- ភ្នំពេញ
ការវិវឌ្ឍន៍របស់សង្គម បានធ្វើឱ្យការរស់នៅរបស់មនុស្សផ្លាស់ប្តូរទៅតាមសម័យកាល និងបច្ចេកវិទ្យា។ នៅក្នុងនោះ ក៏មានទាំងរបៀបរបបរស់នៅ ការបង្កើតសង្គមគ្រួសារ ជាពិសេសការបង្កើតស្នេហា
ការវិវឌ្ឍន៍របស់សង្គម បានធ្វើឱ្យការរស់នៅរបស់មនុស្សផ្លាស់ប្តូរទៅតាមសម័យកាល និងបច្ចេកវិទ្យា។ នៅក្នុងនោះ ក៏មានទាំងរបៀបរបបរស់នៅ ការបង្កើតសង្គមគ្រួសារ ជាពិសេសការបង្កើតស្នេហារបស់មនុស្ស ក៏ប្រែប្រួលដែរ។
មានបុរសស្ត្រីមួយចំនួន បានទទួលស្គាល់ពីការប្រែប្រួលក្នុងរឿងស្នេហារបស់យុវវ័យនេះ ។ ពួកគាត់ទទួលស្គាល់ថា ពិតជាមានភាពខុសគ្នារវាងអតីតកាល និងបច្ចុប្បន្ន។ ស្នេហាកំលោះក្រមុំសម័យនេះ ខុសពីការបង្កើតស្នេហារបស់យុវជនកាលពីអតីតកាល ទាំងមធ្យោបាយទំនាក់ទំនង និងរសជាតិស្នេហាផងដែរ។
ស្នេហាមនុស្សសម័យដើមផ្អែម ស្មោះត្រង់ និងមានការតស៊ូជាមួយគ្នា ដោយសារពួកគេបានឆ្លងកាត់ការលំបាក និងចំណាយពេលយ៉ាងយូរទម្រាំយល់ចិត្តយល់ថ្លើមគ្នា។ តែសម័យនេះ ការបង្កើតស្នេហា ជូនកាលគេជួបមុខគ្នាម្តង គេបាននិយាយទូរស័ព្ទជាមួយគ្នាមួយលើក ឬឆាតជាមួយគ្នាម្តង ក៏គេអាចបង្កើតភ្លើងស្នេហាបានភ្លាម។
មិនបាច់ប្រៀបទៅដល់សម័យទុំទាវ ឬសម័យអាណានិគមបារាំង និងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមនោះទេ គេធ្វើការបៀបធៀបត្រឹមក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩ គឺដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ៨០ មកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គេនឹងឃើញពីភាពខុសគ្នាដាច់។ ភាពខុសគ្នាដែលគេអាចដឹងភ្លាមនោះ គឺការផ្តើមចំណងស្នេហារវាងកំលោះក្រមុំ ឆ្នាំ៨០ និងឆ្នាំ២០២៣។
កាលពីអតីកាល១០០% ការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងរវាងកំលោះក្រមុំ គឺផ្តើមចេញការស្គាល់គ្នា ជួបមុខគ្នា ដូចជារៀនថ្នាក់ជាមួយគ្នា រៀនសាលាជាមួយគ្នា ធ្វើការជាមួយគ្នា រស់នៅក្នុងឃុំ-ភូមិជាមួយគ្នា មានជាប់សាច់ញាតិ ស្គាល់គ្នាពេលទៅបុណ្យកឋិន បុណ្យចូលឆ្នាំ ឬស្គាល់គ្នាតាមការណែនាំពីសាច់ញាតិ ជាដើម។ សតវត្សរ៍ទី២០ មនុស្សស្គាល់គ្នាតាមទូរស័ព្ទ តាមបណ្តាញសង្គម ហើយក៏បង្កើតចេញជាភ្លើងស្នេហា។
បើគេពិនិត្យត្រឹមការផ្តើមទំនាក់ទំនងស្នេហានេះ ឃើញថា ស្ពានភ្ជាប់ស្នេហាយុវជនសម័យមុន មានភាពរឹងមាំជាងការបង្កើតភ្លើងស្នេហារបស់យុវវ័យក្នុងសម័យនេះបាត់ទៅហើយ។ ទោះបីជាសម័យនេះ យុវជនមានសិទ្ធិពេញលេញនៅក្នុងការបង្កើតស្នេហា និងជ្រើសរើសគូរជីវិតដោយខ្លួនឯងក្តី តែការផ្តើមចេញពីប្រភពមួយដែលពួកគេមិនស្គាល់គ្នាមិនច្បាស់ ស្គាល់ត្រឹមការនិយាយ ត្រឹមឃើញរូបរាងខាងក្រៅ ប្រាកដណាស់វាមិនជាក់លាក់ និងប្រាកដប្រជាដូចការស្គាល់គ្នារបស់មនុស្សជំនាន់មុនឡើយ។
មនុស្សជំនាន់មុន ស្គាល់បង្កើតស្នេហា អាចមើលដល់ពូជអំបូរថែមទៀត។ ស្គាល់គ្នាតែសំឡេង ស្គាល់គ្នាតែរូប គេអាចសម្តែង និងមិនបានបញ្ចេញឱ្យអស់ពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់គេឡើយ ជាពិសេសចំណុចអវិជ្ជមាន ចំណុចខ្សោយនោះ។ ពេលស្រឡាញ់ ពេលពេញចិត្ត គេបង្ហាញតែអ្វីដែលល្អៗប៉ុណ្ណោះ លុះស្គាល់គ្នារហូតបង់ខ្លួនបង់ប្រាណ ទើបចរិ.តពិតចេញមក។
អ្នកស្រី រ៉ានី អាយុ៥២ឆ្នាំ ដែលបច្ចុប្បន្នមានកូនស្រីប្រុសចំនួន៣នាក់នោះ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា ស្នេហាយុវជនសម័យនេះ មិនសូវផ្អែមល្អែម និងមិនស្មោះត្រង់ ដូចសម័យអ្នកស្រី នៅពីក្មេងនោះទេ។ អ្នកស្រី បានបន្តថា កាលគាត់បង្កើតស្នេហាជាមួយស្វាមី ជាពេលវេលាដែលអ្នកស្រីសិក្សានៅវិទ្យាល័យ។
អ្នកស្រីរ៉ានី និយាយទាំងញញឹមថា ស្វាមីគាត់ បានស្គាល់គ្នាដោយសាររៀននៅវិទ្យាល័យជាមួយគ្នា។ កាលស្រុកនៅក្រីក្រ ខេត្ត ឬទីរួមស្រុកទើបមានវិទ្យាល័យ។ ស្វាមីអ្នកស្រី និងអ្នកស្រី បានចាកចេញពីភូមិផ្សេងគ្នា ទៅរស់នៅជិតសាលាដើម្បីបន្តការសិក្សា។ ការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ពេលខ្វះខាត ពេលមានធុរៈអំឡុងពេលសិក្សា បានបង្កើតទៅស្នេហាមួយដ៏ស្មោះត្រង់។
អ្នកស្រី រ៉ានី រំលឹកអតីតកាលទាំងញញឹមថា «ពួកខ្ញុំជួយគ្នាគ្រប់រឿងហើយ យើងតស៊ូដើម្បីរៀនរហូតចប់ចុងចប់ដើម មានការងារធ្វើទាំងអស់គ្នាទើបរៀបការ។ យើងតស៊ូជាមួយគ្នាជិត១០ឆ្នាំ ទើបបានរៀបការ និងរស់នៅជាមួយគ្នាបង្កើតជាកូនបាន៣នាក់ មកដល់ពេលនេះមិនដែលឈ្លោះប្រកែកគ្នាជាដុំកំភួនឡើយ»។
អ្នកស្រី ស្រី ពៅ អាយុ៤២ឆ្នាំ ដែលជាយុវវ័យក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ៩០ បាននិយាយថា សម័យគាត់ សេ្នហានៅមានភាពស្មោះត្រង់ និងតស៊ូជាមួយគ្នា ច្រើនជាងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ទោះនៅដើមឆ្នាំ២០០០ សង្គមមានការីកចម្រើនហើយក្តី តែស្នេហាកាលសម័យនោះ ស្មោះត្រង់ និងចំណាយពេលយូរឆ្នាំក្នុងការកសាងវាឡើង។
ស្ត្រីមេផ្ទះរូបនេះ បានកត់សម្គាល់ថា កាលពីសម័យអ្នកស្រី មានស្នេហានៅស្មោះត្រង់ជាមួយគ្នា គឺមួយនឹងមួយ។ និយាយថា បែបនេះដោយសារសម័យនេះ អ្នកស្រីសង្កេតឃើញថា យុវវ័យខ្លះ គេស្គាល់គ្នា គេសិក្សាពីគ្នាច្រើននាក់ក្នុងពេលតែមួយ។
«ខ្ញុំក៏មានប្អូនប្រុស និងប្អូនស្រី ដែលគេកំពុងពេញវ័យនៅពេលនេះ។ ពួកគេបានណែនាំ គូរស្នេហាពួកគេឱ្យខ្ញុំស្គាល់។ ពួកគេនិយាយថា គេមានដៃគូរច្រើនក្នុងពេលតែមួយ នៅមិនទាន់សម្រេចជ្រើសរើសយកមួយណានោះនៅឡើយទេ។ ពួកគេណែនាំឱ្យយើងស្គាល់ ដើម្បីជ្រើសរើសផងដែរ»។
ទោះនោះស្ថិតនៅក្នុងការជ្រើសរើស ប៉ុន្តែអ្នកស្រី មិនសូវជាពេញចិត្តចំពោះប្រកាន់យករបៀបជ្រើសរើសបែបនេះឡើយ។ សម្រាប់អ្នកស្រី ទំនាក់ទំនងស្នេហាគួរប្រាកដតែមួយ ហើយស្មោះត្រង់ និងចេះថែរក្សាគ្នា។ ដាច់ស្រឡះមួយចាំទៅរកមួយទៀត។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា សម័យនេះ មិនមែនមានតែប្អូនអ្នកស្រីនោះទេ ដែលមានដៃគូរច្រើនក្នុងពេលតែមួយ។ អ្នកស្រីបានឮពីមិត្តភ័ក្តិ និងអ្នកដទៃនិយាយពីរឿងនេះដែរ។ សម័យនេះ ការតាមស្រឡាញ់អ្នកណាម្នាក់ ក៏គេមិនចំណាយពេលយូរដែរ។ បើឃើញគ្នា ពេញចិត្តគ្នា ស្រឡាញ់គ្នា ហើយថាបើម្ខាងទៀតតាមស្រឡាញ់ តែម្ខាងទៀតធ្វើមិនដឹងនោះ អ្នកតាម ស្រឡាញ់គេនោះ មិនចំណាយពេលច្រើននោះដែរ គេនឹងរត់ទៅរកអ្នកផ្សេងហើយ។
ជារួម ស្នេហាយុវជនសម័យនេះ កំពុងដើរលើផ្លូវមួយដែលគេមើលឃើញថា មិនសូវផ្អែម ល្ហែម ឬផ្អែមក្នុងរយៈពេលខ្លី ហើយខ្វះភាពស្មោះត្រង់ និងមិនសូវជាតស៊ូជាមួយគ្នាឡើយ គឺមានភាពខុសគ្នាពីសម័យមុន ដែលមនុស្សទម្រាំបានគ្នាជាដៃគូរ ត្រូវចំណាយពេលយូរណាស់ និងជួបការលំបាកជាច្រើន។ ការលំបាក ពេលវេលាទាំងនោះ បានក្លាយជាចំណងដ៏រឹងមាំមិនឱ្យពួកគាត់បែកគ្នាឡើយ ក្រោយបានចូលរោងការនោះ៕
អត្ថបទដោយ ៖ សា រ៉ាន់
ចែករំលែកព័តមាននេះ