នៅក្នុងសៀវភៅគហិប្បដិបត្តិបាននិយាយអំពីសប្បុរិសទានយ៉ាងដូច្នេះថា សប្បុរិសទានជាអំណោយរបស់ជនសប្បុរស ឬអំណោយរបស់ជនអ្នកមានចិត្តស្ងប់ចាកបាប ។ សប្បុរសធ្វើទានដោយស្មារតីខ្ពស់និងប្រកបដោយកិច្ច៥យ៉ាងគឺ៖ ១- ឲ្យទានដោយសទ្ធាគឺឲ្យដោយចិត្តជឿកម្ម និងផលវិបាករបស់កម្ម ជឿថាសត្វទាំងឡាយ មានកម្មដែលខ្លួនបានធ្វើហើយជារបស់ខ្លួន…
នៅក្នុងសៀវភៅគហិប្បដិបត្តិបាននិយាយអំពីសប្បុរិសទានយ៉ាងដូច្នេះថា សប្បុរិសទានជាអំណោយរបស់ជនសប្បុរស ឬអំណោយរបស់ជនអ្នកមានចិត្តស្ងប់ចាកបាប ។ សប្បុរសធ្វើទានដោយស្មារតីខ្ពស់និងប្រកបដោយកិច្ច៥យ៉ាងគឺ៖
១- ឲ្យទានដោយសទ្ធាគឺឲ្យដោយចិត្តជឿកម្ម និងផលវិបាករបស់កម្ម ជឿថាសត្វទាំងឡាយ មានកម្មដែលខ្លួនបានធ្វើហើយជារបស់ខ្លួន ។
២- ឲ្យទានដោយគោរព គឺគោរពទេយ្យវត្ថុផង គោរពបដិគ្គាហកៈ អ្នកទទួលផង ។ គោរពទេយ្យវត្ថុគឺ សំអាតទានវត្ថុដោយផ្ចិតផ្ចង់ មិនខ្ជីខ្ជាតាមតែបាន ។ ឯគោរពបដិគ្គាហកៈគឺ សម្ដែងសេចក្ដីរាប់អានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ចំពោះអ្នកទទួលទានមិនរើសមុខ រើសវណ្ណៈ ។
៣- ឲ្យទានតាមកាលគួរ គឺឲ្យតាមកាលតាមរដូរដែលគេត្រូវធ្វើ ត្រូវឲ្យដូចជា ចូលវស្សា ចេញវស្សា រដូវរងាឲ្យគ្រឿងស្លៀកដណ្ដប់ រដូវក្ដៅឲ្យទឹក ឬក៏ពេលមានវត្ថុថ្មីថ្មោងមានផ្លែឈើជាដើម ។
៤- ឲ្យទានដោយសេចក្ដីអនុគ្រោះ គឺឲ្យដោយចិត្តមេត្តាអាណិតអាសូរយ៉ាងទោរទន់ចំពោះសមណៈ ឬជនក្រីក្រលំបាកដែលរងទុក្ខវេទនា ដោយសេចក្ដីស្រេកឃ្លានជាដើម ឲ្យបានសុខស្រួលផុតអំពីទុក្ខព្រួយ ហើយឥតតាំងចិត្តថា នឹងទារយកគុណបំណាច់អ្វី អំពីបដិគ្គាហកៈនោះមកវិញឡើយ ។
៥- ឲ្យទានដោយមិនបានតាំងចិត្តបៀតបៀនខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ គឺឲ្យដើម្បីបន្ទោបង់លាភៈ និងមច្ឆរិយៈ ព្រមទាំងអាសវកិលេស ដែលនាំឲ្យវិលវល់ក្នុងសង្សារវដ្តតែប៉ុណ្ណោះ មិនឱ្យដើម្បីអួតអាងឲ្យអ្នកដទៃស្ងើចសរសើរឡើយ ។
ការឱ្យទានទាំងប្រាំចំណុចនេះ អ្នកប្រាជ្ញឱ្យឈ្មោះថាជាសប្បុរិសទានដែលជាលំអាននៃការធ្វើទានរបស់សប្បុរស ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ