គ្រួសារសាច់ញាតិរមែងយំកន្ទក់កន្ទេញចំពោះបុគ្គលដែលស្លាប់ទៅហើយនោះ ទាំងបាននិយាយថា ធ្វើម្តេចននឹងបានញាតិរបស់យើងរស់ឡើងវិញ ហើយ ក៏នាំខ្មោចក្នុងមឈូសនោះទៅកាន់ជើងថ្ករ រួចប្រជុំគ្នាបូជាទាំងសោកសង្រេង ។
ចំណែកបុគ្គលដែលស្លាប់នោះត្រូវបានពួកអ្នកដុតទាំងឡាយចាក់ដោយឈើស្រួច ដែកសូលដុតបុគ្គលនោះកម្ទេចចោល។ អ្នកស្លាប់នោះរមែងលះបង់នូវភោគៈទាំងឡាយ លះនូវញាតិមិត្តទាំងឡាយ គឺគ្មានអ្វីជាទីពឹងពុំនាក់ក្រៅអំពីបុណ្យកុសលដែលខ្លួនធ្លាប់សន្សំហើយនោះទេ ។
ពួកញាតិមិត្តដែលនៅមានជីវិតក៏នាំយកនូវទ្រព្យសម្បត្តិរបស់បុគ្គលដែលស្លាប់នោះ ចំណែកសត្វដែលស្លាប់ក៏ទៅតាមយថាកម្ម សូម្បីទ្រព្យតិចតួច ខោអាវ ស្បែកជើង កូនប្រពន្ធ និងមាសប្រាក់ ដីធ្លីក៏មិនអាចយកជាប់តាមខ្លួនបានឡើយ ។
ព្រោះហេតុនោះបានជាលោកពោលថា បុគ្គលមិនមែនបាននូវអាយុវែងដោយសារទ្រព្យទេ ទាំងមិនមែនកម្ចាត់បង់នូវជរា ព្យាធិដោយសារទ្រព្យឡើយ។ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ បានពោលអំពីជីវិតនេះថា មានប្រមាណតិចតួច ខ្លីណាស់ មិនទៀងទាត់ និងមានការប្រែប្រួលទៅជាធម្មតា គ្មានជីវិតសត្វណាគេចរួចបានទេ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ