មាតាបិតាទាំងឡាយគប្បីសិក្សាថា អាត្មាអញត្រូវចាត់ចែងឱ្យបានសមគួរក្នុងរឿងដណ្ដឹងប្រពន្ធឱ្យកូន ឬទុកដាក់កូនស្រីឱ្យមានប្ដីសីធ្វើយ៉ាងណាគប្បីឱ្យស្គាល់ប្រមាណគឺមិនតឹងពេក តែក៏មិនធូររលង់ពេកទេ ទាំងខាងភាគឪពុកម្តាយទាំងខាងភាគីកូនគប្បីយល់ដល់អធ្យាស្រ័យគ្នាទើបបានសុខទាំងសងខាង ។
តាមពិតទៅមិនមែនជាការរីករាយក្នុងរឿងទុកដាក់កូនចៅឱ្យមានគូគ្រងនេះទេ ព្រោះវាអាចនឹងមានភាពចម្រូងចម្រាសខ្លះមិនខាន ដោយហេតុថាទាស់អធ្យាស្រ័យគ្នារវាងមាតាបិតា និងបុត្រធីតា ដូច្នេះនៅក្នុងសិក្ខាបទទី៤របស់មាតាបិតានេះមិនមែនត្រូវធូររលុងពេកទេ ប៉ុន្តែតឹងរ៉ឹងពេកទៅក៏អាចមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរកើតឡើងបានដែរ ដូចមានពាក្យមួយឃ្លាបានចែងថា សេចក្ដីស្នេហាជាផ្នូរកប់ព្រលឹងមនុស្ស បានសេចក្ដីថាជាការស្លាប់ចិត្ត ហើយពិតជាលំបាកនឹងស្រោចស្រង់ណាស់ មនុស្សហ៊ានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ព្រោះរឿងស្នេហានេះឯង ។
ដូច្នេះការបង្វែរឱ្យខុសទិសដៅនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់កូន ម៉ែឪត្រូវតែប្រយ័ត្នផង ក្រែងលោធ្ងន់លើសដើម ធើ្វអ្វីៗក៏ត្រូវតែឆ្លាតដែរ ទើបមិនសូវប្រទះនូវបញ្ហាស្មុគស្មាញ កើតមកជាមនុស្សត្រូវសិក្សាស្វែងយល់ត្រូវសាងសមត្ថភាពក្នុងតួនាទីរបស់ខ្លួនឱ្យខ្ពស់ទើបជាការប្រពៃ ចំណុចណាដែលគួរអធ្យាស្រ័យបានក៏គួរយោគយល់ខ្លះទៅដើម្បីសុខទាំងអស់គ្នា ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ