌គឺសេចក្តីល្អ ជីវិតរស់នៅតែ១ថ្ងៃរបស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញា មានសុចរិតធម៌តាំងមាំនៅក្នុងខ្លួនហើយ ជីវិតរបស់អ្នកនោះប្រសើរជាង។
