នៅក្នុងបិដកភាគ៣៩ ថ្ងៃមួយពួកភិក្ខុទាំងឡាយបានចូលទៅកាន់សំណាក់ព្រះមានព្រះភាគ ហើយថ្វាយបង្គំរួចគង់នៅក្នុងទីដ៏សមគួរ ។ លំដាប់នោះភិក្ខុទាំងឡាយក៏បានទូលសួរព្រះបរមសាស្តាដោយវាចាថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើនដែលហៅថាវិជ្ជា តើដូចម្តេច ? មួយទៀត បុគ្គលដែលប្រកបដោយវិជ្ជា…
នៅក្នុងបិដកភាគ៣៩ ថ្ងៃមួយពួកភិក្ខុទាំងឡាយបានចូលទៅកាន់សំណាក់ព្រះមានព្រះភាគ ហើយថ្វាយបង្គំរួចគង់នៅក្នុងទីដ៏សមគួរ ។ លំដាប់នោះភិក្ខុទាំងឡាយក៏បានទូលសួរព្រះបរមសាស្តាដោយវាចាថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើនដែលហៅថាវិជ្ជា តើដូចម្តេច ? មួយទៀត បុគ្គលដែលប្រកបដោយវិជ្ជា តើដូចម្ដេច ?
ខណៈនោះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់តបនឹងភិក្ខុទាំងឡាយនោះយ៉ាងដូច្នេះថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការដឹងទុក្ខ ការដឹងហេតុជាទីកើតឡើងនៃទុក្ខ ការដឹងទីរំលត់ទុក្ខ ការដឹងបដិបទា ជាដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខឯណា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ នេះហៅថាវិជ្ជា ។
មួយវិញទៀត បុគ្គលដែលប្រកបដោយវិជ្ជា ក៏រមែងជាអ្នកដឹងនូវទុក្ខ ដឹងនូវហេតុជាទីកើតឡើងនៃទុក្ខ ហើយដឹងនូវទីរំលត់ទុក្ខដោយហេតុប៉ុណ្ណេះឯង ឈ្មោះថាបុគ្គលប្រកបដោយវិជ្ជា ។
ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រោះហេតុនោះ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ គួរធ្វើសេចក្ដីព្យាយាមថាអាត្មាអញគួរញុំាងអត្តភាពឱ្យដល់នូវសេចក្តីសង្វេគក្នុងសត្វនិងសង្ខារ ហើយមានដំណើរទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខពោលគឺព្រះនិព្វាន ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ