ខេត្តប៉ៃលិន ៖ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១នេះ ក្រោយពីសង្កេតឃើញតម្លៃទីផ្សារផ្លែមៀនប៉ៃលិន ហៅតាង៉ែនបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក ស្ទើរហៅលែងឮធ្វើឱ្យកសិករម្នាក់ៗ ដែលនិយមដាំដំណាំប្រភេទនេះ នាំគ្នាលំបាកចិត្ត…
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី១១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១នេះ ក្រោយពីសង្កេតឃើញតម្លៃទីផ្សារផ្លែមៀនប៉ៃលិន ហៅតាង៉ែនបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក ស្ទើរហៅលែងឮធ្វើឱ្យកសិករម្នាក់ៗ ដែលនិយមដាំដំណាំប្រភេទនេះ នាំគ្នាលំបាកចិត្ត ដោយនិយាយត្អូញត្អែរទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំ មានការព្រួយបារម្ភអំពីបញ្ហាប្រឈមនឹងភាពខ្វះខាត ខណៈអ្នកខ្លះចង់កាប់ដើមមៀនចោល ងាកបែរទៅដាំដំណាំប្រភេទផ្សេង អ្នកខ្លះទៀតលែងចង់តុបតែងដើមដាក់អ័រម៉ូនបញ្ជាឱ្យផ្លែបន្តទៀត ។
បើតាមបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ លន វ៉ាន់ស៊ី រស់នៅក្នុងភូមិអូរតាពុកក្រោម សង្កាត់ទួលល្វា ក្រុងប៉ៃលិន ខេត្តប៉ៃលិន បានឱ្យដឹងទាំងសម្តីអួលដើមកថា ៖ លោកបានដាំដំណាំមៀនប៉ៃលិន ហៅតាង៉ែន ចំនួន៣០០ដើម នៅលើផ្ទៃដីចំនួន២ហិកតា អស់រយ:ពេលជាង១០ឆ្នាំមកហើយ ដោយប្រមូលផលលក់បានចំនួន៨ឆ្នាំមកដែរ ។
លោកបានបន្តរៀបរាប់ទាំងទឹកមុខស្រពោនថា កាលពីចាប់ផ្តើមដាំដំណាំមៀននេះ ជាលើកដំបូង គឺទីផ្សារផ្លែមៀន ឈ្មួញទិញ១គីឡូក្រាម តម្លៃចាប់ពី៣៥ទៅ៤០បាត (ប្រាក់ថៃ) ជាង៤០០០រៀល ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយៗមករហូតដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ តម្លៃទីផ្សារផ្លែឈើមៀនប៉ៃលិនបានធ្លាក់បន្តិចម្តងៗ ជាលំដាប់ រហូតដល់កាលពីឆ្នាំ២០២០ លោកប្រមូលផលលក់បានត្រឹមតែ ១គីឡូ ក្រាមតម្លៃ២០បាត (ប្រាក់ថៃ) ជាង២០០០រៀល ហើយកសិផលផ្លែឈើមួយនេះក៏ធ្លាក់ចុះកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ រហូតមកដល់ចុងឆ្នាំ២០២១នេះ ឈ្មួញហ៊ានទិញត្រឹមតែ១គីឡូក្រាម តម្លៃ១០០០រៀល ទៅ១៣០០រៀលប៉ុណ្ណោះ ។
លោកបញ្ជាក់ទៀតថា តម្លៃទីផ្សារថ្នាំ និងជីកសិកម្ម កាន់តែឡើងខ្ពស់ ពោល គឺមិនសមតុល្យជាមួយនឹងតម្លៃកសិផលរបស់ពួកគាត់នោះឡើយ ដោយឆ្នាំមុនសម្ភារកសិកម្ម ជី១ការ៉ុង ឈ្មួញលក់តម្លៃ៩៥០ ទៅ១២០០បាត (ប្រាក់ថៃ) លុះកសិផលកាន់តែធ្លាក់ចុះបែបនេះធ្វើឱ្យលោកស្ទើរតែបោះបង់មុខរបរមួយនេះចោល ។
លោកក៏សូមលើកម្រាមដៃអំពាវនាវដល់ខាងមន្ទីរកសិកម្ម និងមន្ទីរពាណិជ្ជកម្មក៏ដូចជា ថ្នាក់លើឱ្យជួយរកទីផ្សារដែលមានតុល្យភាពជាមួយនឹងកសិផលដែលខ្លួនផលិតបាន ពោល គឺសូមឱ្យកសិផលផ្លែមៀនប៉ៃលិនឡើងថ្លៃដូចទំនិញដែលឈ្មួញនាំចូលមកលក់ដូរជូនប្រជាកសិករផងដែរ ដើម្បីឱ្យពួកគាត់មានថវិកាសល់ខ្លះសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។
លើសពីនេះលោកក៏ជួបនឹងបញ្ហា ប្រឈមនឹងសត្វល្អិតស៊ីបំផ្លាញ តែសួរនាំទៅខាងអ្នកលក់ថ្នាំកសិកម្ម គេប្រាប់ពីរបៀបប្រើប្រាស់ថ្នាំកម្ចាត់ ខណៈមិនធ្លាប់ឃើញខាងមន្ទីរកសិកម្មចុះពិនិត្យមើលចំការរបស់ខ្លួននោះឡើយ ។
ចំណែក ខាងសហគមន៍មៀនប៉ៃលិន ហាក់ដូចជា អត់មានដំណើរការផ្នែកជួយរកទីផ្សារកសិផលជូនប្រជាពលរដ្ឋនោះដែរ ដោយគ្រាន់តែមានលក់ថ្នាំកម្ចាត់សត្វល្អិត និងលក់ជីគីមីសម្រាប់យកទៅស្រោចដំណាំ ដោយថ្នាំ និងជី ដែលគេនាំចូលមក គឺមានតម្លៃខ្ពស់ ហើយពេលខ្លះខាងលោកក៏ចូលទៅទិញផ្ទាល់ពីប្រទេសថៃយកមកប្រើប្រាស់ខ្លួនឯងផងដែរ ។
បើតាមការរៀបរាប់របស់កសិករផ្សេងៗទៀត រស់នៅក្នុងក្រុងប៉ៃលិន ក៏បានរអ៊ូរទាំនឹងតម្លៃទីផ្សារធ្លាក់ចុះនេះដែរ ដោយម្នាក់ៗ យំលែងចេញទឹកភ្នែក ខណៈអ្នកខ្លះនិយាយថា បើហ៊ានធ្វើការដាំដំណាំប្រភេទនេះកាន់តែច្រើន នឹងកាន់តែជំពាក់គេលើសដើម មិនអាចគេចផុតពីភាពក្រីក្រនោះទេ ហើយមើលទៅពួកគាត់នឹងឈប់ដាំដំណាំប្រភេទនេះជាបណ្តើរៗ ដោយងាកទៅដាំពោត ឬដំឡូងមីជំនួសវិញ ព្រោះនៅឆ្នាំនេះហាក់ដូចជា មានការឡើងថ្លៃខ្ពស់ជាងរាល់ឆ្នាំ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ