ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture

មន្ត្រី​មូលដ្ឋាន​ព្រួយបារម្ភ​ចំពោះ​ការ​លួច​បូមទឹក​ស្ទឹង​បង្ក​ឱ្យ​រីងស្ងួត នាំ​គ្រោះ​ដល់​សត្វ​ស្លាប​រាប់​ម៉ឺន​សែន​ក្បាល និង​មច្ឆា​ជាតិ​ជា​ច្រើន

1 ឆ្នាំ មុន
  • បន្ទាយមានជ័យ

ន្ត្រី​អាជ្ញា​ធរមាន​សមត្ថកិច្ច និង​សហគមន៍​មូលដ្ឋាន​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ជនខិលខូច​ដែល​លួច​បូមទឹក​ចេញពី​ក្នុង​ស្ទឹង និង​ពី​ក្នុង​រហាល បង្ក​អោយ​រីងស្ងួត ហើយនឹង​អាច​កើត​មាន​គ្រោះ​មហន្តរាយ​ដល់​សត្វ​ស្លាប និង​មច្ឆា​ជាតិ​នៅ​តំបន់

ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ មន្ត្រី​អាជ្ញា​ធរមាន​សមត្ថកិច្ច និង​សហគមន៍​មូលដ្ឋាន​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ជនខិលខូច​ដែល​លួច​បូមទឹក​ចេញពី​ក្នុង​ស្ទឹង និង​ពី​ក្នុង​រហាល បង្ក​អោយ​រីងស្ងួត ហើយនឹង​អាច​កើត​មាន​គ្រោះ​មហន្តរាយ​ដល់​សត្វ​ស្លាប និង​មច្ឆា​ជាតិ​នៅ​តំបន់ការពារធម្មជាតិ​អភិរក្ស​រហាល​កែស អា​វៀន ស្ថិត​ក្នុង​ឃុំ​ឈ្នួ​រ​មាន​ជ័យ ស្រុក​ព្រះនេត្រព្រះ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ​។

លោក ខុ​ង ប៊ុ​ន មេឃុំ​ឈ្នួ​រ​មាន​ជ័យ និង​ជា​ប្រធាន​សហគមន៍​តំបន់ការពារធម្មជាតិ​រហាល​កែស អា​វៀន បានអោយ​ដឹង​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៩ ខែកុម្ភៈ​នេះ​ថា មន្ត្រី​អាជ្ញា​ធរមាន​សមត្ថកិច្ច និង​សហគមន៍​ទើប​រក​ឃើញ​បទល្មើស​ដែល​បង្ក​ឡើង​ដោយ​ពលរដ្ឋ​ខិលខូច​មួយ​ចំនួន​តូច ដែល​បាន​នាំ​គ្នា​លួច​បង្កប់​ទុយោ​ក្នុង​ដី និង​ក្នុង​ទឹក ហើយ​ធ្វើ​សកម្មភាព​លួច​បូមទឹក​នៅ​ពេល​យប់​ជ្រៅ​ចេញពី​ក្នុង​ស្ទឹង​ប្រសព្វ (​ស្ទឹង​សិរី​សោភ័ណ និង​ស្ទឹង​មង្គល​បូ​រី​) និង​បូមទឹក​ចេញពី​ក្នុង​រហាល (​បឹង​កណ្តាលវាល​) នៅ​តំបន់ការពារធម្មជាតិ​រហាល​កែស អា​វៀន​។

ប្រភព​ដដែល​បន្ត​ថា បើ​តាម​ការ​បង្ហើប​ព័ត៌មាន គឺ​ពួក​កសិករ​ដែល​ធ្វើស្រែ​ប្រាំង​លើក​ទី​២ ឬ​ស្រែប្រាំង​រដូវប្រាំង​នៅ​ម្តុំ​នោះ ជា​អ្នក​លួច​បូមទឹក​ដ៏​បង្ហិនបង្ហោច​។ ដោយ​ទឹក​ដែល​លួច​បូម ត្រូវ​បាន​ស្រោចស្រព​ទៅ​លើ​ផ្ទៃដី​ស្រូវប្រាំង​ប្រមាណ​ពី​៦០​ហិ​កតា រហូត​ដល់​ប្រមាណ​១០០​ហិ​កតា​នៅ​ម្តុំ​នោះ ហើយ​ទំហំ​ផ្ទៃដី​ធ្វើស្រែ​ប្រាំង គឺ​បាន​លើស​យ៉ាងច្រើន​ទៅ​លទ្ធភាព​ទឹក​អាច​ស្រោចស្រព​បាន​។

ពាក់ព័ន្ធ​ករណី​ខាងលើ​នេះ លោក ខុ​ង ប៊ុ​ន បាន​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា សកម្មភាព​លួច​បូមទឹក​នោះ បាន​ធ្វើ​ពី​១​ទៅ​២​ស​ប្តា​ហ៍​មក​ហើយ ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​សមត្ថកិច្ច និង​សហគមន៍​តំបន់​ទើបតែ​ដឹង​នៅ​ចន្លោះ​៣​ទៅ​៤​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ នៅ​ពេល​បាន​ពិនិត្យ​ឃើញ​ស្ថានភាព​ទឹក​ក្នុង​ស្ទឹង និង​ក្នុង​រហាល នៃ​តំបន់ការពារធម្មជាតិ​អភិរក្ស​រហាល​កែស អា​វៀន​នេះ​។ ក្នុង​នោះ ក្រុមការងារ​ក៏​បាន​រឹបអូស​នូវ​ម៉ាស៊ីនបូមទឹក និង​ទុយោ​មក​ទុក ដើម្បី​រង់ចាំ​ម្ចាស់​ចូលខ្លួន​មក​ទទួលខុសត្រូវ​ផង​ដែរ​។

ទោះ​យ៉ាងណា លោក ខុ​ង ប៊ុ​ន បាន​និយាយ​ទាំង​ក្តី​ព្រួយបារម្ភ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ថា ការ​លួច​បូមទឹក​នេះ បង្ក​អោយ​រីង​ទឹក​ខ្លាំង​តែ​នៅ​ក្នុង​ស្ទឹង​ប្រសព្វ​។ រីឯ​នៅ​រហាល ក្នុង​ព្រៃ​លិច​ទឹក ដែល​ជា​ជំរំ​សត្វ​ស្នាក់​នៅ និង​ពង​កូន មិន​ស្រក​ខ្លាំង​ពេក​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ក្នុង​នាម​មូលដ្ឋាន លោក​សូម​ការ​អន្តរាគមន៍​ជួយ​បង្ការ ទប់ស្កាត់ ការពារ​កុំអោយ​មានការ​លួច​បូមទឹក​ទីនោះ​បន្ត​ទៀត ព្រោះ​វា​ប៉ះពាល់​សត្វ​ស្លាប​រាប់​ម៉ឺន​សែន​ក្បាល និង​មច្ឆា​ជាតិ ដែល​អាច​រត់​ចេញ​អស់​ពិតជា​មិន​អាច​វិល​វិញ​ទេ​។

សូម​រំលឹក​ថា រហាល​កេះ អា​វៀន (​រហាល​មាន​ន័យ​ថា បឹង​នៅ​កណ្តាលវាល​) ជាទី​អភិរក្ស​អេកូ​ទេសច​រណ៍​មច្ឆា​ជាតិ និង​សត្វ​ស្លាប​ដែល​សហគមន៍​រៀបចំ​ឡើង ដើម្បី​កិច្ចការ​អភិរក្ស​សត្វ​ស្លាប​ចម្រុះ​រាប់​ម៉ឺន​សែន​ក្បាល និង​មច្ឆា​ជាតិ ព្រមទាំង​លើក​ស្ទួយ​ជីវភាព​ប្រជា​សហគមន៍​។ វា​ជាទី​ប្រសព្វ​នៃ​ស្ទឹង​សិរី​សោភ័ណ ​និង​ស្ទឹង​មង្គល​បូ​រី នា​ព្រំប្រទល់​ស្រុក​ព្រះនេត្រព្រះ ក្រុង​សិរី​សោភ័ណ និង​ស្រុក​មង្គល​បូ​រី ស្ថិត​ក្នុងភូមិ​សាស្ត្រ​ឃុំ​ឈ្នួ​រ​មាន​ជ័យ ស្រុក​ព្រះនេត្រព្រះ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ​។ ប្រវត្តិ​តំបន់​នេះ គឺ​វា​ជា​ទំនប់​​ស្ទាក់​បំបែក និង​បង្វែរ​ទឹក​នៃ​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ​ដែល​កសាង​ឡើង​ក្នុង​សម័យ​កម្ពុជា​ប្រជាធិប​តេយ្យ (​ឆ្នាំ​១៩៧៥-១៩៧៩) ហើយ​វា​មាន​ផ្ទៃដី​ទឹក និង​ព្រៃ​លិច​ទឹក​ទំហំ​២៨​ហិ​កតា ។

សមាសភាព​សត្វ​ស្លាប​នៅ​ទីនោះ បាន​កើន​ចំនួន ដោយ​មាន​ជិត​១០​ប្រភេទ ហើយ​សត្វ​ស្លាបមាន​ដូច​ជា ច​ង្គៀ​ល​ខ្យង​, ក្អែកទឹក​, ស្មោញ​, ត្រ​យ៉ង​, ទាព្រៃ​, ទុង​ប្រផេះ​, ខ្វែក​ធំ​, ទោម​, ត្លុម និង​មាន់ទឹក​ជា​ដើម ក្រៅពី​នោះ មាន​សត្វ​កុក​យ៉ាងច្រើន​ដែរ​។ ហើយ​តំបន់​នេះ អាច​ចែក​ជា​២​ផ្នែក ៖

ទី​១- ជា​តំបន់​រហាល​កេះ មាន​ទំហំ​ចំនួន​០៥​ហិ​កតា ជាទី​អភិរក្ស​មច្ឆា​ជាតិ​ចម្រុះ​ដូច​ជា ៖ ត្រី​រ៉ស​, ត្រី​ឆ្តោ​, ត្រី​ផ្ទក់​, ត្រី​ឆ្ពិន​, ត្រី​អណ្តែង​, ត្រី​ក្រាញ់​, ត្រី​ក្រាយ​, ត្រី​ព្រលូង​, ត្រី​សណ្តាយ​, ត្រី​ឆ្លាំង​, ត្រី​ស្លាត​, ត្រី​ស្លូញ និង​ត្រី​ខ្ជឹង​…​។

ទី​២- ជា​ផ្ទៃ​ទឹក និង​មានព្រៃ​លិច​ទឹក ដែល​ហ្វូង​សត្វ​ស្លាប​ចម្រុះ​កំពុង​ស្នាក់​នៅ ទុំ​ពង​កូន និង​រក​ចំណី​ក្នុង​ចំនួន​រាប់​ម៉ឺន​ក្បាល និង​កុក​រាប់​សែន​ក្បាល​។ ហើយ​អា​វៀន​នេះ មាន​ទំហំ​២៣​ហិ​កតា វា​មាន​រាង​ក្រវេច​ក្រវៀន ដែល​នាំ​អោយ​គេ​ហៅ​ថា អា​វៀន​។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ទី​អភិរក្ស​នេះ គេ​ហៅ​ថា តំបន់ការពារធម្មជាតិ​អភិរក្ស​រហាល​កែស អា​វៀន​៕

អត្ថបទសរសេរ ដោយ

កែសម្រួលដោយ