ព្រះពុទ្ធសាសនាជាសាសនាសន្តិភាព មិននិយមប្រើហិង្សា។ គេមិនដែលឃើញសង្គ្រាមកើតឡើង ព្រោះតែក្នុងនាមពុទ្ធសាសនាឡើយ។
នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទព្រះអង្គសម្តែងពីរឿងការចរចា ដែលជាហេតុនាំមកនូវសេចក្តីសុខ ដូចដែលព្រះអង្គទៅប្រោសញាតិដែលគិតហៀបនឹងធ្វើសង្គ្រាមនឹងគ្នាទៅហើយ ព្រោះតែរឿងចែកទឹកធ្វើស្រែមិនត្រូវគ្នា ដោយព្រះអង្គទ្រង់ឈរនៅចំកណ្តាលហ្វូងមនុស្សទាំងពីរពួក ហើយពន្យល់ណែនាំរហូតដល់ជនទាំងពីរខាងស្តាប់គ្នាបាន ក៏ដាក់អាវុធចុះឈប់ធ្វើសង្គ្រាម ហើយបំបែកចេញអស់ទៅ ។
រឿងមួយទៀត ព្រះអង្គបានទូន្មានភិក្ខុទាំងឡាយថា បើមានគេត្មះតិះដៀលព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ ភិក្ខុមិនគប្បីក្រោធ តែគួរពន្យល់ដោះស្រាយរឿងដែលមិនពិត ឱ្យឃើញថា មិនពិត រឿងនោះមិនមែន រឿងនោះមិនមាននៅក្នុងពួកយើងទេបែបនេះជាដើម គឺដើម្បីរម្ងាប់អធិករណ៍ ។
ព្រះអង្គបានសម្តែងពីការឈ្នះចាញ់ ដោយការឱ្យឈ្នះ បើគេក្រោធដោយការមិនក្រោធតបវិញ ឬពៀររមែងរម្ងាប់ដោយការមិនចងពៀរជាដើម។ ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាទ្រឹស្តីដែលនាំឱ្យបានសុខ សន្តិភាពនៅក្នុងសង្គមមនុស្ស ហើយសូមចងចាំថា អងិង្សាជាគំនិតចម្បងនៅក្នុងទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនា ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ