ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា ចំពោះពុទ្ធសាសនិកគឺព្រះអង្គមិនបានកំណត់ជាតិសាសន៍អ្វីឡើយ ឱ្យតែបុគ្គលនោះដើរតាមលំអានទ្រឹស្តីសាសនាបីប្រការគឺ ១-កុំធ្វើអំពើបាបទាំងពួង ២-ប្រព្រឹត្តតែអំពើជាកុសល និង-ដុសខាត់ចិត្តរបស់ខ្លួនឱ្យស្អាតបរិសុទ្ធផូរផង់រាល់ថ្ងៃ ។ ព្រះសមណគោតមត្រាស់សម្ដែងថា គោលការណ៍ទាំងបីចំណុចនេះគឺជាពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះពុទ្ធគ្រប់ព្រះអង្គ ។…
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា ចំពោះពុទ្ធសាសនិកគឺព្រះអង្គមិនបានកំណត់ជាតិសាសន៍អ្វីឡើយ ឱ្យតែបុគ្គលនោះដើរតាមលំអានទ្រឹស្តីសាសនាបីប្រការគឺ ១-កុំធ្វើអំពើបាបទាំងពួង ២-ប្រព្រឹត្តតែអំពើជាកុសល និង-ដុសខាត់ចិត្តរបស់ខ្លួនឱ្យស្អាតបរិសុទ្ធផូរផង់រាល់ថ្ងៃ ។ ព្រះសមណគោតមត្រាស់សម្ដែងថា គោលការណ៍ទាំងបីចំណុចនេះគឺជាពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះពុទ្ធគ្រប់ព្រះអង្គ ។
ព្រះជិនស្រីត្រាស់ថា បុគ្គលទាំងឡាយណាដែលព្យាយាមប្រព្រឹត្តតាមលំអានពុទ្ធវចនៈ ជាប្រទីបបំភ្លឺវិថីជីវិត បុគ្គលទាំងឡាយនោះគឺជាពុទ្ធបរិស័ទ ឬពុទ្ធសាសនិក ដោយមិនកំណត់ជាតិសាសន៍អ្វីឡើយ ។
បើនិយាយពីលក្ខណសម្បត្តិរបស់ពុទ្ធសាសនិកជន ទាំងជាគ្រហស្ថអ្នកគ្រប់គ្រងផ្ទះ ទាំងបព្វជិតអ្នកបួសក្នុងពុទ្ធសាសនា ដើម្បីឱ្យសមស្របទៅនឹងអត្ថន័យនៃពាក្យពុទ្ធសាសនិកនេះ គឺយើងត្រូវយកគុណធម៌របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់មកដាក់ក្នុងខ្លួន ។ ប្រសិនបើគ្រាន់តែអានគម្ពីរ គ្រាន់តែស្ដាប់ គ្រាន់តែយើងជឿ ហើយអាចសូតធម៌បាន យើងក៏អះអាងខ្លួនឯងថាជាពុទ្ធសាសនិក តែក្នុងខ្លួនយើងមិនមានគុណសម្បត្តិ មិនមានគុណធម៌ក៏មិនអាចរាប់ជាពុទ្ធបរិស័ទទេ ។
ដូច្នេះដើម្បីឱ្យក្លាយទៅជាពុទ្ធសាសនិកពិតប្រាកដ គឺយើងត្រូវមានចិត្តស្មោះចំពោះព្រះត្រ័យរ័ត្ន រៀនសូត្រធម៌វិន័យ ហើយប្រតិបត្តិតាមទ្រឹស្តីនោះផង និងធ្វើបុណ្យ បំពេញទាន រក្សាសីល ទូន្មានកាយចិត្តឱ្យប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកម្មដ្ឋានភាវនាជារឿយៗ ទើបឈ្មោះជាពុទ្ធសាសនិកពេញលក្ខណៈដោយមិនប្រកាន់ជាតិសាសន៍ឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ