ខេត្ដកំពង់ធំ ៖ នៅក្នុងអំឡុងពិធីបុណ្យប្រពៃណីជាតិធំៗដូចជាបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ និងចូលឆ្នាំថ្មីជាដើម គេសង្កេតឃើញមានមនុស្សម្នា មួយចំនួនបានធ្វើដំណើរចូលទៅកំសាន្ដនៅតំបន់ទឹកហូរលើថ្ម ដែលត្រូវបានអ្នកស្រុកនៅភូមិស្វាយ ហៅថា “ធ្នស់តាព្រហ្ម” ។ តាម ការពិតទៅតំបន់ទឹកហូរលើថ្មនេះ គឺជាក្បាលស្ទឹងជីនិត ឬស្ទឹងតាំងក្រសាំង ដែលហូរចាក់ទៅក្នុងបឹងទន្លេសាប ។ តំបន់ដែលមាន សក្ដានុពលធម្មជាតិដ៏ល្អប្រណីតនេះ ស្ថិតក្នុងភូមិសាស្ដ្រព្រំប្រទល់រវាងស្រុកប្រាសាទសំបូរ និងស្រុកសន្ទុក ពោលគឺស្ថិតនៅចំងាយប្រហែលជា៣០គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមស្រុកប្រាសាទសំបូរ ។
ភ្ញៀវទស្សនាកំសាន្ដអាចធ្វើដំណើរទៅដល់តំបន់ទឹកហូរលើថ្មដ៏ត្រជាក់នេះបានតាមផ្លូវលំក្រាលក្រួសក្រហមមួយខ្សែចេញពីទីរួមស្រុកប្រាសាទសំបូរឆ្លងកាត់ភូមិទឹកអណ្ដូង ភូមិទំនប់ ភូមិស្រើង ភូមិថ្មី និងចុងក្រោយ ត្រូវធ្វើដំណើរលើកំណាត់ផ្លូវលំគ្មានក្រួស
ក្រហមមួយខ្សែដ៏លំបាកចេញពីភូមិថ្មីរហូតដល់ភូមិស្វាយនៃឃុំស្រើង ។ ចេញពីភូមិស្វាយ អ្នកទៅកំសាន្ដត្រូវធ្វើដំណើរដោយម៉ូតូ លើស្នាមផ្លូវរទេះដ៏លំបាកដែលសំបូរដោយខ្សាច់ និងអមដោយព្រៃរបោះនៅសងខាងផ្លូវ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណា មិនមានផ្លូវណា មួយពីខាងស្រុកសន្ទុកចូលមកដល់តំបន់កំសាន្ដនេះឡើយ បើទោះបីជាតំបន់នេះស្ថិតនៅខាងភូមិសាស្ដ្រស្រុកសន្ទុកក៏ដោយ ។
តំបន់ក្បាលស្ទឹងជីនិត ឬតំបន់ធ្នស់តាព្រហ្មនេះ ថ្វីដ្បិតតែអាចបំរើជាតំបន់ទេសចរណ៍ដ៏ធំធេងដូចតំបន់ដទៃក៏ដោយ ក៏វាអាចបំរើជារមណីយដ្ឋានកំសាន្ដដ៏ប្រពៃសំរាប់ប្រជាជននៅជុំវិញតំបន់នេះ ជាពិសេស ប្រជាជននៅក្នុងភូមិជាច្រើនក្នុងស្រុកប្រាសាទសំបូរនៃខេត្ដកំពង់ធំ ។ ជាទូទៅ មានរមណីយដ្ឋានមិនជាច្រើននោះឡើយនៅក្នុងខេត្ដកំពង់ធំ នេះបើធ្វើការប្រៀបធៀបទៅនឹងខេត្ដមួយចំនួនទៀតដែលមានសក្ដានុពលយ៉ាងល្អសំរាប់បំរើប្រជាជនមូលដ្ឋាន ។ ហេតុនេះការរកឃើញនូវរមណីយដ្ឋានថ្មីមួយនេះអាចជួយ បំពេញកង្វះចន្លោះនេះបានសំរាប់ខេត្ដកំពង់ធំ ជាពិសេសប្រជាជននៅជុំវិញតំបន់រមណីយដ្ឋាននេះ ដោយពួកគាត់អាចចំណាយពេលវេលាទៅលំហែ និងមុជទឹកលេងកំសាន្ដនៅរមណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មនេះបាន ។
រមណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្ម ឬរមណីយដ្ឋានក្បាលស្ទឹងជីនិតនេះមានទឹកហូរជាប្រចាំពេញមួយឆ្នាំ ។ នៅរដូវប្រាំង កំរិតទឹកស្ទឹង បានស្រកស្រុតមកនៅត្រឹមហូរកាត់ផ្ទាំងថ្ម តូចធំដែលបានកែប្រែទៅជាទឹកប៉ប្រះថ្មហូរឈូឆរសំរាប់ការមុជលេងកំសាន្ដ ។ ចំណែកនៅរដូវវស្សា កំរិតទឹកស្ទឹងបានជន់ឡើងខ្ពស់ ដោយសារទឹកភ្លៀង ប៉ុន្ដែវានៅតែស័ក្ដិសម សំរាប់ការកំសាន្ដដដែល ។ ក្បាលស្ទឹងនេះ មានទទឹងប្រហែល២០ម៉ែត្រ ហើយមានវិសាលភាពល្មមសំរាប់ទទួលប្រជាជនមូលដ្ឋាននៅជុំវិញតំបន់នេះក្នុងរង្វង់៣០គីឡូ
ម៉ែត្រ ។ ចូលមកដល់រដូវចូលឆ្នាំថ្មីនាពេលថ្មីៗកន្លងទៅរមណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មមិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍន៍នេះមានទឹកសមល្មម ដែលអាចបំរើដល់ការមុជលេងកំសាន្ដរបស់អ្នកចូលចិត្ដកំសាន្ដតាមរមណីយដ្ឋានប្លែកៗ។ នៅសងខាងច្រាំងស្ទឹង មានដើមឈើតូចធំ ឈរទម្រេតខ្លួនធ្វើជាម្លប់ដ៏ត្រជាក់ និងរឹតតែធ្វើឱ្យទឹកក្នុងដងស្ទឹងកាន់តែត្រជាក់មួយកំរិតទៀត ។ រដូវចូលឆ្នាំថ្មី គឺជារដូវខែចេត្រ ដ៏ក្ដៅហួតហែង មនុស្សសត្វតែងត្រូវការទឹកសំរាប់បរិភោគ និងមុជឱ្យត្រជាក់កាយអ៊ីចឹងរមណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មនេះ ពិតជាអាចបំពេញបំណងប្រាថ្នារបស់មនុស្សម្នា ដែលមានបំណងកំសាន្ដកាយតាមរមណីយដ្ឋានដ៏ត្រជាក់ល្ហឹមបែបនេះ ។
រមណីយដ្ឋាននេះនៅមិនទាន់មានការ អភិវឌ្ឍន៍នៅឡើយទេ ប៉ុន្ដែមនុស្សម្នាជាច្រើនបង្គ្គួរបានចាប់ផ្ដើមចូលមកដល់តំបន់ នេះជាបន្ដបន្ទាប់ ។ ផ្លូវធ្វើដំណើរទៅកាន់រមណីយដ្ឋាននេះចាប់ពីភូមិទឹកអណ្ដូង ឃុំ តាំងក្រសៅ រហូតដល់ភូមិថ្មី ឃុំស្រើង គឺជាផ្លូវក្រួសក្រហមដែលងាយស្រួលសំរាប់ការធ្វើដំណើរទៅមក ។ ប៉ុន្ដែកំណាត់ផ្លូវចាប់ពីភូមិថ្មីបន្ដរហូតដល់ភូមិស្វាយ គឺជាផ្លូវលំមួយខ្សែខូចខាតជាច្រើនអន្លើទៅហើយ ដែលអាចធ្វើដំណើរដោយលំបាក ។ ចំណែកផ្លូវចាប់ចេញពីភូមិស្វាយទៅកាន់រមណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មដែលមានរយៈចំងាយត្រឹមតែ៣ គីឡូម៉ែត្រនោះ គឺជាស្នាមផ្លូវដានរទេះគោ និងសំបូរទៅដោយខ្សាច់ដែលជាឧបសគ្គ រារាំងការធ្វើដំណើររបស់ភ្ញៀវចូលទៅកំសាន្ដ នៅរមណីយដ្ឋាននេះតែម្ដង ។ រីឯនៅរម ណីយដ្ឋាននេះទាំងមូល ក៏មិនទាន់មានការ អភិវឌ្ឍន៍អ្វីនោះទេ ដោយនៅជុំវិញសុទ្ធតែ ព្រៃរបោះស្មុគស្មាញ ពុំមានទីធ្លាស្រឡះ ទូលាយនោះឡើយ ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ អ្នក ស្រុកនៅភូមិស្វាយដែលជាភូមិដាច់ ស្រយាលក្រីក្រលំបាកនោះ បានរៀបចំពិធី បុណ្យតាមបែបប្រពៃណីព្រះពុទ្ធសាសនា បូក រួមជាមួយនឹងទំនៀមទំលាប់អធិធម្មជាតិ និយម ឬជំនឿអរូបីនៅតំបន់រមណីយដ្ឋាន នេះឥតខកខាននោះឡើយ ហើយពួកអ្នក ស្រុកបាននាំគ្នាកាប់ឆ្ការព្រៃឱ្យស្រឡះសំរាប់ រៀបចំពិធីបុណ្យឡើងអ្នកតាម្ចាស់ស្រុក ឬ អ្នកតាថែរក្សារមណីយដ្ឋាននេះ ។ ពិធីបុណ្យ នេះ ក៏មានការចូលរួមអបអរពីប្រជាជនមក ពីភូមិស្រុកផ្សេងដែរដូចជាភូមិទំនប់ ភូមិ ស្រើង និងភូមិថ្មីជាដើម ។
ថ្វីដ្បិតតែផ្លូវចូលទៅកាន់រមណីយដ្ឋាន មានការលំបាក និងតំបន់មិនទាន់មានការ រៀបចំអភិវឌ្ឍន៍ក៏ដោយ ក៏មនុស្សម្នាជា ច្រើនបានចេញចូលរកស៊ី និងចូលទៅកំសាន្ដ នៅរមណីយដ្ឋាននេះនៅរៀងរាល់ពិធីបុណ្យ ជាតិសំខាន់ៗជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ ក្រុមយុវជន និងយុវតីមួយក្រុមធំមកពីភូមិតាំងក្រសៅ ភូមិទឹកអណ្ដូង និងភូមិកំពង់ឈើទាលដែល មានចំងាយប្រមាណ២៥គីឡូម៉ែត្រពីរម
ណីយដ្ឋាននេះ បានធ្វើដំណើរតាមម៉ូតូទាំង លំបាកចូលទៅលេងកំសាន្ដនៅរមណីយដ្ឋាននេះ ។ ទោះបីជាត្រូវឆ្លងកាត់ចំងាយផ្លូវដ៏ លំបាកក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនបានខកចិត្ដនោះ ឡើយ នៅពេលពួកគេចូលមកដល់រមណីយ ដ្ឋាននេះ និងបានមុជទឹកលេងកំសាន្ដដោយ រីករាយ ។ ដោយសារតែរមណីយដ្ឋានមួយ នេះនៅមិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍន៍នៅឡើយ នោះ ទើបវាបានលាក់ខ្លួនស្ងាត់ឈឹងនៅក្នុង ព្រៃជ្រៅឆ្ងាយពីអ្នកដំណើរកំសាន្ដ ។ បើ យោងតាមការអះអាងរបស់ប្រជាជននៅភូមិស្វាយបានឱ្យដឹងថា តំបន់នេះគឺជារមណីយដ្ឋានដ៏ប្រណីតមានទឹកហូរលើថ្មខួបប្រាំងខួប វស្សា ហើយនៅខែវស្សាសំលេងទឹកហូរនៃ រមណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មបានលាន់ឮដល់ភូមិឋានអ្នកស្រុកដែលមានចំងាយ៣គីឡូម៉ែត្រ ពីទីនេះ ។
ភូមិស្វាយ គឺជាភូមិមួយដ៏ក្រីក្រលំបាក ដាច់ស្រយាលនៅក្នុងព្រៃជ្រៅ ប៉ុន្ដែប្រជាជន នៅភូមិនេះរស់នៅដោយរីករាយ មិនសូវ ខ្វ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ជាពិសេសនៅក្នុងអំឡុង ពេលមានពិធីបុណ្យទានម្ដងៗ ពួកគេបាននាំ គ្នារាំលេងកំសាន្ដគ្រប់ៗគ្នា ។ ប្រជាជននៅ ភូមិស្វាយ រស់នៅដោយប្រកបរបរដាំស្រូវ ចំការ តាមរយៈការកាប់ឆ្ការព្រៃឈើដុត និង ដាំស្រូវ ដោយពឹងផ្អែកលើទឹកភ្លៀង ជារៀង រាល់ឆ្នាំ ។ ក្រៅពីនេះ ប្រជាជនបានពឹងផ្អែក ទៅលើអនុផលព្រៃឈើដូចជាបោចវល្លិ កាប់ ឈើ ត្រងជ័រ និងចាប់សត្វព្រៃជាដើម ។ បើ ប្រៀបធៀបនឹងភូមិដទៃទៀតក្នុងស្រុក ប្រាសាទសំបូរ ភូមិស្វាយនៅមិនទាន់មាន ការអភិវឌ្ឍន៍នោះឡើយ ។ ប្រជាជនភូមិ ស្វាយរស់នៅ និងប្រើប្រាស់ទឹកដែលបានមក ពីក្រោមដីដោយលំបាក ហេតុនេះក្បាល ស្ទឹងជីនិត ឬរមណីដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មបាន ក្លាយទៅជាប្រភពទឹកដ៏សំខាន់សំរាប់ប្រជា ជនក្នុងភូមិប្រើប្រាស់ បើទោះបីជាវាមាន ចំងាយផ្លូវពីភូមិឋានអ្នកស្រុកដល់ ទៅ៣ គីឡូម៉ែត្រក៏ដោយ ។ ប្រជាជនភូមិនេះ ស្ទើរ តែរស់នៅដាច់ឯកោពីពិភពខាងក្រៅទៅ ហើយ ដោយសារតែពុំមានផ្លូវណាមួយ ប្រសើរដែលងាយស្រួលធ្វើដំណើរ ។ នៅភូមិ ស្វាយ មិនមានមណ្ឌលសុខភាពសំរាប់ព្យាបាលប្រជាជននោះឡើយ ហើយនៅពេល មានជំងឺម្ដងៗ ប្រជាជនត្រូវធ្វើដំណើរលើ កំណាត់ផ្លូវដ៏លំបាកមកកាន់មណ្ឌលសុខភាព ស្រុកប្រាសាទសំបូរ ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ប្រជាជនតែងចូលព្រៃជ្រៅៗ ដើម្បីកាប់ចំការ ដាំស្រូវ រកកាប់ឈើ បោច វល្លិ ត្រងជ័រ និង ចាប់សត្វ ដែលធ្វើឱ្យពួកគាត់ងាយទទួលរង ការវាយប្រហារពីជំងឺគ្រុនចាញ់ ។ ប្រជាជន នៅមិនទាន់យល់ដឹងពីជំងឺគ្រុនចាញ់នៅ ឡើយ ហើយនៅពេលមាននរណាម្នាក់រង ការវាយប្រហារពីជំងឺនេះ អ្នកស្រុកតែងតែ ធ្វើការបន់ស្រន់ដល់ម្ចាស់ទឹកម្ចាស់ដីដែលពួកគាត់មានជំនឿយ៉ាងមុតមាំ ។
ប្រសិនបើមានការអភិវឌ្ឍន៍តំបន់រម ណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មនោះ វាហាក់បីដូចជា បើកឱកាសឱ្យអ្នកភូមិស្វាយបានស្គាល់ភាព រីកចំរើនរបស់អ្នកជិតខាងផងដែរ ។ លើសពី នេះទៅទៀត ប្រសិនបើតំបន់រមណីយដ្ឋាន តាព្រហ្មមានការអភិវឌ្ឍន៍ ជាពិសេសមាន ផ្លូវលំក្រួសក្រហមល្អចូលទៅដល់នោះវានឹង ភ្ជាប់អ្នកភូមិទៅនឹងភូមិឋានដទៃទៀតនៅជុំវិញទីនោះ ជាពិសេស គឺនាំមនុស្សម្នាមក ពីភូមិឋានដទៃទៀតបានស្គាល់អ្នកស្រុកជន បទក្រីក្រមួយនេះ ក៏ដូចជានាំការអភិវឌ្ឍន៍ និងប្រាក់ចំណូលមកដល់អ្នកស្រុកផងដែរ ។
នៅរៀងរាល់ពិធីបុណ្យទានម្ដងៗ ជា ពិសេសបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី និងបុណ្យភ្ជុុំបិណ្ឌ មនុស្សម្នានឹងចូលទៅលេងកំសាន្ដនៅតំបន់
រមណីយដ្ឋានធ្នស់តាព្រហ្មនេះជាមិនខានឡើយ ប្រសិនណាមានផ្លូវងាយស្រួលធ្វើដំណើរទៅមក ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ