ការនិយាយអារម្មណ៍ពិត មិនថា វាជាអារម្មណ៍ស្អប់ ឬខឹងទេ អាចនឹងធ្វើអោយមនុស្សធូរទ្រូង និងសប្បាយចិត្ត ដោយមិនទុក្ខអារម្មណ៍ទាំងនេះអោយឆេះរោលក្នុងទ្រូងរបស់យើង ។ លទ្ធផលស្រាវជ្រាវ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ…
ការនិយាយអារម្មណ៍ពិត មិនថា វាជាអារម្មណ៍ស្អប់ ឬខឹងទេ អាចនឹងធ្វើអោយមនុស្សធូរទ្រូង និងសប្បាយចិត្ត ដោយមិនទុក្ខអារម្មណ៍ទាំងនេះអោយឆេះរោលក្នុងទ្រូងរបស់យើង ។
លទ្ធផលស្រាវជ្រាវ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ បង្ហាញថា មនុស្សយើងមានសុភមង្គលផ្លូវចិត្ត បើយើងអាចបញ្ចេញអារម្មណ៍ពិត ។ មានន័យថា បើទុកជាបញ្ចេញអារម្មណ៍ពិតនៅក្នុងផ្លូវអវិជ្ជមានក៏ដោយ ។ ឧទាហរណ៍ដូចជាអារម្មណ៍ខឹង និងអារម្មណ៍ស្អប់ជាដើម ។ លទ្ធផលនៃការសិក្សាដែលប្រមូលចងក្រង ដោយក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវជាអន្តរជាតិ រកឃើញថា សុភមង្គលផ្លូវចិត្តមិនមែនមានត្រឹមតែចិត្តត្រេកអរ និងការអស់ទុក្ខកង្វល់នោះទេ ។ នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវនេះ, គេសាកសួរអ្នកដែលចូលរួម ដើម្បីចង់ដឹងថា ទី១- តើពួកគេចង់មានអារម្មណ៍បែបណា និងទី២- តើអារម្មណ៍ជាក់ស្ដែងរបស់ពួកគេបែបណា ។
បន្ទាប់មកគេយកមកប្រៀបធៀបគ្នា ដើម្បីចង់ដឹងថា តើពួកគេយល់ថា ជាទូទៅមានសុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតកម្រិតណា ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវរកឃើញថាជាទូទៅមនុស្សចង់មានអារម្មណ៍សប្បាយឱ្យបានច្រើន ។ ប៉ុន្តែពួកគេនឹងកាន់តែសុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតខ្លាំងបំផុត បើពួកគេអាចបញ្ចេញអារម្មណ៍ពិតទៅតាមចិត្តចង់ ។ ការស្រាវជ្រាវដែលធ្វើឡើងជាពហុវប្បធម៌នេះចូលរួមដោយនិស្សិត២៣០០ នាក់មកពីអាមេរិក, ប្រេស៊ីល, ចិន, អាល្លឺម៉ង់, ហ្កាណា, អ៊ីស្រាអែល, ប៉ូឡូញ និងសិង្ហបុរី។
ការបញ្ចេញអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន
បើយើងបញ្ចេញអារម្មណ៍ពិត ដែលមាននៅក្នុងចិត្តទោះបីអារម្មណ៍នោះអវិជ្ជមានក៏ដោយក៏គ្រាន់បើដែរ ។ នេះបើយោងតាមបណ្ឌិតម៉ាយ៉ា ថាមៀ (Maya Tamir) បង្រៀននៅសាកលវិទ្យាល័យហេប្រឺ (Hebrew) នៃទីក្រុងយេរូសាឡឹម ប្រាប់សារព័ត៌មានប៊ីប៊ីស៊ី (BBC)។ គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល, ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះរកឃើញថា មនុស្ស១១% មិនសូវចង់បញ្ចេញអារម្មណ៍វិជ្ជមាន ដូចជាស្រឡាញ់ និងអាណិតទេ ។ ចំណែកមនុស្ស១០%ចង់បញ្ចេញអារម្មណ៍អវិជ្ជមានកាន់តែច្រើន ដូចជា ស្អប់ និងខឹង ។
បណ្ឌិតថាមៀ ពន្យល់ថា «អ្នកដែលអានអត្ថបទនិយាយអំពីការបៀ.តបៀ.នកុមារ ប៉ុន្តែគ្មានអារម្មណ៍ខឹងសម្បារ ។ អ្នកនោះអាចនឹងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងគួរតែមានចិត្តខឹងទើបត្រូវ» ។ លោកស្រីថ្លែងបន្ថែមទៀតថា ឧបមានារីម្នាក់ចង់ចាកចេញពីដៃគូស្នេហាដែលចូលចិត្តធ្វើបាបនាង (abusive partner) ប៉ុន្តែនារីនោះមិនដាច់ចិត្តដើរចេញ ។ គ្រាន់តែនាងកាត់បន្ថយការស្រឡាញ់ដៃគូ ក៏អាចធ្វើឱ្យជីវិតរបស់នាងមានសុភមង្គលជាងមុនផងដែរ។
ការមានអារម្មណ៍មិនល្អអាចជារឿងល្អ
បណ្ឌិតអាណា អាឡិចសាន់ដ្រូវ៉ា (Anna Alexandrova) បង្រៀននៅវិទ្យាស្ថានវែលប៊ីអ៊ីង (Wellbeing) នៃសាកលវិទ្យាល័យខេមប្រ៊ីច (Cambridge) ថ្លែងថា ការស្រាវជ្រាវនេះធ្វើឱ្យយើងគិតឡើងវិញពីសុភមង្គលផ្លូវចិត្ត ។ ការសិក្សានេះធ្វើឱ្យយើងចោទសួរថា តើត្រឹមត្រូវដែរឬទេ នូវរង្វាស់សុភមង្គលចិត្តកាលពីមុនដែលគិតចាប់ពីការបញ្ចេញអារម្មណ៍វិជ្ជមានទៅការបញ្ចេញអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនិយាយពីការបញ្ចេញអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន, ការសិក្សានេះអាចវា.យតម្លៃបានអារម្មណ៍ខឹង និងអារម្មណ៍ស្អប់ ។
លោកស្រីថ្លែងថា «អារម្មណ៍ខឹង និងអារម្មណ៍ស្អប់ អាចជាធាតុផ្សំធ្វើឱ្យមនុស្សមានសុភមង្គលផ្លូវចិត្ត ។ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍អវិជ្ជមានដទៃទៀតដូចជា អារម្មណ៍ភ័យខ្លាច, អារម្មណ៍គិតថា ខ្លួនឯងមានកំហុស និងការថប់បារម្ភ (anxiety) បើតាមការសិក្សានេះហាក់ដូចជា មិនមែនជាធាតុផ្សំដែលធ្វើឱ្យមនុស្សមានសុភមង្គលផ្លូវចិត្តទេ» ។
សាស្ត្រាចារ្យថាមៀ ថ្លែងថា ការស្រាវជ្រាវនេះមិននិយាយចំពោះអ្នកដែលមានបញ្ហាធ្លាក់ទឹកចិត្តទេ ។ «អ្នកមានបញ្ហាធ្លាក់ទឹកចិត្តច្រើនមានទំនោរទៅរកការកើតទុក្ខ និងមិនសូវសប្បាយចិត្តទេ បើប្រៀបធៀបជាមួយអ្នកដទៃ» ។
លោកស្រីថ្លែងថា ការសិក្សានេះ ជាការដាស់សតិឱ្យយើងគិតសារឡើងវិញថាមិនចាំបាច់គិតថា ត្រូវតែធ្វើឱ្យចិត្តសប្បាយជានិច្ចនោះទេ ។ អ្នករស់នៅបច្ចឹមប្រទេសចង់ធ្វើចិត្តរបស់ខ្លួនឱ្យសប្បាយរហូត ។ ទោះបីធ្វើចិត្តខ្លួនឯងឱ្យសប្បាយរហូតហើយហ្នឹងក៏ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ហាក់ដូចជាមិនទាន់ស្ងប់ចិត្ត ។ ពួកគេនៅតែចង់ឱ្យចិត្តសប្បាយជាងហ្នឹងទៀត ។ ចំណុចហ្នឹងហើយដែលធ្វើឱ្យជីវិតរបស់ពួកគេ ជួនកាលអាចនឹងមិនសូវមានសុភមង្គលផ្លូវចិត្តទៅវិញ ។ មូលហេតុដោយសារចិត្តមិនស្ងប់សុខ ។
សូម្បីតែនៅក្នុងមង្គលសូត្រក៏មាននិយាយថា នត្ថិ សន្តិ បរំ សុខំ «ពុំមានសេចក្តីសុខដទៃឯណាក្រៅអំពីសេចក្តីស្ងប់ឡើយ»៕ ដោយ សំណាង
ចែករំលែកព័តមាននេះ