ខេត្តស្ទឹងត្រែង ៖ កសិករនៅតាមជនបទ ក្នុងបណ្តាខេត្តភាគឥសានមួយចំនួន បានប្រកបរបររកឃ្មុំព្រៃ ក្រៅទំនេរពីការងារធ្វើស្រែចំការ ទោះរបរនេះមិនទៀងទាត់ក្តី តែពួកគាត់បាននិយាយថា ជារបរមួយទទួលផល អាចជួយសំរួលដល់ជីវភាពបានមួយចំណែកផងដែរ…
ខេត្តស្ទឹងត្រែង ៖ កសិករនៅតាមជនបទ ក្នុងបណ្តាខេត្តភាគឥសានមួយចំនួន បានប្រកបរបររកឃ្មុំព្រៃ ក្រៅទំនេរពីការងារធ្វើស្រែចំការ ទោះរបរនេះមិនទៀងទាត់ក្តី តែពួកគាត់បាននិយាយថា ជារបរមួយទទួលផល អាចជួយសំរួលដល់ជីវភាពបានមួយចំណែកផងដែរ ។
ជួបជាមួយលោក ចាន់ រី ជាកសិកររស់ក្នុងភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ បាននិយាយថា ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួន ជាពិសេសបងប្អូនជនជាតិដើមភាគតិច នៅតែបន្តរបររកឃ្មុំព្រៃដើម្បីលក់ បានប្រាក់ចំណូលគួបផ្សំក្នុងគ្រួសារ និងថែរក្សាអត្តសញ្ញាណមុខរបរចាស់ស្រុកពីដើមមកផង ។ ហើយរបៀបយកឃ្មុំព្រៃនេះ បងប្អូនជនជាតិភាគច្រើនប្រើភ្លើងគុប ដើម្បីបន្លាចឱ្យសត្វឃ្មុំហើរចេញពីសំបុក ទើបយើងខ្វារយកសំបុក និងទឹករបស់វា ។ ក្នុងឃ្មុំមួយអាចបានទឹកពី១លីត្រ ឬទៅដល់១០លីត្រ ក៏មាន តាមឃ្មុំតូច-ធំ ។ លោកបន្តទៀតថា ពពួកឃ្មុំព្រៃនេះបច្ចុប្បន្នវាកាន់តែបាត់បង់ទៅៗ ព្រោះអ្នកយកឃ្មុំមួយចំនួន បានសម្លាប់វាទាំងសំបុក ដូចជាដុតសម្លាប់ ឬប្រើថ្នាំបាញ់មូសបំពុលក៏មាន ។ ការដើរកឃ្មុំពិបាក ព្រោះព្រៃឈើធំៗត្រូវបានបាត់បង់ ដែលជាសំបុករបស់វាហើយឃ្មុំខ្លះទៀត រកឃើញហើយយកមិនបានក៏មានដែរ ។
លោកស្រី យ៉ន ចាន់ថេត អ្នកទទួលទិញលក់ទឹកឃ្មុំព្រៃបានអះអាងថា ទឹកឃ្មុំសុទ្ធមានតម្លៃ១លីត្រ ៨ម៉ឺនរៀល ងាយស្រួលលក់ ព្រោះភ្ញៀវទេសចរមិនចង់ទិញទឹកឃ្មុំនេះ ខ្លះទៀតគេចង់ទិញទាំងបង្គងថែមទៀត ។ លោកស្រីទទួលស្គាល់ថា បច្ចុប្បន្ន អ្នកយកឃ្មុំមានភាពលំបាក ទើបធ្វើឱ្យអ្នករកឃ្មុំមួយចំនួន ចេះតែបំលែងទឹកឃ្មុំឱ្យមានបរិមាណច្រើន ដូចជាលាយស្កជាដើម ហើយការធ្វើបែបនេះវានាំឱ្យខូច និង បាត់បង់គុណភាព ហើយក៏ពិបាកលក់ ទោះមានតម្លៃទាបយ៉ាងណាក៏ដោយ។
គួរបញ្ជាក់ថា របររកឃ្មុំរបស់ប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើន អ្នកនៅតាមភូមិឃុំដាច់ស្រយាល ដូចជានៅខេត្តស្ទឹងត្រែង មាននៅស្រុកសៀមប៉ាង ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់, ខេត្តក្រចេះ មាននៅស្រុកសំបូរ និងស្រុកស្នូល, ខេត្តរតនគីរី មាននៅស្រុកអណ្តូងមាស វើនសៃ និងស្រុកតាវែង, ខេត្តមណ្ឌលគិរី មាននៅស្រុកកោះញែក និងស្រុកកែសីម៉ា ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ