ខេត្តបាត់ដំបង ៖ វាពិតជាមិនងាយស្រួលនោះទេក្នុងការរស់នៅ ការប្រកបរបរជិញ្ចឹមជីវិត និងការរៀនសូត្រនៅលើផ្ទៃទឹក ។ ប្រជាពលរដ្ឋដែលមានលំនៅឋានលើទឹកស្ថិតក្នុងភូមិព្រែកទាល់ ឃុំកោះជីវាំង ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ វាពិតជាមិនងាយស្រួលនោះទេក្នុងការរស់នៅ ការប្រកបរបរជិញ្ចឹមជីវិត និងការរៀនសូត្រនៅលើផ្ទៃទឹក ។ ប្រជាពលរដ្ឋដែលមានលំនៅឋានលើទឹកស្ថិតក្នុងភូមិព្រែកទាល់ ឃុំកោះជីវាំង ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង ភាគច្រើនប្រកបរបរនេសាទ ព្រោះពួកគាត់មិនមានដីធ្វើស្រែទេ ។ កុមារដែលរស់នៅទីនោះបានបោះបង់ការសិក្សាច្រើនដោយសារតែបញ្ហាជីវភាព និងការធ្វើចំណាកស្រុកចុះឡើងទៅតាមចលនាទឹកឡើងចុះ ។
ភូមិព្រែកទាល់ នៅក្នុងខែមករា នេះ បើយើងធ្វើដំណើរដោយរថយន្តពីទីក្រុងសៀមរាប មកដល់ចំណតទូក ត្រូវប្រើរយៈពេល ១ ម៉ោង ហើយបន្តជិះកាណូត រយៈពេល ១ ម៉ោងទៀតទើបទៅដល់ ។ ពេលយើងជិះកាណូតទៅដល់ យើងនឹងបានឃើញសាលារៀនពីរខ្នងសង់ពីថ្មមានកម្ពស់ខ្ពស់សន្លឹមពីដី ដើម្បីការពារពេលរដូវទឹកឡើង នោះគឺសាលាបឋមសិក្សា ព្រែកទាល់ ។ ទាំងគ្រូ ទាំងសិស្ស នៅទីនោះបានត្អូញត្អែរពីការលំបាករបស់ខ្លួនទាក់ទងទៅនិងការសិក្សា ដោយសារខ្វះគ្រូបង្រៀន ខ្វះសម្ភារសិក្សា និងមធ្យោបាយធ្វើដំណើរទៅមក ដែលត្រូវប្រើទូក និងកាណូត ។
នៅថ្ងៃសម្រាកចុងសប្តាហ៍ថ្ងៃទី ២០ ខែមករា ឆ្នាំ ២០២៤ មកនេះសិស្សនៃសាលាបឋមសិក្សា ព្រែកទាល់ ជាច្រើននាក់បាននាំគ្នាមកធ្វើពលកម្មនៅសាលារៀនរបស់ខ្លួន ជាមួយគ្នានេះប្អូនស្រី យូអី សិស្សថ្នាក់ទី ៦ បានឱ្យដឹងថា ពិតជាមានការលំបាកណាស់ដោយសារពេលខ្លះពួកយើងត្រូវលុយទឹកមកសាលារៀន ហើយពេលខ្លះប្រលាក់សម្លៀកបំពាក់អស់ ។ ដោយសារតែការលំបាកទាំងនេះ ប្អូនស្រីបានសំណូមពរចង់ឱ្យមានផ្លូវដើរសម្រាប់ខែទឹកស្រក និងមានទូកជិះមករៀននៅពេលរដូវទឹកឡើង ។
ដោយឡែកប្អូនប្រុស រក្សា និង ចាន់ថន រៀនថ្នាក់ទី ៦ នៅសាលាជាមួយគ្នានេះ ក៏បានឱ្យដឹងដែរថា សព្វថ្ងៃនេះពួកគេមានការលំបាកដោយសារខ្វះខាតសម្ភារសិក្សា និងមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ ។ រក្សា បញ្ជាក់ថា សិស្សរួមសាលារបស់ប្អូន ដោយសារតែបញ្ហាជីវភាពមានអ្នកបោះបង់ការសិក្សាច្រើន ។
ទន្ទឹមនោះអ្នកគ្រូ កែក ស្រីសុខ បង្រៀនសិស្សថ្នាក់ទី ៦ នៅសាលាបថមសិក្សាព្រែកទាល់ បានឱ្យដឹងថា ផលលំបាកសម្រាប់សិស្សនៅទីនេះ គឺកត្តាជីវភាពខ្សត់ខ្សោយ ដែលនាំឱ្យសិស្សមករៀនសូត្រមិនបានទៀតទាត់ ព្រោះពួកគាត់រវល់ជួយការងារគ្រួសារដូចជាការនេសាទជាដើម ។ សម្រាប់អ្នកគ្រួផ្ទាល់ គឺលំបាកក្នុងការធ្វើដំណើរមកបង្រៀនសិស្ស ដោយសារខ្វះមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ ។
ចំពោះអ្នកគ្រូ គុយ បូរី ដែលបង្រៀនសិស្សថ្នាក់ទី ១ រយៈពេល ១៣ ឆ្នាំ មកហើយនោះ បានឱ្យដឹងដែរថា បញ្ហាប្រឈម គឺនៅរដូវទឹកឡើងដែលបង្កការលំបាកដល់សិស្សក្នុងការធ្វើដំណើរ ព្រោះនៅតាមព្រែកមានកំប្លោកពេញតែម្តង ណាមួយសិស្សខ្លះអត់មានមធ្យោបាយធ្វើដំណើរដោយខ្លួនឯងទេ គឺដោយសារគេ ។
លោក វន ពិសី នាយកសាលាបឋមសិក្សា ព្រែកទាល់ បានឱ្យដឹងថា លាសានេះមាន ៦ កម្រិត គឺពីថ្នាក់ទី ១ ដល់ថ្នាក់ទី ៦ និងមាន ១០ ថ្នាក់ ហើយសាលាក៏មានមតេយ្យសហគមនៅទីនេះផងដែរ ។ សាលាមានសិស្សសរុបចំនួន ២៨០ នាក់ក្នុងនោះសិស្សស្រី ១៣២ នាក់ មានគ្រូ ១០ នាក់ និងគ្រូស្ម័គ្រចិត្ត ១ នាក់នៅកាន់បណ្ណាល័យ ។ សាលានេះកសាងឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ ហើយសិស្សមករៀនក្នុងសាលានេះ គឺមកពីភូមិព្រែកទាល់ និងភូមិអន្លង់តាអួ ។ លោកថា សិស្សដែលមករៀននៅសាលានេះ គឺធ្វើដំណើរដោយទូក ។ សម្រាប់ខែប្រាំងសិស្សអាចដើរលើគោកបានសម្រាប់អ្នកក្បែរមាត់ច្រាំងជិតៗសាលា តែសម្រាប់សិស្សដែលនៅឆ្ងាយប្រើទូកកាណូតដើម្បីធ្វើដំណើរ ។
លោកនាយកសាលាបានសម្តែងពីក្តីបារម្ភដល់សិស្សរបស់លោកក្នុងរដូវវស្សា ព្រោះភាគច្រើនជាសិស្សតូចៗដែលពួកគេជិះទូកគ្នាច្រើន ខ្លាចជួបបញ្ហាលិចទូកជាដើម តែតាមរយៈជំនួយសាលាបានចែកអាវពោងទៅតាមលទ្ធភាពជូនសិស្សដែលជិះកាណូតគ្នាច្រើន ហើយផ្ទះនៅឆ្ងាយពីសាលា ។
លោកនាយកសាលាបានត្អូញត្អែរថា សាលារបស់លោកសព្វថ្ងៃនេះខ្វះគ្រូ ហើយបើអាចលោកបានសំណូមពរទៅដល់រដ្ឋាភិបាលឱ្យគិតគូរដល់ការលំបាករបស់សាលាផង ព្រោះបើមិនមានគ្រូក្របខណ្ឌទេ ក៏សូមរើសគ្រូកិច្ចសន្យាបំបេញបន្ថែមដល់សាលារបស់លោកផង ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយលោកបានបញ្ជាក់ថា កន្លងមកមានអង្គការ AEA បានជួយឧបត្ថម្ភផ្នែកបណ្ណាល័យ និងមតេយ្យសហគម និងជួយផ្តល់សៀវភៅដល់សិស្សផងដែរ ។
លោក អេង អឿន មេភូមិព្រែកទាល់ បានឱ្យដឹងដែរថា ភូមិនេះមានប្រជាពលរដ្ឋចំនួន ៧០៤ គ្រួសារដែលមានលំនៅឋានលើផ្ទៃទឹក ។ លោកថា នៅក្នុងភូមិនេះមានសិស្សប្រមាណជា ៣០% បានបោះបង់ការសិក្សា ដោយសារជីវភាពខ្សត់ខ្សោយ គ្មានទូកជិះមករៀននឹងគេ ។ អ្នកភូមិនេះគ្មានដីធ្វើស្រែដូចគេទេ គឺមានតែផលនេសាទតែប៉ុណ្ណោះ ពេលនេសាទអត់បានធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារធ្លាក់ចុះ ។
លោក វន សំភាស់ នាយកអង្គការ AEA ប្រចាំកម្ពុជា បានឱ្យដឹងថា អង្គការបានសហការជាមួយក្រសួងអប់រំ អ្នកពាក់ព័ន្ធ គឺបានជួយសាលាជាង ១៥០០ សាលា មកហើយ ។ សាលាបឋមសិក្សាព្រែកទាល់ នេះ ជាសាលាមួយក្នុងចំណោមសាលាជាច្រើនទៀតដែលជាសហគមជួបការលំបាកទាំងគ្រូ និងសិស្ស ដូច្នេះអង្គការបានជួយទាំងសិស្ស ទាំងគ្រួ និងទាំងសាលា ។
លោកបន្តថា នៅក្នុងសហគមនេះអង្គការការបានជួយជាង ៥ ឆ្នាំមកហើយ ក្នុងគោលបំណងជួយឱ្យសិស្សទទួលបានលទ្ធផលល្អប្រសើរក្នុងការរៀនសូត្រ និងជួយគ្រូឱ្យខិតខំក្នុងការបង្រៀនដល់សិស្ស ។ លោកថា នៅទីនេះអត្រានៃការបោះបង់ការសិស្សាមានកម្រិតខ្ពស់ ដោយសារតែឪពុកម្តាយធ្វើចំណាកស្រុក ឬក៏ចល័តភូមិទៅតាមចលនានៃកម្រិតទឹក និងមួយចំនួនទៀតដោយសារទទួលបានផលនេសាទតិចពួកគាត់ត្រូវឡើងគោក ដែលនេះជាមូលហេតុនាំឱ្យមានការបោះបង់ការសិក្សាខ្ពស់ ដែលយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀត ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ