រាជធានីភ្នំពេញ ៖ សម្រាប់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះថវិកាជាតិសម្រាប់ចំណាយលើវិស័យអប់រំត្រូវរាជរដ្ឋាភិបាលបង្កើនជាបន្តបន្ទាប់ដើម្បីពង្រឹងវិស័យអប់រំសាធារណៈ ក៏ដូចជាការដំឡើងបៀវត្សជូនគ្រូបង្រៀនផងដែរ ។
តួយ៉ាងច្បាប់ថវិកាជាតិឆ្នាំ២០១៨ ដែលរដ្ឋសភាបោះឆ្នោតអនុម័តកាលពីថ្ងៃទី១៧ វិច្ឆិការាជរដ្ឋាភិបាលបានរៀបចំខ្ទង់ចំណាយថវិកាសម្រាប់ក្រសួងអប់រំចំនួន៣.៤៣៨.០០៧,៥ លានរៀល (ប្រមាណជាង៨៤៨លានដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក) ដែលមានចំនួនខ្ទង់ចំណាយច្រើនជាងគេ នាំមុខលើវិស័យ ផ្សេងៗទៀត ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការយកចិត្តទុកដាក់ពង្រឹងវិស័យអប់រំរបស់រដ្ឋយ៉ាងខ្លាំងក្លាក្នុងរយៈពេល៣ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
កាលពីឆ្នាំ២០១៧ រាជរដ្ឋាភិបាលក៏បានសម្រេចបង្កើនចំណាយថវិកាលើវិស័យអប់រំចំនួនប្រមាណជាង៦៨៥លានដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក។ ចំណែកប្រាក់បៀវត្សគ្រូបង្រៀនក៏ត្រូវបានថ្នាក់ដឹកនាំរាជរដ្ឋាភិបាលដំឡើងជាបន្តបន្ទាប់ដូចជាឆ្នាំ២០១៦ គ្រូបង្រៀនមានប្រាក់ខែទាបបំផុត៨០០៥០០រៀល ។ ដល់ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧ ឡើងដល់៨៥៣៥០០រៀលទាបបំផុត។ រហូតដល់ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៧ នេះប្រាក់ខែគ្រូបង្រៀនបានឡើងដល់ ៩៥៣. ៥០០រៀល ។ រាល់ការឡើងប្រាក់ខែគ្រូបង្រៀនជាបន្តបន្ទាប់នេះ គឺមិនទាន់គិតប្រាក់តំបន់ដែលមាន៨ម៉ឺនរៀល ១០ម៉ឺន និង១២ម៉ឺនរៀល។ ។ បើធៀប ឆ្នាំ២០១៣ បៀវត្សគ្រូបង្រៀនមានត្រឹមតែ ៤០០.០០០រៀលប៉ុណ្ណោះ ។
ក្នុងពិធីអបអរសាទរទិវាគ្រូបង្រៀនឆ្នាំ២០១៧ ក្រោមប្រធានបទ«គ្រូបង្រៀនជាវិស្វករព្រលឹងនៃយុវជនជំនាន់ក្រោយ» កាលពីខែតុលា ឆ្នាំ២០១៧ សម្តេចតេជោហ៊ុន សែន នាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាបានថ្លែងថាប្រាក់ខែគ្រូបង្រៀននៅឆ្នាំ២០១៨ ខាងមុខនេះនឹងកើនឡើងដល់ជាង១លានរៀលទាបបំផុត ។
សម្តេចតេជោហ៊ុន សែន បានស្នើសុំឲ្យមានការពន្យារពេលចូលនិវត្តន៍របស់គ្រូបង្រៀនដែលពីមុនអាយុចូលនិវត្តន៍គឺត្រឹមតែអាយុ៦០ឆ្នាំ តែពេលនេះសម្តេចតេជោ បានសុំឲ្យពន្យារដល់អាយុ៦៥ឆ្នាំវិញ ពីព្រោះវ័យនេះគឺលោកគ្រូអ្នកគ្រូកំពុងតែមានថាមពលខ្លាំងក្លា ហើយជាមួយគ្នានេះដែរ សម្តេចតេជោស្នើសុំឱ្យក្រសួងពាក់ពន្ធ័នានា ជាពិសេសក្រសួងមុខងារសាធារណៈកែសម្រួលចំពោះបញ្ហានេះ ។
ងាកមកសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាវិញ គឺរីកចម្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់ក្នុងរង្វង់៧% ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដែលធ្វើឱ្យរដ្ឋាភិបាលយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើវិស័យអប់រំ ។ យ៉ាងណាមិញ បើទោះបីរដ្ឋាភិបាលបានបោះទុនវិនិយោគលើវិស័យដោយការបង្កើនថវិកាជាតិជាបន្តបន្ទាប់ដើម្បីពង្រឹងគុណភាពអប់រំនៅតាមសាលារដ្ឋ ប៉ុន្តែអាណាព្យាបាលមួយចំនួនធំ ទោះបីស្ថិតក្នុងកម្រិតជីវភាពធម្យម ខិតខំបេះពីមាត់ពីក បញ្ជូនកូនទៅរៀននៅសាលាឯកជនដែលចំណាយច្រើនជាងការបញ្ជួនកូនទៅទទួលការអប់រំនៅសាលារដ្ឋនោះ ។
មាតាបិតាសិស្សដែលបានផ្តល់បទសម្ភាសន៍ថ្មីៗនេះលើកឡើងថាពួកគាត់ជឿថានៅសាលាឯកជនការបង្រៀនមានគុណភាពជាងសាសារដ្ឋ ដូច្នេះពួកគាត់សុខចិត្តចំណាយលុយ ធ្វើការវិនិយោគអនាគត កូនៗជាមួយសាលាឯកជន ។
អ្នកស្រីពុធ ធានី អ្នកលក់គ្រឿងទេសម្នាក់នៅសង្កាត់ស្រះចក ខណ្ឌដូនពេញ ដែលបានបញ្ជូនកូនឱ្យទៅរៀននៅសាលាឯកជន កាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកឱ្យដឹងថាក្នុង មួយឆ្នាំៗ អ្នកស្រីចំណាយទៅលើការសិក្សារបស់កូនប្រមាណជិតមួយពាន់ដុល្លារ បូករួមទាំងការរៀនភាសាអង់គ្លេស ។ ក្រុមគ្រួសារអ្នកស្រីបានបញ្ជូនកូនឱ្យទៅរៀននៅសាលាឯកជនមួយនៅក្រុងភ្នំពេញ រយៈពេល៤ឆ្នាំមកហើយ ដែលពេលនេះកូនស្រីរបស់អ្នកស្រីរៀនថ្នាក់ទី១០ នៅសាលាសុវណ្ណភូមិ ។
អ្នកស្រីពុធ ធានី បន្តថា៖ «បន្ទុកធ្ងន់វាធ្ងន់ហើយ តែធ្វើម៉េចដើម្បីឱ្យកូនចេះ» ។ ស្ត្រីវ័យ៤៦ឆ្នាំរូបនេះ បានប្រាប់បន្តថាការបញ្ជូនកូនទៅសាលាឯកជនដោយការវិនិយោគច្រើន មិនមែនអ្នកស្រីមិនទុកចិត្តគុណភាពអប់រំនៅសាលារដ្ឋនោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីមិនទុកចិត្តការបង្រៀនរបស់គ្រូ និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសិស្ស ។
អ្នកស្រីពុធ ធានី បញ្ជាក់ថា៖ «ពេលខ្លះយើងអត់មានពេលតាមដានកូនទេ បើនៅសាលាឯកជនឧទាហរណ៍ថាវាបាត់ មួយម៉ោង ពីរម៉ោងអី គ្រូតេមកសួរយើង ថាកូនយើងអត់ឃើញទៅរៀន បើនៅសាលារដ្ឋទោះបាត់មួយអាទិត្យអី ក៏គ្រូអត់មានទាក់ទងមកយើងទេ ។ នៅតាមរបងសាលាអីមាន ក្មេងៗជក់ម៉ា (គ្រឿងញៀន) យើងសុខចិត្តចំណាយលុយឱ្យកូនទៅរៀននៅសាលាឯកជនវិញ ។ យកទៅដាក់នៅសាលាឯកជនទៅ គេមើលបានដិតដល់ ចេញពីរៀនមកផ្ទះគឺធានាសុវត្ថិភាព» ។
បើនិយាយពីគុណភាពអប់រំវិញ អ្នកស្រីធានី យល់ថាគឺប្រហាក់ប្រហែលគ្នា តែនៅសាលារដ្ឋទាមទារឱ្យរៀនគួរក្រៅម៉ោងច្រើនទើបសិស្សចាប់បាន ។
ចំណែកលោកប៊ី វី បានបញ្ជូនកូន និងក្មួយបីនាក់ទៅរៀនទាំងសាលាឯកជន និងសាលារដ្ឋព្រមគ្នា ។ ក្នុងមួយឆ្នាំលោក ត្រូវចំណាយលើការសិក្សារបស់កូន តូចៗទាំងបីប្រមាណជាងមួយពាន់ដុល្លារ ដោយមិនគិតពីការចំណាយនៅសាលារដ្ឋនោះទេ ។ បើទោះបីជាលោកត្រូវទទួលបន្ទុករ៉ាប់រងការចំណាយរបស់កូន និងក្មួយក៏ដោយ ប៉ុន្តែលោកអាចរ៉ាប់រងបាន ។
យ៉ាងណាមិញ លោកមានបំណងឈប់បញ្ជូនកូនទៅសាលារដ្ឋបន្តទៀត ប្រសិនបើគ្រូមិនយកចិត្តទុកដាក់ ហើយមួយវិញទៀតគុណភាពនៃការអប់រំរវាងសាលារដ្ឋ និងឯកជនក៏ខុសគ្នាផងដែរ ។
លោកប៊ី វី បន្តថា៖ «គុណភាពអប់រំនៅសាលារដ្ឋ និងឯកជនខុសគ្នា គុណភាពនៅសាលាឯកជនគាត់មានគុណភាពខ្ពស់ជាងសាលារដ្ឋដោយសារ៖ ទី១-គាត់យកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការបង្រៀន ទី២-ក្នុងមួយថ្នាក់សិស្សអត់ដល់៤០នាក់ទេ បើនៅសាលារដ្ឋកូនប្រុសកូនស្រីខ្ញុំទាំងបីនាក់រៀននៅថ្នាក់ទី១ទាំងអស់គ្នារៀនរហូត៤៨នាក់ អ៊ីចឹងការយកចិត្តទុកដាក់វាថយមែនទែន » ។
លោកប៊ី រី បានសំណូមពរឱ្យរដ្ឋាភិបាល គិតគូរបន្ថែមទៀតទៅលើការអប់រំសិស្សនៅសាលារដ្ឋ ចំពោះការប្រមូលប្រាក់ប្រចាំថ្ងៃ និងការលក់ចំណីនៅក្នុងថ្នាក់ ព្រមទាំងបន្ថែមប្រាក់ខែឱ្យគ្រូបង្រៀនឱ្យបានសមរម្យ ដើម្បីឱ្យគិតគូរពង្រឹងគុណភាពបង្រៀន ។
លោកសន ជ័យ ប្រធានអង្គការសម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គមកម្ពុជាឱ្យដឹងថា និន្នាការនៃការបញ្ជូនកូនឱ្យទៅរៀននៅសាលាឯកជននេះ មិនមែនតែនៅប្រទេសកម្ពុជានោះទេ នៅប្រទេសផ្សេងទៀតនៅក្នុងតំបន់ ដូចជាឡាវ វៀតណាមជាដើមក៏មានទំនោរបែបនេះដែរ ។ តែយ៉ាងណាមិញទំនោរនេះភាគច្រើនមានតែនៅទីក្រុង ឬទីប្រជុំជនប៉ុណ្ណោះ ដែលពួកគេមានលទ្ធភាពបញ្ជូនកូនទៅរៀន ។ មូលហេតុដែលពួកគេបញ្ជូនកូនឱ្យរៀននៅសាលាឯកជន ដោយសារពួកគេគិតពីប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាព ការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការបង្រៀន ។ លើសពីនេះគុណភាពបង្រៀននៅតាមសាលារដ្ឋ ក៏ជាចំណុចមួយដែលអាណាព្យាបាលបារម្ភផងដែរ ។
លោកសន ជ័យ បន្ថែមថា៖ «អ៊ីចឹងអាណាព្យាបាលចង់បានតែរឿងបីទេ គឺទី១-កូនគេរៀនទៅចេះ, ទី២-សុវត្ថិភាព និងទី៣-បរិយាកាស និងស្ថានភាននៃការរៀនសូត្រហ្នឹង ។ ពេលនោះហើយលុយកាក់លែងសូវជាឧបសគ្គរបស់គ្រួសារមួយចំនួន»។
ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៤មក រដ្ឋាភិបាលបានពង្រឹងវិស័យអប់រំនៅកម្ពុជា តាមរយៈការរឹតបន្តឹងនៅពេលប្រឡង ។ រីឯថវិកាលើវិស័យមួយនេះបានបង្កើនជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ ជាក់ស្តែង ថវិកាសម្រាប់វិស័យអប់រំឆ្នាំ២០១៧នេះបង្កើនចំនួនជិត៣ដង ក្នុងអាណិត្តិទី៥នេះ ។
បែបនេះក្តីលោកសន ជ័យ មានប្រសាសន៍ថា បើទោះបីជាថវិកាជាតិលើវិស័យអប់រំត្រូវបានបង្កើនក៏ដោយ នៅតែមិនអាចធ្វើឱ្យវិស័យអប់រំប្រសើរជាងមុននោះទេ ដោយសារតែការបែងចែកថវិកានៅតាមសាលារៀន នីមួយៗមិនទាន់មានតម្លាភាព ។
ដើម្បីធ្វើឱ្យវិស័យអប់រំនៅកម្ពុជាកាន់តែប្រសើរជាងមុន ក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា គួរតែបែងចែកថវិកាឱ្យមានតម្លាភាព ពង្រឹងការអប់រំតាំងពីថ្នាក់បឋមសិក្សា គួរតែកុំបែងចែកថវិកាតាមចំនួនសិស្ស តែបែងចែកតាមស្ថានភាពសាលា ។ បញ្ហាប្រាក់ខែគ្រូបង្រៀនទាបក៏ជាកត្តាមួយធ្វើឱ្យគុណភាពអប់រំនៅមានកម្រិត ហេតុនេះរដ្ឋាភិបាលគួរតែគិតគូរដំឡើងប្រាក់បៀវត្សឱ្យបានសមរម្យ ។
ក្នុងគោលបំណងឲ្យ កូនៗទទួលបានការអប់រំល្អ មាតាបិតាភាគច្រើននាពេលបច្ចុប្បន្នបាន និងបញ្ជូនកូនទៅសិក្សានៅសាលាឯកជន ដែលធ្វើឲ្យចំនួនសិស្សនៅតាមសាលារដ្ឋមួយភាគមានការធ្លាក់ចុះ ។ ជាមួយនឹងការបញ្ជូនកូនទៅសាលាឯកជនភាសាអង់គ្លេស ឬភាសាចិននោះ មាតាបិតាត្រូវបង្ខំចិត្តសម្រិតសម្រាំងលើការចំណាយ ផ្សេងៗទៀត ដើម្បទុកលុយបង់ថ្លៃសាលាឲ្យ កូនៗ ។
លោកមាស សុខលី អាយុ៣៩ឆ្នាំ ជាអាជីវករលក់ដូរម្នាក់បានដឹកដៃកូនប្រុសតូចរបស់គាត់រង់ចាំនៅខាងក្រៅទីចាត់ការសាលាបឋមសិក្សាជាយក្រុងមួយ ក្នុងខណ្ឌមានជ័យដើម្បីចុះឈ្មោះកូនទី៤ របស់គាត់បានចូលរៀនថ្នាក់មត្តេយ្យនាឆ្នាំសិក្សា២០១៧-២០១៨ ក៏បានលើកឡើងពីការអប់រំនៅសាលារដ្ឋ និងសាលាឯកជនមានភាពខុសគ្នាខ្លាំងណាស់បើទោះបីស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងអប់រំតែមួយក៏ដោយ ។
ស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់អាវយឺតដៃខ្លី និងខោជើងខ្លី លោកមាស សុខលី បានរៀបរាប់ថា លោកមានកូន៤នាក់ក្នុងបន្ទុកគ្រួសារ ។ កូនចំនួនបីនាក់ លោកបានបញ្ជូនទៅកាន់សាលាឯកជនភាសាចិន (ទួនហ្វា) ព្រោះលោកយល់ថាសាលានោះមានការអប់រំល្អជាងសាលារដ្ឋ បើទោះបីជាត្រូវចំណាយប្រាក់ច្រើនក្តី តែគុណភាពគ្រាន់បើជាងសាលារដ្ឋ ។ ដោយសារតែកូននៅតូចពេក និងមិនទាន់ចេះអក្សរផងលោកមាស សុខលី បានសម្រេចចិត្តយកកូនប្រុសមកចុះឈ្មោះចូលរៀនសាលារដ្ឋសិន ពេលរៀនដល់ថ្នាក់ទី៥ ឬទី៦ ទើបឲ្យទៅរៀននៅសាលាឯកជនវិញ ។
លោក មាស សុខលី បញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំចង់ឲ្យមានការពង្រឹងគុណភាពនៅសាលារដ្ឋដូចសាលាឯកជនគេធ្វើដែរ។
សិស្សភាគច្រើនចេញពីសាលារៀនរដ្ឋទៅរៀនសាលាឯកជន ព្រោះអាណាព្យាបាលយល់ថាសាលារដ្ឋ មិនសូវមានគុណភាព និងគ្រប់គ្រងមិនសូវល្អ គ្រូៗមានប្រាក់ខែតិចពេក រដ្ឋាភិបាលគួរគិតគូរពីប្រាក់គ្រូឡើងវិញ ។ ទោះបីមានចំណេះដឹងក្តី កាលណាជីវភាពខ្វះខាតហើយ តម្រូវការច្រើន ទំនិញថ្លៃតើ គ្រូៗពួកគាត់បង្រៀនបែបណា ។
លោកគ្រូអ្នកគ្រូក៏ត្រូវឲ្យតម្លៃខ្លួនឯងចំពោះការអប់រំដែរ ។ រាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែពង្រឹងគុណភាពសិក្សានៅសាលារដ្ឋ ជាងឯកជន។ បើមិនដូច្នេះទេសិស្ស និងគ្រូទៅកាន់សាលាឯកជនអស់ ។ កម្រិតជីវភាពគ្រូបង្រៀនគឺប្រាក់ខែ និងតម្លៃទំនិញមិនសមភាពគ្នា។ ពីមុនគេថាគ្រូម្នាក់ប្រាក់ខែអាចចិញ្ចឹមមនុស្សមួយគ្រួសារបាន តែពេលនេះគ្រូម្នាក់ចិញ្ចឹមខ្លួនឯងមិនរស់ផង»។
ក្នុងបទសម្ភាសន៍ជាមួយអ្នកគ្រូម្នាក់បង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សារដ្ឋមួយក្នុងខណ្ឌមានជ័យបាននិយាយដោយមិនបញ្ចេញឈ្មោះថា គ្រូបង្រៀនជាមន្ត្រីរាជការដែលមានកាតព្វកិច្ចខ្ពស់បំផុតលើសគេ ទទួលខុសត្រូវក្នុងការផ្តល់ចំណេះដឹងដល់កូនចៅប្រជាពលរដ្ឋមិនប្រកាន់វណ្ណៈ ឬនិន្នាការនយោយទេ ។ តែបើទោះបីជាប្រាក់ខែនៅមានកម្រិតនៅតែគោរពវិជ្ជាជីវៈខ្លួន ទទួលខុសត្រូវចំពោះជាតិ និងប្រជាជនខ្លួនជាខ្មែរ ។
អ្នកគ្រូថ្លែងថា៖ «បើគ្មានគ្រូទេ កូនៗប្រជាពលរដ្ឋសូម្បីតែអក្សរ ឬលេខមួយតួក៏មិនចេះផង» ។ វាមានកត្តា៣យ៉ាង ដែលអាចជំរុញឲ្យសិស្សម្នាក់ក្លាយជាពលរដ្ឋល្អ កូនល្អនិងមិត្តល្អ ក្នុងសង្គម គឺ«គ្រួសារ សាលារៀននិងសង្គម»។ ទោះបីខ្ញុំ និង គ្រូៗខំបង្រៀនសិស្សយ៉ាងណា តែនៅពេលកូនគេរៀនចេះគេថាពូជគេល្អ តែពេលកូនគេមិនចេះគេថាគ្រូបង្រៀនមិនកើត ។ សូមឲ្យតម្លៃគ្រូផងកុំមើលងាយលោកគ្រូ អ្នកគ្រូអី ប្រយ័ត្នខ្លីវិជ្ជា»។
ដោយឡែកលោកអ៊ុក សម្បត្តិ អនុប្រធានមន្ទីរអប់រំយុវជន និងកីឡារាជធានីភ្នំពេញបានថ្លែងក្នុងពិធីតែងតាំងនាយករងវិទ្យាល័យជាស៊ីមបឹងកេងកងកាលពីថ្ងៃទី៦ ខែតុលា ២០១៧ថា៖ មូលហេតុដែលសាលាឯកជនមានសិស្សរៀនច្រើនជាងសាលារដ្ឋ គឺគេគ្រប់គ្រងអវត្តមានសិស្សបានល្អជាងសាលារដ្ឋ ។ លោកបានសំណូមពរដល់បុគ្គលិកសិក្សា ឬលោកគ្រូអ្នកគ្រូខិតខំពង្រឹងចំណេះដឹង ការងាររដ្ឋបាល កិច្ចសហការគ្នាដើម្បីឲ្យស្ថានប័នអប់រំរបស់រដ្ឋទទួលបានការគាំទ្រពីសាធារណជន និងបញ្ហាអវត្តមាន និងវត្តមានសិស្សដើម្បីរក្សាសិស្សនៅសាលារដ្ឋបាន ដូចឯកជនគេបានកំពុងធ្វើដែរ ។
លោកអ៊ុក សម្បត្តិ បានថ្លែងថា៖ «កាលណាយើងអាចគ្រប់គ្រងសិស្សបានអាណាព្យាបាលគេទុកចិត្តលើកយើងចង់ឲ្យកូនគេមករៀននៅសាលារដ្ឋ ។ មិនត្រូវបែងចែកបក្សពួកនៅក្នុងសាលា ខិតខំពង្រឹងភាសាអង់គ្លេស និងកុំព្យូទ័រ ការស្រាជ្រាវ ។ បើគ្រូគ្មានការស្រាវជ្រាវទេទៅបង្រៀនសិស្សយ៉ាងម៉េចទៅកើត» ។
សម្រាប់កម្មវិធីសិក្សាសាលារដ្ឋនៅកម្រិតបឋមមានរយៈពេល៦ឆ្នាំ (ពីមត្តេយ្យដល់ថ្នាក់ទី៦) និងមធ្យមសិក្សា៦ឆ្នាំ (ថ្នាក់ទី៧ដល់ទី១២)។ ដោយផ្អែកលើគោលការណ៍«សិស្សជាមជ្ឈមណ្ឌល» គឺមានន័យថាសិស្សធ្វើសកម្មភាពរៀនច្រើនជាងគ្រូក្នុងថ្នាក់ ។
សម្រាប់លទ្ធផលនៅឆ្នាំ២០១៧នេះ មានសិស្សថ្នាក់ទី១២ ចំនួន៦៣៦៦៨នាក់ ស្មើនឹង៦៣,៨៤%បានប្រឡងជាប់សញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ ឬបាក់ឌុប ។ និទ្ទេសA ចំនួន៤២៤នាក់ Bចំនួន២៤៦៤នាក់ C ចំនួន៥០០០នាក់ Dចំនួន៩១២៣នាក់ និង E ចំនួន៤៦៦៥៧៧នាក់ ។ តួលេខមិនផ្លូវការចំនួនគ្រូបង្រៀនត្រូវបានប៉ាន់ប្រមាណថារហូតដល់ពេលនេះមានប្រមាណជាង១០ម៉ឺននាក់កំពុងបម្រើការ ។
បើទោះការលើកឡើងរបស់មាតាបិតាសិស្សចង់ឲ្យមានការពង្រឹងគុណភាពសម្រាប់ សិស្សទូទៅនៅសាលារដ្ឋក្តី រដ្ឋាភិបាលបានកំពុងយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងបំផុតលើកវិស័យសិក្សាធិការជាតិនាពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ខណៈពេលកម្ពុជាបានធ្វើសមាហរណកម្មចូលសហគមន៍អាស៊ាន ។ ចំពោះសាលាឯកជនត្រូវបានបង្កើតឡើងដូចផ្សិតសម្រាប់កូនអ្នកមានធនធានចាប់ពីបឋមរហូតដល់មហាវិទ្យាល័យ ជាជម្រើសសម្រាប់អ្នកសិក្សានានា ។
ក្នុងទិវាគ្រូបង្រៀនពិភពលោកថ្ងៃទី៥តុលា សម្តេចតេជោហ៊ុន សែន នាយករដ្ឋមន្ត្រី បានថ្លែងអំណរគុណដល់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡាដែលខិតខំជំរុញវិស័យនេះឱ្យកាន់តែរីកចម្រើនឡើង ។
រាជរដ្ឋាភិបាលកំពុងយកចិត្តទុកដាក់ផ្តោតសំខាន់ទៅលើវិស័យអប់រំ គឺរួមទាំងវិស័យរដ្ឋ និងវិស័យឯកជនដែលបានបង្កើតសាលារៀនរាប់ពាន់ដែលកំពុងបម្រើលើវិស័យនេះនៅទូទាំងប្រទេស ហើយកំពុងបណ្តុះបណ្តាលបុត្រាបុត្រីខ្មែរប្រមាណជាង៣លាននាក់។
វិស័យអប់រំជាវិស័យអាទិភាពដ៏សំខាន់បំផុតមួយក្នុងនៅក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រចតុកោណរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល មាន«មនុស្ស ផ្លូវ ទឹក និងភ្លើង»ដែលពេលនេះគឺធនធានមនុស្សកំពុងចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការជួយជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចជាតិស្ថិតក្នុងរង្វង់៧% និងកំពុងកើនឡើងថែមទៀតផង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ