ចិត្តសន្តោសគឺជាការឆ្លើយតបខាងផ្លូវអារម្មណ៍ ផ្តល់ការអត់ឱន និងលើកលែងទោសដល់អ្នកដទៃ។ វាគឺជាទម្រង់នៃការយល់ចិត្ត យល់ពីការឈឺចាប់របស់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងពិតប្រាកដចំពោះសុខុមាលភាពរបស់ពួកគេ និងការលើកទឹកចិត្តដើម្បីកែលម្អស្ថានភាពរបស់ពួកគេ។ ចិត្តសន្តោស ឬការអាណិតអាសូរត្រូវបានចាត់ទុកថាជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្ស។
មានហេតុផលជាច្រើនដែលយើងត្រូវមានចិត្តសន្តោស៖
១-លើកកម្ពស់ទំនាក់ទំនងវិជ្ជមាន
ការអាណិតអាសូរជួយបង្កើតទំនាក់ទំនងរឹងមាំ និងគាំទ្រជាមួយអ្នកដទៃ។ វាលើកទឹកចិត្តដល់អារម្មណ៍នៃសហគមន៍ និងការយល់ដឹង ដែលធ្វើឱ្យវាកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការបង្កើតទំនាក់ទំនង និងរក្សាទំនាក់ទំនងល្អ។
២-ធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវសុខភាពផ្លូវចិត្ត
ចិត្តសន្តោសអាណិតអាសូរដល់អ្នកដទៃ អាចនាំទៅរកការបង្កើនសុភមង្គល និងកាត់បន្ថយភាពតានតឹង។ វាអាចជួយទប់ទល់នឹងអារម្មណ៍ឯកោ និងការបាក់ទឹកចិត្ត។ ចំណែកអ្នកផ្តល់ក្តីសន្តោសក៏មានអារម្មណ៍ល្អនិវិជ្ជមាននៅក្នុងខ្លួនផងដែរ។ វានឹងផ្តល់ផលល្អដល់ទាំងអ្នកសន្តោសគេ និង អ្នកដែលទទួលការសន្តោស។
៣-លើកទឹកចិត្តដល់សង្គមដែលគាំទ្រ
នៅពេលដែលមនុស្សប្រព្រឹត្តដោយក្តីមេត្តា ពួកគេបង្កើតសង្គមដែលចេះយល់ចិត្ត និងយកចិត្តទុកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ នេះអាចនាំឱ្យមានប្រព័ន្ធគាំទ្រសង្គមកាន់តែប្រសើរ និងសហគមន៍ដែលរួមបញ្ចូលកាន់តែច្រើន ដែលមនុស្សទំនងជាជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។
៤-បង្កើនសុខភាពរាងកាយ
ទង្វើនៃក្តីមេត្តាអាចនាំអោយមានអត្ថប្រយោជន៍ខាងសរីរវិទ្យា រួមទាំងការថយចុះសម្ពាធឈាម និងបង្កើនមុខងារប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ។ ការជួយអ្នកដទៃក៏អាចលើកកម្ពស់អារម្មណ៍សុខុមាលភាព និងថែមទាំងអាចរួមចំណែកដល់អាយុជីវិតកាន់តែយូរផងដែរ។
៥-បណ្ដុះបញ្ញាខាងអារម្មណ៍
ការអាណិតអាសូរជួយបុគ្គលម្នាក់ៗអភិវឌ្ឍការយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ក៏ដូចជាអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ។ ភាពវៃឆ្លាតខាងអារម្មណ៍នេះគឺមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ភាពជោគជ័យផ្ទាល់ខ្លួន និងវិជ្ជាជីវៈ។ មនុស្សមានបញ្ហាផ្នែកអារម្មណ៍គឺជាមនុស្ស ដែលទទួលបានការស្រឡាញ់ពីអ្នកដទៃ ហើយ ក៏មានអនាគតអាចក្លាយជាមេដឹកនាំល្អម្នាក់ផងដែរ។
៦-កាត់បន្ថយទុក្ខ
សន្តោសគឺសំដៅលើការសម្រាលទុក្ខ។ តាមរយៈការមានចិត្តមេត្តា អ្នកអាចធ្វើឱ្យមានភាពខុសប្លែកគ្នាយ៉ាងជាក់ស្តែងនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដទៃ មិនថាតាមរយៈសកម្មភាពសប្បុរសធម៌តូចតាច ឬកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងសប្បុរសធម៌ធំជាងនោះទេ។
៧-ជំរុញឥរិយាបថសីលធម៌ និងសីលធម៌
ចិត្តសន្តោស ឬ មេត្តាករុណា គឺជាធាតុផ្សំដ៏សំខាន់នៃក្របខ័ណ្ឌសីលធម៌ និងសាសនាជាច្រើន។ វាលើកទឹកចិត្តបុគ្គលឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត ហើយគិតដល់សុខុមាលភាពរបស់អ្នកដទៃ។
៨-បណ្តុះចិត្តសន្តោសដល់ខ្លួនឯង
ការរៀនចេះសន្តោសចំពោះអ្នកដទៃ ក៏អាចបង្រៀនយើងឱ្យចេះអាណិតអាសូរចំពោះខ្លួនយើងផងដែរ។ ការអាណិតអាសូរខ្លួនឯងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងភាពធន់កាន់តែខ្លាំង ការថែរក្សាខ្លួនឯង និងផ្នត់គំនិតវិជ្ជមានកាន់តែច្រើន។ វាជួយអោយយើងមានជីវិតស្រស់បំព្រងគ្រប់ស្ថានភាពនៃជីវិត។
៩-ជំរុញកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងដំណោះស្រាយជម្លោះ
បុគ្គលដែលមានចិត្តមេត្តា ទំនងជាធ្វើការសហការ និងស្វែងរកដំណោះស្រាយដោយសន្តិវិធីចំពោះជម្លោះ។ នេះអាចមានប្រយោជន៍ទាំងក្នុងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួន និងអន្តរកម្មសង្គមកាន់តែ
ធំ។
ជាទីបញ្ចប់ សេចក្ដីសន្តោស ធ្វើឱ្យជីវិតរបស់យើង និងជីវិតរបស់មនុស្សជុំវិញខ្លួនយើងបានប្រសើរ។ វាគឺជាគុណភាពដែលអាចបំប្លែងអន្តរកម្មបុគ្គល និងមានសក្តានុពលក្នុងការបង្កើតពិភពលោកដែលប្រកបដោយមនុស្សធម៌ និងយកចិត្តទុកនិងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកហើយរស់នៅជាមួយគ្នាកាន់តែមានសុខសន្តិភាព៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ