រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ផលិតផលប្រើប្រាស់ធ្វើអំពីកំប្លោក បានចាប់ផ្ដើមមានទីផ្សារគួរឱ្យកត់សម្គាល់ទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស ក៏ប៉ុន្ដែការផ្គត់ផ្គង់ផលិតផលមួយនេះនៅមានកម្រិតនៅឡើយ ។ បើតាមម្ចាស់សិប្បកម្មកំប្លោក ភ្នំក្រោម ខេត្តសៀមរាប…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ផលិតផលប្រើប្រាស់ធ្វើអំពីកំប្លោក បានចាប់ផ្ដើមមានទីផ្សារគួរឱ្យកត់សម្គាល់ទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស ក៏ប៉ុន្ដែការផ្គត់ផ្គង់ផលិតផលមួយនេះនៅមានកម្រិតនៅឡើយ ។
បើតាមម្ចាស់សិប្បកម្មកំប្លោក ភ្នំក្រោម ខេត្តសៀមរាប បានឱ្យដឹងថា ផលិតផលប្រើប្រាស់ធ្វើពីកំប្លោកបច្ចុប្បន្ននេះកំពុងពេញនិយម និងមានការកុម្មង់ច្រើនទាំងទីផ្សារក្នុង និងក្រៅស្រុក ពិសេសនៅទីផ្សារប្រទេសជប៉ុន និងកូរ៉េខាងត្បូង ។
អ្នកស្រី សូ សម្បត្តិ ម្ចាស់សិប្បកម្មរូបនេះបានបន្ដថា កន្លងមកផលិតផលធ្វើពីកំប្លោកនេះ អត់សូវមានការគាំទ្រទេ តែមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះឃើញថា មានការគាំទ្រច្រើន សូម្បីតែពលរដ្ឋខ្មែរយើងឥឡូវក៏កុម្មង់ទិញច្រើនដែរ ពិសេសនៅខេត្តសៀមរាប និងក្រុងភ្នំពេញ ប៉ុន្តែចំពោះការផលិតវិញនៅមានកម្រិត ។
អ្នកស្រីលើកឡើងថា ៖« មូលហេតុដែលផលិតផលនេះមានការកុម្មង់ទិញច្រើន គឺដោយសារគេឃើញយើងផលិតមានគុណភាពល្អ ផលិតឡើងពីវត្ថុធាតុដើម និងធ្វើដោយដៃសុទ្ធសាធ ។ លើសពីនេះ យើងអាចធ្វើទៅតាមម៉ូដរបស់អ្នកបញ្ជាទិញបានថែមទៀត »។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា ៖« ក្នុងអំឡុងដល់ខែកញ្ញា និងតុលានេះ អតិថិជនសម្រុកកុម្មង់ខ្ញុំគ្រប់ទីផ្សារទាំងអស់ សូម្បីតែនៅថៃ ក៏គេកុម្មង់ទិញពីខ្ញុំដែរ ព្រោះនៅថៃគេច្នៃហើយ គេបាញ់ថ្នាំពណ៌ អីចឹងជនបរទេសអត់សូវស្រលាញ់ គេស្រាលាញ់តែពណ៌ធម្មជាតិ »។
ផលិតផលដែលសិប្បកម្មអ្នកស្រីកំពុងផលិតរួមមានកន្ត្រកជាច្រើនម៉ូដ និងរបស់របរប្រើប្រាស់ដទៃទៀត ដែលមានតម្លៃពី៥ដុល្លារដល់រាប់រយដុល្លារទៅតាមទំហំ និងខ្នាតជាក់ស្តែង ។
អ្នកស្រី សូ សម្បត្តិ បន្ដថា សព្វថ្ងៃនេះ ផលិតផលធ្វើពីកំប្លោកមានការបញ្ជាទិញច្រើន តែពុំសូវមានអ្នកផលិត ហើយសូម្បីតែអ្នកស្រីក៏មិនហ៊ានកុងត្រាជាមួយអ្នកបញ្ជាទិញមកពីប្រទេសទាំងជប៉ុន និងកូរ៉េដែរ គឺធ្វើទៅតាមលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើបាន ផលិតបានប៉ុន្មាន លក់ប៉ុណ្ណឹង ។ អ្នកស្រីថា ៖« ក្នុងមួយខែ បើនៅក្នុងរដូវត្រជាក់ គិតជាមធ្យមខ្ញុំនាំចេញបានប្រមាណ៥០០កន្ទ្រក តែនៅរដូវក្តៅអាចបានប្រហែល១.០០០កន្ទ្រកទៅកាន់ទីផ្សារនៃប្រទេសទាំងនេះ ដោយមិនរាប់បញ្ចូលទីផ្សារក្នុងស្រុក »។ អ្នកស្រីបន្តថា ៖« ជំនាញកែច្នៃកំប្លោកធ្វើផលិតផលប្រើប្រាស់នេះ ខ្ញុំចេះមកពីអង្គការយូណេស្កូ ដែលមកបង្រៀនពលរដ្ឋនៅក្នុងសហគមន៍ និងធ្លាប់បម្រើការនៅអង្គការនេះ តែដោយសារចំណូលមិនអាចផ្គង់ផ្គង់គ្រួសារគ្រប់គ្រាន់ ទើបខ្ញុំសុខចិត្តសុំចេញពីអង្គការ ហើយងាកមកផលិត និងរកទីផ្សារខ្លួនឯង »។ អ្នកស្រីថា ៖« តាំងពេលនោះមក ដំណើរអាជីវកម្មរបស់ខ្ញុំ ចេះតែរលូនរហូតមក និងគិតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ គឺមានរយៈពេលជាង១០ឆ្នាំហើយ »៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ