កម្ពុជាមិនមានបុណ្យ ឬក៏ឱកាសផ្លូវការណាមួយកំណត់ថា ជាទិវាលោកឪពុកនោះទេ ប៉ុន្តែកុលបុត្រកម្ពុជាគួរតែដឹង និងជ្រាបនូវវីរៈភាពរបស់ឪពុកនៅក្នុងគ្រួសារនីមួយៗ ហើយទោះបីជាប្រពៃណីមិនមានពិធីអ្វីចែងច្បាស់អំពីពិធីនេះក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែគុណបំណាច់របស់ឪពុកគួរតែ បុត្រធីតាមានអ្វីជាពិសេសសម្រាប់ឪពុករបស់អ្នកទាំងអស់គ្នា ។ នៅសប្តាហ៍ក្រោយនេះ…
កម្ពុជាមិនមានបុណ្យ ឬក៏ឱកាសផ្លូវការណាមួយកំណត់ថា ជាទិវាលោកឪពុកនោះទេ ប៉ុន្តែកុលបុត្រកម្ពុជាគួរតែដឹង និងជ្រាបនូវវីរៈភាពរបស់ឪពុកនៅក្នុងគ្រួសារនីមួយៗ ហើយទោះបីជាប្រពៃណីមិនមានពិធីអ្វីចែងច្បាស់អំពីពិធីនេះក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែគុណបំណាច់របស់ឪពុកគួរតែ បុត្រធីតាមានអ្វីជាពិសេសសម្រាប់ឪពុករបស់អ្នកទាំងអស់គ្នា ។
នៅសប្តាហ៍ក្រោយនេះ ពោលគឺចំថ្ងៃទី១៦ ខែមិថុនា គឺជាថ្ងៃដែលគេកំណត់ថា ជាទិវាឪពុក ដូច្នេះបុត្រធីតា គួរតែមានអ្វីប្លែកៗខុសពីសព្វមួយដងជូនពួកគាត់ ដើម្បីកុំអោយគាត់ស្រាកស្រាន្តពីការហត់នឿយ ពីការងារ និងរបររកស៊ី ជាពិសេសឲ្យដំណើរជីវិតនៅពេលជរាពោរពេញដោយភាពកក់ក្តៅ ។
នៅក្នុងវដ្តនៃជីវិតសម្រាប់សង្គមកម្ពុជា តួនាទីឪពុកហាក់មិនសូវមានការរំលឹកច្រើននោះទេ ប៉ុន្តែជាប្រពៃណី និងបែបផែននៃជីវិតនៅក្នុងស្រទាប់មហាជននៅកម្ពុជា ឪពុកត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាសសរស្តម្ភនៃគ្រួសារ ។ នៅពេលនេះ ទោះជាសង្គមកម្ពុជាបន្តវិវឌ្ឍន៍ទៅមុខយ៉ាងណាក៏ដោយក៏តួនាទីរបស់ឪពុកនៅតែមិនអាចខ្វះបាន ។
តាមប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ បុរស គឺជាអ្នកចិញ្ចឹម និងជាអ្នកការពារគ្រួសារ ។ បុរសខ្មែរត្រូវបានប្រគល់ភារកិច្ចឱ្យមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការធានាស្ថិរភាពសេដ្ឋកិច្ច ធ្វើការសម្រេចចិត្ត ហើយក៏ជាអ្នកការការពារ និងកំណត់បទដ្ឋានគ្រួសារ និងប្រពៃណីសង្គម ។ តួនាទីនេះមិនគ្រាន់តែជាមុខងារប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជានិមិត្តរូបយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ដែលតំណាងឲ្យកម្លាំងអំណាច និងប្រាជ្ញានៅក្នុងគ្រួសារ ។ ឪពុកក្នុងសង្គមខ្មែរ មានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការចែករំលែកតម្លៃប្រពៃណីជំនឿ និងការអនុវត្តដល់កូនៗរបស់ពួកគេ ។ ឪពុកមានតួនាទីលើកកម្ពស់តម្លៃនៃការគោរពចំពោះចាស់ទុំ និងការគោរពចំពោះបុព្វបុរស ជាសរសរស្តម្ភនៃបណ្តុះសារៈសំខាន់នៃសហគមន៍ និងសាមគ្គីភាពសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ។
នេះ គឺជាតម្លៃវប្បធម៌ ប៉ុន្តែចូលមកដល់សម័យទំនើបក៏ឪពុកនៅតែមានភារៈ និងតួនាទីនៅក្នុងគ្រួសារកាន់តែច្រើនថែមទៀត ។ នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌសង្គមបច្ចុប្បន្ននេះ សម្ពាធសេដ្ឋកិច្ច និងតម្រូវការសម្រាប់ការងារជារឿយៗបានដាក់សម្ពាធលើឪពុកកាន់តែធ្ងន់ រហូតដល់អ្នកខ្លះត្រូវទៅធ្វើការបែកពីគ្រួសាររាប់ខែរាប់ឆ្នាំក៏មាន ព្រោះតែប្រាក់ ដើម្បីចិញ្ចឹមឧបត្ថម្ភ និងទំនុកបម្រុងគ្រួសារ ។
ជាងនេះទៅទៀត ការមកដល់នៃបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមបានបង្ហាញពីវិមាត្រនៃការបន្ថែមបន្ទុកថ្មីៗថែមទៀតដល់ឪពុក ។ ប៉ុន្តែទោះបីជាមានបញ្ហាប្រឈមទាំងនេះក៏ដោយ ក៏ឪពុកភាគច្រើនបានខិតខំប្រឹងប្រែងបន្ស៊ាំខ្លួននឹងការវិវត្តន៍ដើម្បីគ្រួសារជាពិសេសគឺ ដើម្បីបុត្រធីតារបស់ពួកគេ ។
ឪពុកខ្មែរសម័យទំនើប ត្រូវរងនូវសម្ពាធកាន់តែខ្លាំងឡើង ក្នុងការចូលរួមលើកកម្ពស់ការអភិវឌ្ឍផ្លូវចិត្ត និងការអប់រំរបស់បុត្រធីតារបស់ពួកគេ ។ ឪពុកសម័យនេះ មិនត្រឹមតែត្រូវហត់នឿយនៅកន្លែងធ្វើការ ឬក៏ក្នុងរបររកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតនោះទេ គឺក៏ត្រូវតែចូលប្រឡូកក្នុងសកម្មភាពចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាបុត្រធីតាជាមួយម្តាយប្រចាំថ្ងៃ កាន់តែច្រើនឡើងដោយបំបែកចេញពីរូបភាព ឬក៏រនាំងនៃប្រពៃណីពីបុរាណមក ។ ការផ្លាស់ប្តូរនេះ គឺមានសារៈសំខាន់ និងចាំបាច់បំផុតនៅក្នុងការចិញ្ចឹមបីបាច់បុគ្គលដែលជាសក្ខីកម្មនៃធម្មជាតិ និងការស្រលាញ់របស់ពួកគេ ។
ឪពុកសម័យនេះ កំពុងតែប្រឡូកខ្លួនដ៏សកម្មនៅក្នុងការការអប់រំបុត្រធីតា ហើយក៏កំពុងចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវិតសិក្សារបស់កូនៗពួកគេ ។ ការចូលរួមនេះមានចាប់ពីការជួយកិច្ចការផ្ទះ រហូតដល់ការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗអំពីផ្លូវអប់រំរបស់កូនពួកគេ ។ តាមរយៈការធ្វើដូច្នេះ ឪពុករួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ដល់ការលូតលាស់បញ្ញា និងភាពជោគជ័យនាពេលអនាគតរបស់កូន ។
សរុបមកវិញ តួនាទីដែលមិនអាចខ្វះបានរបស់ឪពុកក្នុងសង្គមខ្មែរ គឺការបញ្ចូលគ្នានៃតម្លៃប្រពៃណី និងទំនួលខុសត្រូវនាសម័យទំនើប ដោយឪពុកមានតួនាទីជាអ្នកការពារ អ្នកផ្តល់សេវា អ្នកចិញ្ចឹមបីបាច់ និងជាអ្នកអប់រំ ហើយចាំបាច់ត្រូវតែរួមដៃជាមួយនឹងម្តាយ ដើម្បីធ្វើឱ្យមានតុល្យភាព និងការរីកចម្រើនរបស់គ្រួសារ ប្រកបដោយភាពសម្បូរបែប ។ ឪពុកក្នុងសង្គមខ្មែរ គឺជាទំនៀមទម្លាប់ដ៏មានតម្លៃ និងជាកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លាសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍនាពេលអនាគតរបស់សង្គមគ្រួសារ ។ តាមរយៈការឱបក្រសោបទិដ្ឋភាពទាំងពីរនេះ ឪពុកអាចបន្តជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃគ្រួសារដូច្នេះ បុត្រធីតាគួរតែមានកម្មវិធីជាពិសេសសម្រាប់ផ្តល់ដល់បុគ្គលដែលជាវីរៈភាពរបស់គ្រួសារ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ