រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ទំពាំងស្នងប្ញស្សីកំពុងធ្វើអោយមហាជនចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង ក្រោយពេលកូនខ្មែរមួយក្រុមកំពុងរៀនចារជាអក្សរចារឹកជាគម្ពីរ ឬក្បួនច្បាប់ផ្សេងៗលើស្លឹករឹតជួយរក្សាកេរ្តិ៍ដូនតាខ្មែរ និងជួយរក្សានូវព្រលឹងជាតិនោះ ។ តើបងយល់យ៉ាងណាដែរ ក្រោយបានឃើញទិដ្ឋភាពក្មេងៗមានទេពកោសល្យ និងមានចិត្តចង់ចេះចង់រៀនដូច្នេះ?…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ទំពាំងស្នងប្ញស្សីកំពុងធ្វើអោយមហាជនចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង ក្រោយពេលកូនខ្មែរមួយក្រុមកំពុងរៀនចារជាអក្សរចារឹកជាគម្ពីរ ឬក្បួនច្បាប់ផ្សេងៗលើស្លឹករឹតជួយរក្សាកេរ្តិ៍ដូនតាខ្មែរ និងជួយរក្សានូវព្រលឹងជាតិនោះ ។
តើបងយល់យ៉ាងណាដែរ ក្រោយបានឃើញទិដ្ឋភាពក្មេងៗមានទេពកោសល្យ និងមានចិត្តចង់ចេះចង់រៀនដូច្នេះ? តើស្លឹករឹតបានអត្ថប្រយោជន៍អ្វីខ្លះដល់ពួកគាត់? តើចំណូលបានមកពីការចារស្លឹករឹតនេះ បានជួយដល់ការសិក្សារបស់ពួកគាត់យ៉ាងណាដែរ?
ជាការពិតណាស់ សូមសរសើរដោយស្មោះ មិនថាប្រុស ឬស្រី ដែលពួកគាត់ស្រឡាញ់នូវអ្វីដែលដូនតាខ្មែរបានបន្សល់តជំនាន់មក មិនតែប៉ុណ្ណោះដំណើរការនៃការចារស្លឹករឹតនេះ មួយដំណាក់កាលទៅមួយដំណាក់អាចថា មិនស្រួលនោះឡើង ត្រូវទាមទារការតាំងចិត្តខ្ពស់ ការផ្ចិតផ្ចង់អារម្មណ៍ ទើបអាចធ្វើទៅបាន ។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា ការរៀនចារសាស្ត្រាស្លឹករឹតជាអក្សរ ចារឹកជាគម្ពីរ គឺជាសិល្បៈដ៏ផូរផង់របស់ខ្មែឬជាយូរលង់ណាស់មកហើយ ដោយខ្មែរយើងដើមឡើយបានចារសាស្ត្រាស្លឹករឹតជាអក្សរ ចារឹកជាគម្ពីរ ឬក្បួនច្បាប់ផ្សេងៗលើស្លឹករឹត ដែលអាចរក្សាបានរាប់សិបឆ្នាំ តកូនតចៅនោះ ។ ក្នុងនេះដែរ ប្អូនៗដែលមករៀនចំណេះនៃការចារសាស្ត្រាស្លឹករឹត ក៏អាចថាជាចំណែកដ៏ធំំ ក្នុងការរក្សានូវអ្វីដែលដូនតាបានបន្សល់ទុកអោយ ជាតឹកតាងដល់មនុស្សជំនាន់ក្រោយៗទៀត ។
តាមរយៈបទសម្ភាសន៍ជាមួយកម្មវិធី 60Buzz នៃសារព័ត៌មានកោះសន្តិភាព លោក ឡោត ឡឹង ដែលជា អ្នកចារសាត្រាស្លឹករឹត រស់នៅភូមិសំរោង ឃុំលាងដៃ ស្រុកអង្គរធំ ខេត្តសៀមរាប បានឲ្យដឹងថា ជាង២០ឆ្នាំមកហើយ ដែលលោកបានប្រកបរបរជាអ្នកចារស្លឹករឹត ពោលការងារមួយទោះមិនជួយអោយលោកក្លាយជាអ្នកមាន តែលោកយល់ថា ការងារមួយនេះជាការងារសុចរិត និងជួយលោកអាចចិញ្ចឹមបានសមរម្យ និងមានលទ្ធភាពជួយដល់គ្រួសារលោកបានផងដែរ ។
លោកឡោត ឡឹង អ្នកចារសាត្រាស្លឹករឹត រស់នៅភូមិសំរោង ឃុំលាងដៃ ស្រុកអង្គរធំ ខេត្តសៀមរាប បានឲ្យដឹងថា ចំពោះរបរការងារមួយនេះទៀតសោត លោកថា វាត្រូវការទាមទារនូវការផ្ចិតផ្ចង់ និងភ្ជង់អារម្មណ៍ច្រើន ទើបអាចធ្វើទៅបានល្អ ព្រោះមានច្រើនដំណាក់កាលមែនទែន ទម្រាំបានសាស្ត្រាមួយសន្លឹកៗ ។
ដូច្នេះ ត្រង់ចំណុចនេះលោកយល់ថា បុព្វបុរសខ្មែរពិតជាគិតគូដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយខ្លាំងណាស់ ដោយដូនតាខ្មែរ បានបន្សល់ទុកនូវក្បូនតម្រាផ្សេងៗតាមរយៈការចារលើស្លឹករឹតនេះ។
ងាកមក ការបង្រៀនសិស្សវិញ លោកបានបញ្ជាក់ថា នាពេលបច្ចុប្បន្នលោកមានកូនសិស្សដែលមានចារស្លឹករឹតចំនួន៩នាក់ ស្រី២នាក់ និងព្រះសង្ឃខ្លះផងដែរ ដែលចង់ស្គាល់ចង់ដឹងចង់ចេះ ក៏ដូចជាការថែរក្សានៅស្លឹករឹតដែលយើងមាននេះ។
ការបង្រៀនចារស្លឹករឹតនេះ លោក ឡោត ឡឹងថា នាពេលបច្ចុប្បន្ន លោកគឺមានការខ្វះខាត ដោយមិនមានស្លឹករឹតច្រើននោះឡើយអោយក្មេងៗចារ ព្រោះស្លឹករឹតដែលលោកមានភាគច្រើនបានមកពីខាងខេត្តព្រះវិហារ ដោយផ្ទះរបស់លោកដែលក្មេងមកចារនៅស្រុកអង្គរធំ ខេត្តសៀមរាបនេះ គឺផ្ទះរបស់លោកតូច គ្មានទីតាំងធំទូលាយ អោយក្មេងៗបានរៀនច្រើននាក់នោះឡើយ ដោយអ្វីដែលលោកអាចជួយបានលោកនឹងជួយ។
ក្មេងៗដែលមករៀនលោកថា មានគ្រប់វ័យ ខ្លះរៀនថ្នាក់ទី៨ ទី៩ រហូតដល់ទី១២ និងខ្លះទៀតបន្តនៅថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យហើយ ក៏គាត់ចង់មករៀន ព្រោះចង់ចេះចារស្លឹករឹត និងសិក្សាស្វែងយល់បន្ថែមនោះ ។ ក្រៅពីក្មេងៗ លោកថា ក៏មានព្រះសង្ឃ ដែលលោកតែងមករៀនពេលទំនេរ និងឆ្លៀតពេលយកស្លឹករឹកចារនៅវត្តទៀតក៏មាន ដូច្នេះ ចំពោះការខិតខំមួយនេះលោកពិតជាសប្បាយចិត្តទោះរបមិនបានកម្រៃច្រើនក៏ដោយ សំខាន់គឺរក្សាបាននូវកេរ្តិ៍តំណែលមួយនេះ ។
ជាចុងក្រោយ លោកឡោត ឡឹងពិតជាអរគុណខ្លាំងណាស់ចំពោះការគាំំទ្ររបស់ពុកម៉ែបងប្អូន និងប្អូនៗដែលបានចំណាយពេលមករៀន ហើយសារដែលលោកផ្តាំផ្ញើបំផុតនោះ គឺរក្សាអោយបាននូវកេរ្តិ៍ដំណែលដូនតាខ្មែរមួយនេះអោយបានគង់វង្ស ជាពិសេស ស្លឹករឹតដែលមានតាមទីវត្តអារាមមានអាយុកាលច្រើនគួររក្សាទុកអោយបានល្អ អាចថាជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ។
សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា ស្លឹករឹតជាប្រភេទស្លឹករុក្ខជាតិ ដែលគេកាត់ពីស្លឹកកំពូលនៃដើមទ្រាំង យកមកកែច្នៃដោយហាលកៀប ឆ្អើរ ដើម្បីឲ្យលាតត្រង់ស្មើទុកសម្រាប់ចារឬសរសេរជាក្បួន ក្រាំង គម្ពីជាដើម។ (ដោយ៖លីហួ គីមឆាយ)
ចែករំលែកព័តមាននេះ