ខេត្តស្ទឹងត្រែង ៖ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចាប់ពីម៉ោង៦ព្រឹក នៅផ្សារក្រមួន ដែលស្ថិតនៅផ្លូវតូចចង្អៀតមួយខាងក្រោយមន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្ត មានការប្រមូលផ្ដុំរវាងអាជីវករ ឈ្មួញកណ្តាលទន្ទឹងរង់ចាំទិញបន្លែ និងត្រីស្រស់ៗដែលកសិករដឹកតាមទូកពីបណ្តាភូមិជាច្រើនចូលមកកាន់ទីប្រជុំជនមួយនេះ ដើម្បីដោះដូរផលិតផលរបស់ខ្លួន ដែលជាទូទៅ មានទាំងបងប្អូនជនជាតិដើមភាគតិច លាវកាត់ខ្មែរ ចិន វៀតណាម និងពលរដ្ឋខ្មែរ ។
ផ្សារមួយនេះបានជួយលើកតម្កើងកម្រិតជីវភាពរបស់ពលរដ្ឋក្នុងមូលដ្ឋានបានមួយចំណែកធំ តាមរយៈការដោះដូរទំនិញទៅតាមរដូវកាល ពិសេសគឺបន្លែធម្មជាតិ ដូចជា ផ្កាអណ្តែង ត្រួយស្លឹកច្រេស គមត្រែង ត្រួយស្មាច់ ត្រួយស្លឹកកណ្តោល ត្រួយស្លឹកពោន ផ្កាស្តៅ និងផ្សិតរងា ។ ចំណែកនៅរដូវធ្លាក់ភ្លៀងមួយមេៗ មានផ្សិតក្ងោក ផ្សិតប៉ក់ ស្លឹកបាស ផ្ទី ត្រពាំង ស្អំ ក្រអៅឈូក និងក្រសាំងទាប ដែលសុទ្ធសឹងជាបន្លែធម្មជាតិ ។
ក្រៅពីនេះ ក៏មានបន្លែដែលកសិករដាំដុះផងដែរ ដូចជា ត្រកួន តាសក់ ត្រឡាច ឃ្លោក ល្ពៅ សណ្តែក ស្ពៃ និងខាត់ណា ជាដើម ។
ចំពោះការលក់ដូររបស់បងប្អូននៅទីផ្សារក្រមួននេះ នៅមានលក្ខណៈជាប្រពៃណីនៅឡើយ ដោយចងបាច់ឬដុំ ចំណែកត្រីសាច់ចងជាចង្កោម ឬដោតជាចង្កាក់ ។
ក្រុមឈ្មួញកណ្តាលបានលើកឡើងថា ការលក់ដូរលើទីតាំងផ្សារនេះ មានភាពខុសគ្នាជាមួយផ្សារធំៗ ដោយសារអ្នកជនបទពុំមានតូបលក់ដូរត្រឹមត្រូវដូចអាជីវករនៅក្រុងទេ។
ក្រុមឈ្មួញនិយាយថា ៖« ផ្សារនេះ នៅពេលព្រឹកឡើង កសិករបាននាំយកបន្លែ ផ្លែឈើ និងត្រីសាច់មកលក់ ហើយយើងត្រូវស្រូតមកទិញ ព្រោះពួកគាត់ប្រញាប់ទៅប្រកបការងារវិញ »។
ឈ្មួញដដែលបន្ដថា ពួកគាត់តែងមកទិញបន្លែ និងត្រីសាច់នៅផ្សារក្រមួននេះ ព្រោះជាបន្លែធម្មជាតិ ត្រីទន្លេស្រស់ៗ និងមានតម្លៃសមរម្យ ។
ពួកគេបន្តថា ជាទូទៅ ការលក់ដូរនៅផ្សារនេះ គឺចាប់ពីព្រលឹមស្រាងៗ រហូតដល់ម៉ោង១០និង៣០នាទីព្រឹក នឹងចាប់ផ្តើមស្ងាត់មនុស្សម្នាជាបណ្ដើរៗហើយ ។ ចំណែកពួកគាត់ត្រូវយកបន្លែបង្កាទាំងនោះទៅលក់បន្តនៅតូបផ្សារធំវិញ ដើម្បីបានប្រាក់ចំណេញបន្ដិចបន្ដួចសម្រាប់ជីវភាពគ្រួសារ ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ផ្សារក្រមួននេះ បើតាមអាជ្ញាធរបញ្ជាក់ថា វាគ្រាន់តែជាទីតាំងលក់ដូរឆក់កណ្តៀតប៉ុណ្ណោះ និងត្រូវជម្លៀសពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ក្រោយអាជ្ញាធរមានតម្រូវការរៀបចំសណ្តាប់ធ្នាប់ និងរបៀបរៀបរយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ