ខេត្តប៉ៃលិន ៖ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី១៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៥នេះ គេសង្កេតឃើញប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាកម្មករនៅតាមចំការមៀនប៉ៃលិន ហៅតាង៉ែន នីមួយៗ កំពុងតែមមាញឹកក្នុងការប្រមូលផលផ្លែឈើនេះ…
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី១៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៥នេះ គេសង្កេតឃើញប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាកម្មករនៅតាមចំការមៀនប៉ៃលិន ហៅតាង៉ែន នីមួយៗ កំពុងតែមមាញឹកក្នុងការប្រមូលផលផ្លែឈើនេះ ដោយអ្នកខ្លះដើរបេះនៅតាមដើម ខ្លះទៀតអង្គុយប្រឡេះផ្លែដាក់ក្នុងកញ្ឆេ រួចវេចខ្ចប់លើកដាក់លើរថយន្ត ដឹកយកទៅស្តង់សម្ងួតនៅក្នុងក្រុងប៉ៃលិន ដើម្បីត្រៀមដឹកបន្តទៀតលក់ដូរនៅប្រទេសចិន។
បើតាមប្រភពព័ត៌មានពីកម្មករ ឈ្មោះ ពេជ្រ សុខន ភេទប្រុស អាយុ៣៧ឆ្នាំ និង ឈ្មោះ ស្រីម៉ៅ អាយុ៣៥ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងថា ៖ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគាត់ជាង២០នាក់ តែងតែដើរស៊ីឈ្នួលបេះផ្លែមៀនប៉ៃលិន ហៅតាង៉ែន ឱ្យថៅកែម្នាក់ នៅតាមចំការនានាក្នុងក្រុង ដោយក្នុង១កញ្ឆេ ទម្ងន់ជាង១០គីឡូក្រាម ទទួលបានប្រាក់កម្រៃ៤០០០ទៅ៨០០០រៀល តាមប្រភេទមៀនលេខ១ ឬលេខ២។
ប្រភបបន្តទៀតថា ពួកគាត់ម្នាក់ៗ បេះផ្លែមៀនប៉ៃលិននេះ ដាក់ក្នុងកញ្ឆេអប់ឱ្យស្អាតរួចលើកដាក់លើរថយន្ត ដើម្បីឱ្យគេដឹកយកទៅឱ្យថៅកែដាក់ចូលក្នុងរោងចសម្ងួត ដើម្បីនឹងនាំចេញទៅលក់ដូរបន្តនៅប្រទេសចិន។
ពួកគាត់ដែលជាអ្នកប្រមូលផល គឺមកពីតាមបណ្តាខេត្តនានាដូចជា ខេត្តបាត់ដំបង បន្ទាយមានជ័យ ពោធិ៍សាត់ និង ខេត្តផ្សេងៗមួយចំនួនទៀត ដោយបានធ្វើដំណើរចូលមកស៊ីឈ្នួលប្រមូលផលមៀនប៉ៃលិននេះ អស់រយៈពេលជាច្រើនខែមកហើយ។ ពេលខ្លះ នៅក្នុងចំការធំរាប់ពាន់ដើម ការប្រមូលផលមិនអស់ក្នុងរយៈពេល១ថ្ងៃ ពួកគាត់ត្រូវបោះតង់កៅស៊ូ នាំប្រព ន្ធកូន ដាំបាយធ្វើម្ហូប ទទួលទានជុំគ្នានៅទីនោះជាមួយនឹងកម្មករដទៃទៀត រហូតដល់ប្រមូលផលរួចរាល់ ទើបនាំគ្នាប្តូរ ទៅបេះផ្លែមៀនឈើនេះ នៅកន្លែងផ្សេងទៀត។
ប្រភពដដែលបានបញ្ជាក់ទៀតថា ក្នុងការប្រមូលផលផ្លែមៀនប៉ៃលិននេះ អ្នកខ្លះម្នាក់ឯង អ្នកខ្លះទៀត ធ្វើការទាំងប្តី និងប្រពន្ធ ដោយគិតជាថវិកា អាចឱ្យពួកគាត់រកប្រាក់ចំណូលបានក្នុង១ថ្ងៃចាប់ពី៥ទៅ៧ម៉ឺនរៀល ដែលអាចឱ្យពួកដគាត់ចំណាយទៅលើម្ហូបអាហារខ្លះ និងសន្សំទុកសម្រាប់យកទៅសងជំពាក់បំណុលគេនៅឯស្រុកកំណើតខ្លះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកដែលអត់មានជំពាក់បំណុលទេ ពួកគាត់សន្សំថវិកាសម្រាប់ទុកឱ្យកូនៗ នៅឯផ្ទះរៀនសូត្រប្រចាំថ្ងៃ និងទុកសម្រាប់ពេលមានជម្ងឺផ្សេងៗកើតឡើង។
បើតាមម្ចាស់ចំការ បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងដែរថា ផ្លែមៀនប៉ៃលិន នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៥នេះ មិនធ្លាក់ថ្លៃពេក ហើយក៏ឡើងថ្លៃខ្ពស់ពេកនោះដែរ ដោយឈ្មួញទិញ១គីឡូក្រាម តម្លៃ៣០០០ទៅ៣៥០០រៀល តាមផ្លែល្អ ឬផ្លែមិនសូវត្រូវប៉ាន់ ពោលគឺឈ្មួញទិញទាំងអស់ យកទៅចូលក្នុងរោងចក្រសម្ងួត រួចនាំចេញទៅក្រៅ ដើម្បីផលិតជាគ្រឿងកំប៉ុង សម្រាប់រក្សាទុកបានយូរ ហើយលក់ដូរក្នុងតម្លៃខ្ពស់។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការប្រមូលផលផ្លែមៀនប៉ៃលិននេះ មិនខាតខ្លាំងពេក ក៏មិនសូវចំណេញច្រើនដែរ គ្រាន់តែអាចទប់ទល់នឹងថ្លៃជី ថ្លៃថ្នាំ ព្រមទាំងថ្លៃឈ្នួលកម្មករ ដោយនៅសល់បន្តិចបន្តួចសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ និងយកទៅធ្វើដើមទុនសម្រាប់ដាក់អកម៉ូន ដើមមៀនប៉ៃលិន ក្នុងការបញ្ចេញផលនារដូវបន្តបន្ទាប់ទៀត៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ