ស្ថាប័នអធិការកិច្ចបឋមសិក្សាបញ្ជូនមន្ត្រីឈ្មោះវិនសុន ភីថឺ ឱ្យចុះត្រួតពិនិត្យការបង្រៀន និងការរៀនសូត្ររបស់សិស្សនៅតាមសាលាបឋមសិក្សា ។ ពេលមកដល់សាលាបឋមសិក្សានៅចុងកាត់មាត់ញក លោកវិនសុន ភីថឺ ជ្រើសរើសយកថ្នាក់ដំបូងមួយសម្រាប់ធ្វើការសាកល្បងសមត្ថភាពសិស្ស ។ គាត់សួរខ្លាំងៗ ៖
-ចំណោមក្មួយៗរាល់គ្នា មានក្មួយណាអាចឱ្យឧទាហរណ៍អ្វីដែលល្មមចាត់ទុកជាសោកនាដកម្មបាន ទេ? ក្មួយណាក្លាហានក្រោកឆ្លើយមុនគេឱ្យលោកគ្រូស្គាល់មុខផង ។
កុមារម្នាក់ក្រោកភ្លែតសួរ ៖
-ឧទាហរណ៍របស់ខ្ញុំ គឺមិត្តខ្ញុំម្នាក់ពេលកំពុងលេងជាមួយខ្ញុំលើចិញ្ចើមថ្នល់ ស្រាប់តែមានរថយន្តមួយគ្រឿងភ្លាវចង្កូតឡើងមកកិនវាស្លាប់ តើនេះហៅថា សោកនាដកម្មបានទេ?
-មិនបានទេ នេះគេហៅឧប្បត្តិហេតុគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ។
កុមារទីពីរក្រោកឡើងទៀត ៖
-ចុះប្រសិនបើរថយន្តបឺសមួយគ្រឿងដឹកសិស្សតូចៗ៥០នាក់ ទៅកម្សាន្តទេសភាពតាមជនបទ ស្រាប់តែរអិលធ្លាក់ជ្រោះជ្រៅ សិស្សតូចៗស្លាប់អស់គ្មានសល់ម្នាក់ ។ តើនេះហៅថា សោកនាដកម្មទេ?
-មិនដូចគ្នាទេ នេះគេហៅការបាត់បង់ជីវិតដ៏ធំ ។
ក្នុងថ្នាក់ស្ងាត់ច្រៀប បន្ទាប់ពីឧទាហរណ៍ដែលលើកឡើងត្រូវបានបដិសេធជាបន្តបន្ទាប់។ ឃើញដូច្នេះលោកមន្ត្រីអធិការកិច្ចបឋមសិក្សាសួរបន្ត ៖
-ម៉េចដែរ មានក្មួយណាអាចនិយាយបានពីឧទាហរណ៍សោកនាដកម្មទេ?
ចុងក្រោយមានដៃស្គមតូចមួយលើកឡើងរបៀបស្ទាក់ស្ទើរញញើតញញើមគឺ ជាកុមារតូចម្នាក់អង្គុយចុងថ្នាក់ក្រោកឡើងនិយាយ ៖
-ឧទាហរណ៍របស់ខ្ញុំ គឺថ្ងៃមួយយន្តហោះផ្លូវឆ្ងាយមួយគ្រឿងដែលមានលោកអធិការវិន សុន ភីថឺ ជិះក្នុងនោះផង ត្រូវពួកភេរវករដាក់គ្រាប់បែក បណ្តាលឱ្យផ្ទុះឆេះកណ្តាលអាកាស តើនេះហៅថា សោកនាដកម្មបានទេ?
-អស្ចារ្យ! នេះទើបពិតជាសោកនាដកម្មមែន។ ប៉ុន្តែក្មួយឯងត្រូវបកស្រាយឱ្យគ្រូស្តាប់ តើហេតុម៉េចនឹកឃើញពីដំបូងថា នេះជាសោកនាដកម្ម?
-បាទ! ព្រោះខ្ញុំគិតថា វាមិនមែនជាឧប្បត្តិហេតុគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ហើយក៏មិនមែន… មិនមែនជាការបាត់បង់ជីវិតនរណាមួយ វាជាឧទាហរណ៍ដែលមានពាក់ព័ន្ធដល់ជីវិតលោកគ្រូជាង រឿងអីលោកគ្រូមិនចាត់ទុកជាសោកនាដកម្ម?
ចែករំលែកព័តមាននេះ