តាមធម្មតាពៀរទាំងឡាយមិនដែលស្ងប់រម្ងាប់ដោយការចងពៀរឡើយ ទស្សនៈនេះមានគោលអាងទៅលើគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថាដែលព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ប្រារព្ធចំពោះស្ត្រី២នាក់ជាប្រពន្ធដើម និងប្រពន្ធចុង ។
ស្ត្រីទាំងពីរនាក់នេះបានតាមចងកម្មពៀរនឹងគ្នាគ្មានទីបំផុតទេ បន្ទាប់ពីនាងប្រពន្ធដើមជាស្ត្រីអារ(គ្មានកូន) ហើយយកថ្នាំពិសទៅលួងលោមឱ្យនាងប្រពន្ធចុងផឹកបណ្តលឱ្យរលូតកូនដល់ទៅ២ដង។ លុះដល់លើកទី៣នាងប្រពន្ធចុងបានស្លាប់រួមទាំងកូនក្នុងផ្ទៃព្រោះតែថ្នាំពិសរបស់នាងប្រពន្ធដើម ។ ក្រោយមកប្តីបានដឹងរឿងនោះហើយក៏វាយធ្វើបាបនាងប្រពន្ធដើមនោះរហូតដល់ក្ស័យជីវិតដែរ ។
ចាប់តាំងពីពេលនោះមកស្ត្រីទាំងពីរបានតាមចងកម្មពៀរនឹងគ្នាម្នាក់ម្តងៗ គឺនាងប្រពន្ធដើមស្លាប់ទៅកើតជាមេមាន់ ឯនាងប្រពន្ធចុងកើតជាមេឆ្មា។ មេឆ្មាស៊ីទាំងពង និងមេមាន់។ ប្រពន្ធដើម(មេមាន់)កើតជាមេខ្លា ប្រពន្ធចុង(មេឆ្មា)កើតជាកើតជាមេប្រើស។ មេខ្លាចាប់មេប្រើសស៊ី។ ប្រពន្ធចុង(មេប្រើស)កើតជាយក្ខិនី ឯប្រពន្ធដើម(មេខ្លា) កើតជាកុលធីតា។ យក្ខិនីចាប់កូនកុលធីតាស៊ីរហូតដល់ទៅ២ដង។
លើកទី៣នាងយក្ខិកនីប្រុងចាប់កូនកុលធីតាស៊ីទៀតធ្វើឱ្យនាងភ័យបីកូនតូចរត់ទៅថ្វាយព្រះបរមសាស្តា ចំណែកឯនាងងយក្ខិនីក៏រត់តាមរហូតដល់ទៅជួបគ្នានៅក្នុងសំណាក់ព្រះបរមសាស្តា ទើបទ្រង់ត្រាស់ទៅកាន់ស្ត្រីទាំងពីរដោយព្រះគាថាយ៉ាងនេះថា ក្នុងកាលណាៗក៏ដោយ ធម្មតាពៀរទាំងឡាយក្នុងលោកនេះ មិនដែលស្ងប់រម្ងាប់ដោយការចងពៀរឡើយ ។ តាមពិតពៀរទាំងឡាយតែងស្ងប់រម្ងាប់ទៅបានដោយការមិនចងពៀរ នេះជាធម៌ចាស់មានយូរណាស់មកហើយ ។
ក្រោយចប់ធម៌ទេសនាស្ត្រីទាំងពីរនោះបានសម្រេចមគ្គផលតាមឧបនិស្ស័យរៀងៗខ្លួន និងលែងមានចិត្តចងពៀរនឹងគ្នាតទៅទៀត ។
តាមដំណើររឿងដ៏សង្ខេប និងអមដោយគាថាជាសម្រាយងាយយល់ផងនោះបង្ហាញឱ្យឃើញថា បុគ្គលដែលមានចិត្តបដិឃៈប្រកាន់ថ្នាំងថ្នាក់ដក់ជាប់ក្នុងអារម្មណ៍ រកឱកាសប្រទូស្តជាមួយអ្នកដទៃ ពៀរនេះនឹងធ្លាក់មកលើបុគ្គលនោះវិញដដែលដូចបាចអង្កាមច្រាសខ្យល់ ។ មានតែអ្នកមានចិត្តជា មិនបៀតបៀនដល់បុគ្គលដទៃទេទើបទទួលបានសុខក្សេមក្សាន្តទាំងក្នុងលោកនេះនិងលោកខាងមុខតរៀងទៅ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ