តាំងពីរាប់អសង្ខេយ្យជាតិមកហើយ ព្រះពុទ្ធលោកមិនដែលផ្តេកផ្តួលទៅតាមកម្មវាសនានោះទេ គឺព្រះអង្គតែងតស៊ូ ព្យាយាមក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ព្រះអង្គគ្រប់ៗជាតិ គឺប្រឹងប្រែងតស៊ូរហូតដល់ជាតិចុងក្រោយទើបជោគជ័យដល់ទីបរមសុខ ។
ព្រះពុទ្ធលោកប្រដៅមនុស្សទាំងអស់ឱ្យខំព្យាយាមតស៊ូជាមុន លុះតស៊ូទៅលែងរួចចាំលើកដៃសំពះមេឃសំពះដី សំពះទេវតាឱ្យជួយ តែលោកហាមកុំឱ្យរវល់តែសំពះបន់ស្រន់អារក្សអ្នកតាទេវតារហូតភ្លេចកម្លាំងខ្លួនឯង ដាក់ចុះនូវការតស៊ូព្យាយាម នោះពិតជាមិនប្រពៃឡើយ ។
យើងមើលគំរូព្រះពោធិសត្វដែលលោកខំហែលឆ្លងមហាសមុទ្រ គឺលោកមិនបានស្រែកហៅទេវតាឲ្យជួយឯណា ឬក៏លោកព្រមតាមកម្មវាសនាហែលលេងៗនោះក៏ទេដែរ គឺព្រះអង្គនៅតែប្រឹងប្រែងមិនបោះបង់ការតស៊ូចោលឡើយ បើទោះជាដឹងថាខ្លួនគ្មានលទ្ធភាពនឹងហែលទៅដល់ត្រើយក៏ដោយ ក៏នៅតែព្យាយាមរហូតទាល់តែបានជោគជ័យ ។
ហេតុនោះទើបបណ្ឌិតពោលថា មនុស្សយើងមានវាសនាខុសគ្នា អ្នកខ្លះមានវាសនាល្អ ឯខ្លះទៀតមានវាសនាមិនសូវល្អ តែយើងមិនត្រូវផ្តេកផ្តួលទៅតាមកម្មវាសនានោះទេ ត្រូវយកការខិតខំប្រឹងប្រែង យកការព្យាយាមជាចម្បងមកដាក់ទុកក្នុងដំណើរជីវិតទើបមានពន្លឺសុភមង្គល កុំរវល់តែសំពះបន់ស្រន់បួងសួងភ្លេចព្យាយាម ភ្លេចកម្លាំងខ្លួនឯងនោះ នឹងមិនជោគជ័យទេ ។
សូមសាធុជនកុំចេះតែរុញវាសនារបស់ខ្លួនឯងទៅឱ្យកម្មឬពួកអមនុស្សណាមួយជាអ្នកចាត់ចែង ហើយបែរជាមិនប្រឹងប្រែងតស៊ូព្យាយាមខ្លួនឯង នោះភាពជោគជ័យនឹងមិនមានឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ