ខេត្តកំពង់ធំ ៖ វាលវដ្តសង្សារនេះមិនថាមនុស្សឬសត្វនោះឡើយ កើតមកហើយតែងតែមានសុខនិងទុក្ខ ជួបជុំ និរាសព្រាត់ប្រាសចៀសមិនផុតឡើយ ។ ស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ឈ្មោះរុន ផុន អាយុ៦២ឆ្នាំ…
ខេត្តកំពង់ធំ ៖ វាលវដ្តសង្សារនេះមិនថាមនុស្សឬសត្វនោះឡើយ កើតមកហើយតែងតែមានសុខនិងទុក្ខ ជួបជុំ និរាសព្រាត់ប្រាសចៀសមិនផុតឡើយ ។ ស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ឈ្មោះរុន ផុន អាយុ៦២ឆ្នាំ រស់នៅជាស្ត្រីអភ័ព្វដោយសារប្តីស្លាប់ចោលជាង២០ឆ្នាំមកហើយនៅភូមិពាមគ្រែង ឃុំក្តីដូង ស្រុកកំពង់ស្វាយ ។
គាត់បានលើកដៃសំពះរៀបរាប់អំពីខ្សែជីវិតរបស់គាត់ប្រាប់ដល់ភ្នាក់ងារកោះសន្តិភាព ក៏ដូចជាសប្បុរសជនក្នុងនិងក្រៅប្រទេសទាំងទឹកភ្នែកថា គាត់បានរៀបការជាមួយនឹងស្វាមីឈ្មោះ ហ៊ឹម សុខ ដែលនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះ គាត់ទទួលបានចំណងដៃកូនប្រុសស្រីចំនួន៩នាក់ គឺស្រី៧នាក់និងប្រុស២នាក់ ។ លុះមកដល់ឆ្នាំ១៩៨៤ ប្តីគាត់ក៏ទទួលមរណភាពទៅ ដោយទុកឱ្យគាត់រស់នៅជាមួយកូនៗទាំង៩នាក់ និងម្តាយជរាឈ្មោះ អៃ មឿន ដែលបច្ចុប្បន្នអាយុ៨២ឆ្នាំហើយ ។ អ្នកស្រី រុន ផុន រៀបរាប់ទៀតថា កូនប្រុសស្រីគាត់បានរៀបការអស់៧នាក់ហើយ នៅសល់កូនស្រី២នាក់មិនទាន់រៀបការ ប៉ុន្តែក្នុងចំណោមកូនស្រីទាំង៧នាក់របស់គាត់ គឺមាន៤នាក់ធ្លាក់ខ្លួនមានជំងឺទន់ដៃទន់ជើងមើលមិនជា ដើរលែងរួចបានតែកិលឬជិះរទេះរុញទាំងលំបាក ។ ពេលកូនៗមានជំងឺដើរលែងរួចមិនបានប៉ុន្មានផង ក៏ត្រូវប្តីរបស់ពួកគេលែងលះអស់ចំនួន៣នាក់ទៀត ដោយបន្សល់ទុកកូនៗឲ្យរស់នៅជាមួយគាត់ដែលជាបន្ទុកធ្ងន់ធ្ងរថែមមួយកម្រិតទៀត ។
គាត់បន្តថា កូនស្រីគាត់ទាំង៤នាក់នេះមិនមែនពិការតាំងពីកំណើតមកទេ គឺពួកនាងមានជំងឺខណៈមានអាយុចាប់ពី២៥ឆ្នាំឡើងទៅ ។ កូនស្រីពិការទាំង៤នាក់មាន ៖ ១-ឈ្មោះ សុខ មុំ អាយុ៤១ឆ្នាំ រៀបការរួចមានកូនស្រីម្នាក់ ត្រូវប្តីលែងលះ តែបានស្លាប់ប្រហែលមួយឆ្នាំហើយ ២-ឈ្មោះ សុខ រ៉ូ អាយុ៣៩ឆ្នាំ រៀបការរួចមានកូន២នាក់(ប្រុសម្នាក់ស្រីម្នាក់) ៣-ឈ្មោះ សុខ ភឿន អាយុ៣១ឆ្នាំ រៀបការរួច មានកូនប្រុសម្នាក់ និង
៤-ឈ្មោះ សុខ លីដា អាយុ២៧ឆ្នាំ មិនទាន់រៀបការទេ ។ ចំពោះកូនពិការទាំង៤នាក់គឺបច្ចុប្បន្នស្លាប់ម្នាក់ នៅសល់៣នាក់ និងម្តាយចាស់ជរា ព្រមទាំងចៅៗ ។ ដោយសារតែការមើលថែជំងឺកូនៗពិការ ម្តាយចាស់ជរា និងចៅៗ ដីស្រែ គោក្របីក៏ត្រូវបានលក់អស់ដើម្បីយកប្រាក់មកមើលជំងឺកូនៗតែមើលមិនជាទាល់តែសោះ ហើយចុងក្រោយប្រាក់ក៏អស់ និងជំពាក់បំនុលគេទៀត ។ ពេលនេះ រូបគាត់មានតែម្រាមដៃ១០ប៉ុណ្ណោះ លើកប្រណម្យសូមសប្បុរសជនក្នុងនិងក្រៅប្រទេស មេត្តាជួយឧបត្ថម្ភជាថវិកា សម្ភារដល់ក្រុមគ្រួ
សារគាត់ផង ដើម្បីឲ្យគាត់បានរស់នៅចិញ្ចឹមកូនៗអភ័ព្វ ម្តាយជរា និងចៅៗ បន្តទៀត ព្រោះពេលនេះគាត់អស់លទ្ធភាពហើយ ។
លោក សេង សារុំ អនុប្រធានភូមិពាមគ្រែង ថ្លែងថា ជំនួយឧបត្ថម្ភតាមរយៈភូមិ ឃុំគឺយូរៗបានអង្ករ២០ទៅ៣០គីឡូក្រាមជួយគាត់ប៉ុណ្ណោះ ហើយខាងឃុំក៏គ្មានលទ្ធភាពជួយដែរ ។ ចំណែកលោក ប៉ោ ញ៉ច អាយុ៥៨ ជាពលរដ្ឋម្នាក់រស់នៅភូមិជិតគ្នានិយាយថា រាល់ថ្ងៃនេះក្រុមគ្រួសារខាងលើ កុំថាឡើយបានហូបចុកឆ្ងាញ់នឹងគេនោះ ឲ្យតែបានបាយហូបជាមួយសៀង ឬក៏ទឹកស៊ីអុីវទឹក ត្រីនោះ គឺពិសេសសម្រាប់ពួកគាត់ណាស់ទៅហើយ ។ សព្វថ្ងៃរកអ្វីហូបចុកសឹងពុំបាន ពេលខ្លះដាំបបរនាំគ្នាហុតទៅ ។ អ្នកភូមិឃើញពិបាកភ្នែកមើលពេកអាណិតចេះតែនាំគ្នាហុចចំណីឲ្យបន្តិចបន្តួចទៅ តែក៏មិនគ្រប់គ្រាន់ដែរ ។ គាត់សង្ឃឹមថា ជនរួមឈាមដែលមានចិត្តសប្បុរស បើបានជ្រាបរឿងនេះពិតជានឹងជួយសង្គ្រោះមិនខានឡើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ