ហេតុទី១ -មហាប្រឹថពីនេះប្រតិស្ឋាននៅលើទឹក ឯទឹកប្រតិស្ឋាននៅលើខ្យល់ ខ្យល់ប្រតិស្ឋាននៅលើអាកាស សម័យដែលមានខ្យល់ធំបក់ ខ្យល់ធំដែលបក់នោះរមែងធ្វើទឹកឱ្យកក្រើក ឯទឹកដែលកក្រើកមកហើយក៏ធ្វើផែនដីឱ្យកក្រើកដែរ ។
ហេតុទី២-សមណៈក្តី ព្រាហ្មណ៍ក្តី ដែលមានឫទ្ធិដល់នូវការស្ទាត់ជំនាញក្នុងចិត្ត ឬទេវតាដែលមានឫទ្ធិធំ មានអានុភាពធំ បុគ្គលនោះបានចម្រើន បឋវីសញ្ញាមានកម្លាំងចិត្តចម្រើនអាបោសញ្ញាឱ្យមានកម្លាំងច្រើន បុគ្គលនោះរមែងធ្វើផែនដីនេះឱ្យកក្រើករំពើកញាប់ញ័របាន ។
ហេតុទី៣-កាលណាដែលព្រះពោធិសាត់ច្យុតចាកពួកទេវតាដែលស្ថិតនៅក្នុងតុសិតមានសតិសម្បជញ្ញៈយាងចុះកាន់ព្រះមាតុឧទរ (មកចាប់កំណើត) ។
ហេតុទី៤-ផែនដីញាប់ញ័រនៅពេលព្រះពោធិសត្វទ្រង់ប្រសូតចាកព្រះមាតុឧទរ ។
ហេតុទី៥-នៅពេលព្រះតថាគត ត្រាស់ដឹងនូវអនុត្តរសម្មាសម្ពោធិញ្ញាណ ។
ហេតុទី៦-កាលណាដែលព្រះតថាគតញុំាងអនុត្តរធម្មចក្កឱ្យប្រព្រឹត្តទៅ ។
ហេតុទី៧-កាលណាដែលព្រះតថាគតមានសតិនិងសម្បជញ្ញៈដាក់ចុះនូវព្រជន្មាយុសង្ខារគឺអ្រះអង្គប្រកាសដាក់អាយុសង្ខារ ។
ហេតុទី៨-កាលណាដែលតថាគតបរិនិព្វានដោយអនុបាទិសេសនិព្វានធាតុ។
ភិក្ខុណាមានចិត្តស្មើដូចផែនដី ប្រៀបដូចសសរខឿនមានគោលជំហររឹងប៉ឹង មានវត្តប្រតិបត្តិល្អ មានកិលេសដូចជាភក់ទៅប្រាសហើយ ដូចជាទន្លេដែលមិនកករល្អក់យ៉ាងនោះឯង មិនមានស្រឡាញ់មិនមានស្អប់ សង្សារវដ្តទាំងឡាយមិនមានដល់ភិក្ខុ ដែលមានគោលជំហររឹងប៉ឹងយ៉ាងនោះឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ