មនុស្សគ្រប់រូបដែលរស់នៅលើផែនដីនេះសុទ្ធសឹងតែជួបនូវសេចក្តីទុក្ខគ្រប់ៗគ្នា គ្មានជីវិតសត្វណាដែលថាមិនដែលជួបសេចក្តីទុក្ខនេះជាដាច់ខាត គ្រាន់តែទុក្ខនោះវាកើតឡើងខុសៗគ្នា ឬច្រើននិងតិចតែប៉ុណ្ណោះ ។
ទុក្ខធំៗដែលគ្រប់គ្នាគេចមិនរួចនោះមាន ទុក្ខព្រោះការកើតនៅក្នុងវាលវដ្ដសង្សារ ទុក្ខព្រោះការប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិត ទុក្ខព្រោះចាស់ជរានៃជីវិត ទុក្ខព្រោះជីវិតមានរោគាព្យាធា ទុក្ខព្រោះការស្លាប់ទៅនៃជីវិត ទុក្ខព្រោះការព្រាត់ប្រាសគ្នា ទុក្ខព្រោះការខកបំណង ទុក្ខព្រោះជីវិតបរាជ័យជាដើម ។
មានសេចក្តីទុក្ខជាច្រើនទៀត ដែលមិនអាចរៀបរាប់អស់ សឹងតែអាចនិយាយបានថា ក្នុងមួយជាតិកំណើតនៃជីវិតនេះ គឺពោរពេញទៅដោយសេចក្តីទុក្ខគ្រប់ដង្ហើមចេញចូល ទោះបីជាស្តេចគ្រប់គ្រងផែនដី ជាមន្ត្រី ជាសេដ្ឋី រាស្ត្រប្រុសស្រី អ្នកមានអ្នកក្រក៏ដោយ ក៏ជីវិតអ្នកទាំងអស់នោះនៅតែមានសេចក្តីទុក្ខដូចគ្នា គឺទុក្ខព្រោះការកើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ ដែលជាមរតករបស់ជីវិត ដែលមនុស្សយើងត្រូវតែទទួលយកឃ្វាងមិនបាន ។
ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្តែងថា ពួកជនទាំងអស់ ទោះបីក្មេងក្តី ចាស់ក្តី ពាលក្តី បណ្ឌិតក្តី អ្នកមានក្តី អ្នកក្រក្តី ទុរគតក្តី ជនទាំងនោះតែងមានសេចក្តីស្លាប់នៅពីខាងមុខគ្រប់គ្នា។ ឆ្នាំងដី ដែលស្មូនឆ្នាំងធ្វើហើយ ទោះបីតូចក្តី ធំក្តី ឆ្អិនក្តី ឆៅក្តី ឆ្នាំងទាំងអស់នោះ មានកិរិយាបែកធ្លាយទៅក្នុងទីបំផុតជាធម្មតាយ៉ាងណា ជីវិតរបស់សត្វលោកទាំងឡាយ ក៏ត្រូវបែកធ្លាយយ៉ាងនោះដែរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ