នៅក្នុងគម្ពីរធម្មទស្សន៍បានបង្ហាញសេចក្តី្តថា ការឲ្យអភ័យដល់គ្នានិងគ្នាជាសេចក្ដីល្អមួយដ៏ចាំបាច់បំផុតនៅក្នុងរង្វង់ចំណោមមនុស្ស ព្រោះមានមនុស្សជាច្រើនដែលតែងតែមានចរិតខ្វះខាតត្រង់ចំណុចនេះ ចំណុចនោះ មានកំហុសនេះ កំហុសនោះចៀសមិនផុតទេ។ តាមពិតទៅជាបុថុជ្ជនដែលរស់នៅក្នុងកាមតណ្ហា គឺពិតជាមិនខ្វះនូវឱកាសនៃការភ្លាំងភ្លាត់ ឱកាសនៃការភ្លើតភ្លើន អ្នកខ្លះក៏មានលក្ខណៈសមរម្យ…
នៅក្នុងគម្ពីរធម្មទស្សន៍បានបង្ហាញសេចក្តី្តថា ការឲ្យអភ័យដល់គ្នានិងគ្នាជាសេចក្ដីល្អមួយដ៏ចាំបាច់បំផុតនៅក្នុងរង្វង់ចំណោមមនុស្ស ព្រោះមានមនុស្សជាច្រើនដែលតែងតែមានចរិតខ្វះខាតត្រង់ចំណុចនេះ ចំណុចនោះ មានកំហុសនេះ កំហុសនោះចៀសមិនផុតទេ។
តាមពិតទៅជាបុថុជ្ជនដែលរស់នៅក្នុងកាមតណ្ហា គឺពិតជាមិនខ្វះនូវឱកាសនៃការភ្លាំងភ្លាត់ ឱកាសនៃការភ្លើតភ្លើន អ្នកខ្លះក៏មានលក្ខណៈសមរម្យ ខ្លះក៏ច្រឡើសបើស ខ្លះក៏ព្រហើនកោងកាច…ព្រោះហេតុនោះការរស់នៅក្នុងសមាគមមនុស្សគប្បីមានការអភ័យទើបបានសុខជានឹងគ្នា ។
បើយើងតាំងចិត្តសេពគប់ជាមួយក្រុមមនុស្ស ឬក្រុមការងារហើយនោះ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីនឹងឲ្យអភ័យដល់អ្នកទាំងនោះ បើមិនដូច្នោះទេ យើងមិនអាចសេពគប់ជាមួយអ្នកទាំងនោះបានឡើយ ។
តាមពិតទៅមនុស្សខ្លះមានកំហុសត្រឹមតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ បើយើងប្រកាន់ ចាប់ទោសកំហុសប្រែក្លាយទៅជារឿងធំ មិនឱ្យអភ័យទេនោះ យើងច្បាស់ជានឹងបែកមិត្តហើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ