ផ្តល់អំណោយដល់អ្នកស្រេកឃ្លានជាទានមានផលច្រើន
កាលបើអំណោយរបស់អ្នកផ្តល់ទៅឱ្យអ្នកអត់ អ្នកស្រេកឃ្លាន ចាស់ជរា ជនទុរគត…ទានរបស់អ្នកនឹងមាន
កាលបើអំណោយរបស់អ្នកផ្តល់ទៅឱ្យអ្នកអត់ អ្នកស្រេកឃ្លាន ចាស់ជរា ជនទុរគត…ទានរបស់អ្នកនឹងមានផលច្រើនពេកក្រៃ ឬហៅថាអបមាណផល គឺផលរកបា៉ន់ប្រមាណមិនបាន។ ព្រោះថា អ្នកអត់ អ្នកស្រេកឃ្លានកាលបើបានទទួលទានពីសប្បុរសរូបណាហើយ ទោះតិចក្តីឬច្រើនក្តីរមែងមានចិត្តរីករាយត្រេកអរខ្លាំងណាស់ ខុសពីអ្នកមានលុយពេញក្នុងដៃមិនសូវជាត្រេកអរនឹងអំណោយរបស់គេទេ ព្រោះគ្រប់គ្រាន់ហើយ ។
ខាងក្រោមនេះជាគុណធម៌ដែលអ្នកប្រាជ្ញចាត់ថាជាកំពូលនៃសេចក្តីល្អហៅថា សប្បុរិសប្បញ្ញត្តិ ការបញ្ញត្តិរបស់សប្បុរស៣យ៉ាងគឺ៖
១-ទាន ឱ្យវត្ថុរបស់ខ្លួនដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃពិតប្រាកដ
២-បព្វជ្ជា កាន់ភេទជាអ្នកបួសដើម្បីជាឧបាយ វៀរចាកការបៀតបៀនគ្នានិងគ្នា
៣-មាតាបិតុបដ្ឋាន ប្រតិបត្តិចិញ្ចឹមមាតាបិតាតាមគន្លងធម៌ ។
បុគ្គលឯណាមិនអើពើយកចិត្តទុកដាក់ ប្រព្រឹត្តនូវគុណធម៌ទាំង៣ប្រការនេះទេ បុគ្គលនោះរមែងយោងខ្លួនមិនរួច រស់នៅមិនបានទទួលសេចក្តីសុខក្សេមក្សាន្តភ្លឺស្វាងក្នុងជីវិតឡើយ ។ ចំណែកបុគ្គលឯណាបានតាំងមាំក្នុងគុណធម៌ទាំង៣ប្រការនេះហើយ បុគ្គលនោះរមែងចម្រើនដោយឥដ្ឋមនុញ្ញផលដែលសាមញ្ញជនគប្បីប្រាថ្នាគឺលាភ យស សរសើរ និងមេត្រីភាពចាត់ថាជាអ្នកតាំងខ្លួនបានក្នុងអត្តភាពនេះយ៉ាងប្រពៃ និងមានតែសេចក្តីសុខទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តរហូតពេញមួយជីវិតរបស់ខ្លួន ។
ការឱ្យទានក្នុងសប្បុរិសប្បញ្ញត្តិពោលថា ជាការឱ្យដើម្បីជាផលប្រយោជន៍ដល់អ្នកទទួលពិតៗ អ្នកឱ្យត្រូវសម្លឹងរំពៃមើលអ្នកទទួលជាមុនសិនទើបឱ្យជាខាងក្រោយពិសេសគឺឱ្យដល់អ្នកអត់ អ្នកស្រេកឃ្លាន អំណោយរបស់អ្នកនឹងមានផលច្រើនណាស់។ តែបើឱ្យដល់មនុស្សដែលបរិបូណ៌ដោយធនធានស្រាប់ អំណោយរបស់អ្នកមិនសូវជាមានផលប៉ុន្មានទេ ព្រោះអ្នកទទួលមិនសូវមានទឹកចិត្តត្រេកអរចំពោះទេយ្យទាននោះ ហើយការឱ្យរបៀបនេះមិនចាត់ថាជាទានក្នុងបញ្ញត្តិរបស់សប្បុរសទេ។
អ្នកបួសត្រូវបានចាត់ថាជាបុគ្គលស្អាតស្អំជាអ្នកគ្មានផ្ទះសម្បែង គ្មានទ្រព្យសម្បត្តិ ជាអ្នកលះបង់ខ្ពស់…រួមទាំងជាអ្នកថែរក្សាវប្បធម៌ប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រទេសជាតិផង ។ លើសពីនេះ អ្នកបួសមិនត្រឹមតែអប់រំខ្លួនឯង ឱ្យបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងអប់រំដល់អ្នកទាំងពួងទាំងឡាយឱ្យស្ថិតក្នុងអំពើល្អ ប្រព្រឹត្តសុចរិត ដើម្បីបានសុខជានឹងគ្នាទៀតផង ។
អ្នកទាំងពួងសឹងតែបានជ្រាបអស់ទៅហើយថា មាតាបិតាមានគុណលើបុត្រធីតាជាអនេក ជាអនន្តគុណ ជាអបមាណគុណ ពោលគឺមិនអាចបា៉ន់ប្រមាណនៃគុណរបស់លោកថាប៉ុន្មានបានឡើយ ។ ព្រោះហេតុនោះការចិញ្ចឹមមើលថែទាំតបគុណលោកវិញ ជាភារៈរបស់យើងជាបុត្រធីតាហ្នឹងហើយដែលត្រូវប្រតិបត្តិនោះ គប្បីឧបត្ថម្ភទំនុកបម្រុងតាមសមគួរដល់គុណបំណាច់របស់លោកដែលមានមកលើយើងជាកូនគ្រប់ពេលវេលា ៕
(ឈ្វេងយល់ឱវាទព្រះពុទ្ធសាសនាចេញផ្សាយរៀងរាល់ថ្ងៃសីល)
ចែករំលែកព័តមាននេះ