ការសប្បាយ ឬក៏ការរីករាយនៅក្នុងលោភៈគឺជាសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ពួកជនដែលមិនឆ្អែត ស្កប់ស្កល់នឹងលាភសក្ការៈ មិនឆ្អែតនឹងការចង់បាន ចំណែកឯការសប្បាយនៅក្នុងកុសលធម៌វិញជាបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកជនដែលស្គាល់ដំណើរជីវិតពិត មិនប្រាថ្នាទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនហួសប្រមាណពេកទេ ព្រោះការអស់ទៅនៃអាយុជីវិតគឺមិនអាចយកអ្វីទៅជាមួយបានឡើយក្រៅពីផលនៃអំពើល្អ និងអាក្រក់ ។ ខាងក្រោមនេះជាការផ្ទុយគ្នារវាងការសប្បាយនៅក្នុងលោភៈ និងការសប្បាយនឹងកុសលធម៌៖
លក្ខណៈនៃការសប្បាយនៅក្នុងលោភៈគឺជាការសប្បាយរីករាយដោយអំណាចនៃការត្រេកត្រអាល, រីករាយផងរសាប់រសល់ផង ប្រសិនបើពេញចិត្តខ្លាំងគឺរឹតតែប្រាថ្នាឡើងកាន់តែខ្លាំង, រឹតតែជាប់ស្អិតយ៉ាងក្រៃលែង, សប្បាយនឹងរបស់ណាគឺពេញចិត្តនឹងរបស់នោះយ៉ាងងប់ងល់តែម្តង, ចាប់ចិត្តនឹងរបស់ណា ជាប់ស្អិតនឹងរបស់នោះ ។
រីឯលក្ខណៈនៃការសប្បាយនៅក្នុងកុសលវិញគឺជាការប្រាថ្នាប្រកបដោយសេចក្តីស្ងប់ មិនមែនជាការសប្បាយដោយអំណាចនៃលោភៈទេ ជាការសប្បាយដោយអំណាចនៃការយល់ដឹងអំពីកិច្ចផ្សេងៗដែលត្រូវធ្វើ ហើយរមែងមិនមានសភាពអន្ទះអន្ទែងក្នុងអារម្មណ៍ ឬក៏ចង់បានទៅក្នុងអារម្មណ៍ គឺគ្មានឡើយ បានសេចក្តីថា កុសលហ្នឹងមិនបានចាប់យកទៅក្នុងអារម្មណ៍ ហើយប្រាថ្នាចង់បានចិត្តត្រេកត្រអាលដូចលោភៈនោះក៏ទេដែរ ។
សូមអរព្រះគុណព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ដែលព្រះអង្គបានបន្សល់ទុកនូវមេរៀនដ៏មានតម្លៃនេះសម្រាប់សត្វលោកសិក្សាឈ្វេងយល់ យើងគួរសិក្សារៀនសូត្រទ្រឹស្តីអប់រំតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនាដើម្បីសន្សំនូវពូជយល់ត្រូវនេះទៅជាតិមុខៗទៀត ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ