ព្រះបរមគ្រូនៃយើង ព្រះអង្គមានកាតព្វកិច្ចប្រាំយ៉ាងជាប់ជានិច្ចពុំខ្លាចនឿយហត់ព្រះកាយឡើយ គឺប្រតិបត្តិរហូតទ្រង់បរិនិព្វាន ។ ការងារដែលព្រះអង្គបំពេញយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននោះដើម្បីប្រយោជន៍អ្វី? តាមពិតទៅការងារទាំងប្រាំប្រការនេះមិនមែនដើម្បីប្រយោជន៍ព្រះអង្គ ទេ ព្រះលោកអស់កិលេសដល់ទីបរមសុខហើយគ្មានប្រាថ្នាអ្វីទៀតទេ តែ គឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សព្វសត្វ…
ព្រះបរមគ្រូនៃយើង ព្រះអង្គមានកាតព្វកិច្ចប្រាំយ៉ាងជាប់ជានិច្ចពុំខ្លាចនឿយហត់ព្រះកាយឡើយ គឺប្រតិបត្តិរហូតទ្រង់បរិនិព្វាន ។ ការងារដែលព្រះអង្គបំពេញយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននោះដើម្បីប្រយោជន៍អ្វី? តាមពិតទៅការងារទាំងប្រាំប្រការនេះមិនមែនដើម្បីប្រយោជន៍ព្រះអង្គ ទេ ព្រះលោកអស់កិលេសដល់ទីបរមសុខហើយគ្មានប្រាថ្នាអ្វីទៀតទេ តែ គឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សព្វសត្វ ចង់ឱ្យសត្វលោកបានសុខដូចព្រះអង្គដែរ តែសុខក្តី ទុក្ខក្តីព្រះអង្គមិនអាចចាប់បង្ខំសត្វឱ្យប្រព្រឹត្តបានទេ គឺអាស្រ័យលើបុគ្គលខ្លួនឯងជាអ្នកធ្វើផ្ទាល់ ព្រះអង្គគ្រាន់តែជាអ្នកចង្អុរបង្ហាញផ្លូវប៉ុណ្ណោះ ។ ការងារទាំង៥ប្រការនោះគឺ ៖
១-ក្នុងវេលាព្រឹក ព្រះអង្គត្រាច់ទៅដើម្បីបិណ្ឌបាត
២-នៅពេលរសៀលទ្រង់សម្តែងធម៌ទេសនាដល់សាធារណជន
៣-ក្នុងវេលាព្រលប់ ទ្រង់ប្រទានឱវាទចំពោះតែភិក្ខុសង្ឃ
៤-វេលាកណ្តាលអធ្រាត្រ ទ្រង់ដោះស្រាយប្រស្នានៃពួកទេវតា
៥-ដល់វេលាទៀបភ្លឺ ទ្រង់ប្រមើលមើលនូវសត្វដែលមានភ័ព្វ និងឥតភ័ព្វ ។
សត្វទាំងឡាយមាននិស្ស័យមិនដូចគ្នាទេ បើសត្វណាមាននិស្ស័យនឹងព្រះអង្គទ្រង់យាងទៅប្រោសសត្វនោះដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គ រីឯសត្វខ្លះទៀតមាននិស្ស័យនឹងសាវកដទៃ ទ្រង់ក៏ប្រើសាវកអង្គនោះឱ្យទៅប្រោស ។ ព្រះអង្គធ្វើបែបនេះដើម្បីអនុគ្រោះដល់សព្វសត្វ ឆាប់បានសម្រេចធម៌បានទៅកាន់បរមសុខដូចព្រះអង្គដែរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ