ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture

ទំនាស់​​ដីធ្លី​​រវាង​​​ក្រុម​ហ៊ុន​​លីអ៊ុតនី ​និង​ទាហាន​​កងពល​​លេខ​៥១​នៅ​តែបន្ត

14 ឆ្នាំ មុន

ខេត្ត​បន្ទាយ​មានជ័យ ៖ ​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី២១​ ឧសភា ពល​រដ្ឋ​​​រស់​នៅ​ភូមិ​​អូរ​សំព័រ ឃុំ​​អូរសំព័រ​ ស្រុក​ម៉ាឡៃ ប្រមាណ​​៣០​​នាក់ បាន​នាំគ្នា​​​យក​​​ គោយន្តកន្ត្រៃ​មក​ភ្ជួរ​ដី​ស្រែ​ដែល​មាន​​​ទំនាស់​​ស្ថិត​នៅក្នុង​ភូមិ​រស្មី​សាមគ្គី​ សង្កាត់​​និមិត្ត​ ក្រុង​​ប៉ោយ​ប៉ែត​ ។ លោក​​យិន វ៉ាង ​អាយុ​​៤៩ឆ្នាំ បាន​អះអាង​​ថា

ខេត្ត​បន្ទាយ​មានជ័យ ៖ ​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី២១​ ឧសភា ពល​រដ្ឋ​​​រស់​នៅ​ភូមិ​​អូរ​សំព័រ ឃុំ​​អូរសំព័រ​ ស្រុក​ម៉ាឡៃ ប្រមាណ​​៣០​​នាក់ បាន​នាំគ្នា​​​យក​​​ គោយន្តកន្ត្រៃ​មក​ភ្ជួរ​ដី​ស្រែ​ដែល​មាន​​​ទំនាស់​​ស្ថិត​នៅក្នុង​ភូមិ​រស្មី​សាមគ្គី​ សង្កាត់​​និមិត្ត​ ក្រុង​​ប៉ោយ​ប៉ែត​ ។ លោក​​យិន វ៉ាង ​អាយុ​​៤៩ឆ្នាំ បាន​អះអាង​​ថា គាត់ជា​តំណាង​ឱ្យ​​​ពល​រដ្ឋ​​ចំនួន​​៤២​​គ្រួសារ​​​រស់​នៅ​​​ក្នុង​ភូមិ​​ឃុំ​ខាង​លើ​​ និង​បាន​​នាំគ្នា​​មក​ភ្ជួរ​​​ដីស្រែ​​នៅ​ចំណុច​​ដីទំនាស់​នោះ​ជាមួយ​នឹង​​លោក​​លី អ៊ុតនី ដែល​ដី​មាន​ទំហំ​​សរុប​​៤៥៩.៦០០​​ហិកតា​ ។

ពលរដ្ឋ​​ទាំង​​នោះ​​បាន​រៀបរាប់​​ឱ្យ​ដឹង​ថា ដីដែល​មាន​បញ្ហា​​​​នេះ​គឺពួកគាត់​​​បានមក​​ពីការ​​​បែង​ចែក​របស់​​អង្គភាព​​​មន្ទីរ​កងពល​លេខ​៤៥០​ ក្នុង​១គ្រួសារ​បាន​​ដីចំនួន​​៥​ហិកតា​ សម្រាប់​​​ធ្វើ​ស្រែ​​ ប៉ុន្តែ​​ក្រោយ​​មក​ត្រូវ​លោក​​ព្រាប​ សារុន ជាមេ​​​របស់​ខ្លួន​​យក​ដី​ទាំង​អស់​នេះ​លក់​​​ឱ្យ​លោក​លី អ៊ុតនី​ ​ទើប​បាន​ជាពួកគាត់​មិន​សុខ​ចិត្ត​កើត​មាន​​ជម្លោះ​​បែប​នេះ ។ ​ក្រុម​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​​​បន្ត​ថា ​កន្លង​មក​នៅ​ពេល​ដែលពួក​គាត់​​យក​គ្រឿង​ចក្រ​មក​ភ្ជួរ​​រាស់​​លើ​ដី​ស្រែ​នេះ គឺត្រូវ​​អាជ្ញាធរ​​ចាប់​យកគ្រឿង​ចក្រ​​ផងដែរ​ ។ ព្រឹក​​ថ្ងៃទី២១​ ឧសភា នៅពេល​​ដែល​​ពួក​គាត់​​យកគ្រឿង​ចក្រ​​មកភ្ជួរ​រាស់លើ​ដីស្រែ​នេះទៀត​ក៏​ខា​ងអាជ្ញាធរ​​មាន​សមត្ថ​កិច្ច​បាន​មក​ហាម​​ឃាត់​​ពួកគាត់ឱ្យ​ផ្អាក​​សកម្មភាព​តែពួកគាត់​​មិនព្រមទេ ។

លោក​យិន វ៉ាង ​និយាយ​ប្រាប់​​សមត្ថ​កិច្ច​​ថា ពួកគាត់​មិន​បញ្ឈប់​សកម្ម​ភាព​​ទេ ហើយ​បើ​ចង់​​ឱ្យ​ពួកគាត់​​​បញ្ឈប់​សកម្ម​ភាព​​​នោះ លុះ​ត្រា​តែ​មេ​របស់​គាត់​លោក​ព្រំ ជឿន នៅ​ក្រសួង​ការពារ​ជាតិ​ហាម​ឃាត់​ទើបពួកគាត់​ឈប់​ ហើយ​បើ​​​ខាង​លោក​លី អ៊ុតនី ​ចង់​​ដោះ​ស្រាយ​​បែប​ណា​នោះ​​សូម​ឱ្យ​ឡើង​ទៅជួប​ថ្នាក់​ជាតិ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​​ដីធ្លី​ចុះ ពីព្រោះ​​រឿង​រ៉ាវ​នេះ​ពួកគាត់​បាន​​ដាក់​ពាក្យ​​​បណ្តឹង​រួច​រាល់​​អស់​ហើយ ។

​ចំណែក​​លោក​​លី អ៊ុតនី ​បាន​ឱ្យ​ដឹងថា ដី​ដែល​​​មាន​បញ្ហា​​ទំនាស់​​នេះ​​គឺ​​រូប​លោក​បាន​ទិញ​ពី​លោក​ព្រាប សារុន និង​នាយ​ទាហាន​​កងពល​លេខ​​៥១ ប្រចាំ​ទិស​ពាយ័ព្យ​​ ក្នុង​១ហិកតា​តម្លៃ​៣.០០០​បាត តាំងពី​ឆ្នាំ​១៩៩៨​ និង​រហូត​ដល់​​ឆ្នាំ​២០០៤​ រូប​លោក​​បាន​ត្រួសត្រា​យ​ព្រៃ​ និង​ដោះមីន​បាន​មួយ​ចំនួន​ធំ​ ហើយមាន​លិខិត​ស្នាម​ទទួល​ស្គាល់​ពីអាជ្ញាធរ​មូល​ដ្ឋាន​​ភូមិ​ ឃុំ ស្រុក យ៉ាង​ត្រឹមត្រូវ​​ផងដែរ ។​ លោក​​បន្ត​ថា បន្ទាប់​មក​​លោក​បាន​​ធ្វើ​​ប្រឡាយ​និង​លើក​ជា​ភ្លឺ​ស្រែ​ក្នុង​១​ហិកតា​​ ភ្លឺ១​ និង​​ធ្វើ​ស្រែ​តាំងពី​ឆ្នាំ​២០០៤​រហូត​​​មក ព្រមទាំង​បាន​​អាស្រ័យ​​​ផល​ជាធម្មតា​ ។ ស្រាប់​តែ​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​២០០៩​ មាន​ពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​មក​​ចាប់​​ទន្ទ្រាន​​​យក​ដី​ស្រែរបស់​គាត់​​និង​អះអាង​ថា ជា​ដី​របស់​ពួកគេ​ទៅវិញ​​ដោយ​ពុំ​មាន​​អ្វី​ជា​ឯកសារ​​​សម្រាប់​​​​សម្គាល់​​​​ឡើយ គឺគ្រានន់​តែ​​អះអាង​ថា​ ជាដី​របប​​មេទាហាន​ចែក​ឱ្យ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ ដូច្នេះ​ហើយ​បាន​ជា​បណ្តាល​ឱ្យ​កើត​ជា​រឿង​រ៉ាវ​បែបនេះ​ ។

លោក​លី អ៊ុតនី បាន​បញ្ជាក់​​​ថា កាលពី​​ជំនាន់​​ដែល​លោក​​ទិញ​ដីពីលោក​​​ព្រាប សារុន ដែល​​នៅ​ជាដី​ចំការ​មីន​​នោះ​មិន​ឃើញ​​មាន​មក​តវ៉ា​​​ថាជាដី​របស់​ពួកគេ​​ទេ​គឺទុក​រហូត​ដល់​រូបគាត់​ជួល​​គេដោះ​មីន​​រួចរាល់​មួយ​ចំនួន​ធំហើយ​និង​ថែមទាំង​​ធ្វើ​ស្រែ​​អស់​រយៈពេល​​៦ឆ្នាំ​​មក​ហើយ ហើយទើប​​លេចមុខ​​ពួកគេ​មក​តវ៉ា​​ថាជា​ដី​របស់​ខ្លួន​ទៅ​វិញ ។ ចំពោះ​ក្រុម​ជន​ខិលខូច​មួយ​ចំនួន​ដែល​បាន​ដើរ​បង្ក​ព្យុះ​ភ្លៀង​​និងធ្វើ​បាបពលរដ្ឋ​ ស្លូ​ត​ត្រង់​​​ធ្វើ​ឱ្យ​ខាត​បង់​នោះ​ ក្នុង​​នាម​​លោក​ជាអ្នក​រង​គ្រោះ​សំណូមពរ​ដល់​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​និង​អាជ្ញាធរ​ជាតិ​ជួយ​រកយុត្តិធម៌​ដល់​រូប​លោក​ផង ជាពិសេស​​គឺ​ស្ថាប័ន​​តុលាការ​តែម្តង​។ ជនខិល​ខូច​ដែល​ជា​បក្សពួក​​របស់​លោក​ព្រាប ​សារុន នោះ​គឺ​មាន​ឈ្មោះ​យ៉ែម យួម ឈ្មោះ​មុំ គឹមហៃ ឈ្មោះ​​ជួប ពិន ឈ្មោះ​មិន ណៃ និង​ឈ្មោះ​សឹង​ សាវី ​បាន​​ផ្តិត​មេដៃ​លក់​ដី​​ឱ្យ​លោក​​និង​បាន​ធ្វើ​លិខិត​ផ្ទេរ​សិទ្ធិ​កាន់​កាប់​​ត្រឹម​​ត្រូវ​នៅ​ក្នុង​អាជ្ញាធរ​មូល​ដ្ឋាន​​ហើយ​នោះ​ ស្រាប់តែ​​បែក​ធ្លាយ​​ចេញ​ជា​រឿង​ដូច​ខាង​​លើ​នេះទៅវិញ​ តើ​ច្បាប់​​គួរ​មាន​វិធានការ​​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​​ពួកគេ​​នោះ។

គួរតែ​ចាត់​វិធានការ​​យក​ពួកគេ​ទៅ​ផ្តន្ទា​ទោស​តាម​ច្បាប់​​ទើប​ជា​ការ​ប្រសើរ​​បើពុំដូច្នេះ​​​ទេ​បញ្ហា​​បែបនេះ​នឹង​កើត​មាន​ឡើង​​​សម្រាប់​​ពលរដ្ឋ​ស្លូត​ត្រង់​​​ និង​អាច​​ធ្វើ​ឱ្យសង្គម​ជាតិ​កើត​​មាន​បញ្ហា​​មិនចេះ​ចប់​ឡើយ ៕