អ្នកស្តុកស្តម្ភ និងអ្នកទ័លក្រ រមែងប៉ះពាល់នូវអារម្មណ៍មិនជាទីប្រាថ្នាខ្លះ និងជាទីប្រាថ្នាខ្លះជាធម្មតារបស់បុថុជ្ជន ចំណែកបុគ្គលពាល និងអ្នកប្រាជ្ញ រមែងប៉ះពាល់នូវហេតុគួរនិងមិនគួរនេះដូចគ្នា ប៉ុន្តែបុគ្គលពាល បើមានសេចក្តីទុក្ខបៀតបៀនហើយ រមែងសោកស្តាយ និងតក់ស្លុត ព្រោះភាវៈនៃខ្លួនជាមនុស្សពាល ឯអ្នកប្រាជ្ញ បើទុកជាប៉ះពាល់នូវវត្ថុជាទីប្រាថ្នា និងមិនជាទីប្រាថ្នា ក៏លោកមិនបានញាប់ញ័រអ្វីដែរ គឺរឹងដូចភ្នំតាន់ ។
ព្រោះហេតុនោះ បានជាបុគ្គលដល់នូវសេចក្តីសុខក្នុងលោកនេះ ដោយបញ្ញាណា បញ្ញានោះជាធម្មជាតិដ៏ប្រសើរជាងទ្រព្យសម្បត្តិ ដ្បិតបុគ្គលទាំងឡាយ មិនទាន់បានសម្រេចសុខសួស្តីព្រោះតែមោហៈដឹកមុខឱ្យប្រព្រឹត្តធ្វើនូវបាបកម្មទាំងឡាយក្នុងភពតូច និងភពធំ ។
បុគ្គលណា បានធ្វើបាបកម្មក៏ដល់នូវការអន្ទោលទៅមកចូលទៅកាន់គភ៌គ្មានទីបំផុត ចំណែក បុគ្គលអ្នកអ័ប្បប្រាជ្ញាកាលបើជឿតាមបុគ្គលអ្នកធ្វើបាបកម្មនោះ ក៏ទៅកាន់គភ៌ដូចគ្នា ព័ន្ធព័ទ្ធដោយសេចក្តីទុក្ខសព្វបែបយ៉ាង ។
ចោរអ្នកមានធម៌ដ៏លាមក ដែលគេចាប់បានដាក់ទោសទណ្ឌ រមែងក្តៅក្រហាយដោយកម្មរបស់ខ្លួនយ៉ាងណា សត្វលោកអ្នកមានធម៌ដ៏លាមក លុះស្លាប់ទៅ ក៏រមែងក្តៅក្រហាយ ក្នុងលោកខាងមុខ ដោយកម្មរបស់ខ្លួន ក៏យ៉ាងនោះដែរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ