ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់សម្តែងថា បុគ្គលណាមានទ្រព្យសម្បត្តិហើយមិនស្រវឹងផង មិនប្រមាទផង មិនប្រាថ្នាក្នុងកាមជ្រុលជ្រប់ផង មិនប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខផង បុគ្គលនោះ ព្រះអង្គត្រាស់ថា មានចំនួនមិនច្រើនទេក្នុងលោកនេះ ។ ចំណែកពួកសត្វណាមានសេចក្ដីត្រេតអរខ្លាំងក្នុងកាមនិងភោគៈទាំងឡាយប្រាថ្នាជ្រុលជ្រប់ក្នុងកាមហួសប្រមាណ…
ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់សម្តែងថា បុគ្គលណាមានទ្រព្យសម្បត្តិហើយមិនស្រវឹងផង មិនប្រមាទផង មិនប្រាថ្នាក្នុងកាមជ្រុលជ្រប់ផង មិនប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខផង បុគ្គលនោះ ព្រះអង្គត្រាស់ថា មានចំនួនមិនច្រើនទេក្នុងលោកនេះ ។
ចំណែកពួកសត្វណាមានសេចក្ដីត្រេតអរខ្លាំងក្នុងកាមនិងភោគៈទាំងឡាយប្រាថ្នាជ្រុលជ្រប់ក្នុងកាមហួសប្រមាណ មិនដឹងនូវទោសដែលប្រព្រឹត្តល្មើសនោះ ប្រៀបដូចជាពួកម្រឹគរមែងមិនដឹងនូវអន្ទាក់ ដែលគេដាក់ ពួកសត្វនោះតែងមានសេចក្ដីក្ដៅក្រហាយក្នុងកាលជាខាងក្រោយ ព្រោះថា ផលនៃកម្មនោះជាផលលាមក ។
ព្រោះហេតុនោះទើបអ្នកប្រាជ្ញលើកជាបទថា មានទ្រព្យ ស្គាល់ទ្រព្យគាប់ប្រពៃ បែងចែក ចាយវាយស្គាល់ហេតុផលការពារមុខក្រោយ ទទួលផល ទោសមិនកើតដល់ព្រោះស្គាល់តម្លៃទ្រព្យ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ