មនុស្សរាប់លាននាក់មានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការវិវឌ្ឍទៅរកជំងឺវង្វេងដោយសារតែពួកគេរស់នៅក្បែរចិញ្ចើមផ្លូវដ៏មមាញឹក នេះបើយោងតាមការសិក្សាធំមួយបានបង្ហាញ ។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា
មនុស្សរាប់លាននាក់មានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការវិវឌ្ឍទៅរកជំងឺវង្វេងដោយសារតែពួកគេរស់នៅក្បែរចិញ្ចើមផ្លូវដ៏មមាញឹក នេះបើយោងតាមការសិក្សាធំមួយបានបង្ហាញ ។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា មនុស្សដែលប៉ះផ្ទាល់ទៅនឹងផ្សែងចរាចរណ៍ និងសំឡេងរំខានមានហានិភ័យវិវឌ្ឍទៅរកជំងឺវង្វេងដល់ទៅ ១២ភាគរយ ។ ការសិក្សាដែលបានតាមដានមនុស្សជិតប្រាំពីរលាននាក់អស់រយៈពេលច្រើនជាងមួយទសវត្សនេះ គឺជាការសិក្សាធំជាងគេដើម្បីបញ្ជាក់ថា កត្តាបរិស្ថានអាចដើរតួនាទីសំខាន់នៅក្នុងការប្រឈមមុខនឹងជំងឺវង្វេង ។
មនុស្សប្រមាណជា៨៥០.០០០នាក់នៅចក្រភពអង់គ្លេសបច្ចុប្បន្ននេះមានជំងឺវង្វេង ហើយចំនួននេះត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងកើនឡើងដល់មួយលាននាក់នៅត្រឹមឆ្នាំ២០២៥ និងពីរលាននាក់នៅត្រឹមឆ្នាំ២០៥០ ។
ជំងឺនេះត្រូវបានគេគិតថា មានទំនាក់ទំនងទៅនឹងហ្សែនមួយផ្នែកធំ ប៉ុន្តែភស្តុតាងជាច្រើនបានបង្ហាញថា មានកត្តាដទៃទៀតដូចជាការជក់បារី ការធាត់ និងកង្វះការធ្វើលំហាត់ប្រាណក៏អាចបង្កើនហានិភ័យដល់ជំងឺនេះផងដែរ ។
ការស្រាវជ្រាវរបស់ប្រទេសកាណាដានេះបានបង្ហាញថា នៅពេលដែលយើងរស់កាន់តែកៀកនឹងផ្លូវធំ និងរយៈពេលដែលយើងរស់នៅកាន់តែយូរនៅទីនោះ យើងនឹងមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការវិវឌ្ឍទៅរកជំងឺវង្វេង ។
ការស្រាវជ្រាវថ្មីនេះបង្ហាញថា ការប៉ះផ្ទាល់ទៅនឹងការបំពុលខ្យល់ និងសំឡេងរំខានពីចរាចរណ៍អាចរួមចំណែកដល់ការថយចុះសុខភាពខួរក្បាល និងការប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវចិត្ត។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រគិតថា វាកើតឡើងដោយសារតែសារជាតិឌីអុកស៊ីតអាសូត និងភាគល្អិតតូចៗដែលចេញពីម៉ាស៊ីនម៉ាស៊ូតរំខានដល់ឈាមក្នុងខួរក្បាល ដែលវាជាភ្នាសដ៏មានសារសំខាន់រារាំងសារធាតុគីមីមិនឲ្យចូលទៅក្នុងកោសិកាខួរក្បាល ។ ពួកគេក៏គិតថា ការបំពុលបរិស្ថានក៏អាចបង្កឱ្យមានការរលាកនៅក្នុងខួរក្បាល ដែលវាជាបញ្ហាអាចបង្កឱ្យមានជំងឺវង្វេង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ