សូត្រមួយនៅក្នុងបិដកភាគ៥៧ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា មនុស្សដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងការងារចិញ្ចឹមជីវិត អាងលេសយ៉ាងនេះលេសយ៉ាងនោះ មិនក្រវើនក្រតើន ជាអ្នកដេកស្ដាយយល់សប្តិជាដើម មិនខុសពីមនុស្សអត់ការងារនោះឡើយព្រោះមិនយូរប៉ុន្មាន សូម្បីមុខរបរដែលមានហើយក៏នឹងត្រូវដួលរលំទៅ ហើយនឹងក្លាយជាមនុស្សពិការទាំងដែលខ្លួនមានអវយវៈល្អ ។…
សូត្រមួយនៅក្នុងបិដកភាគ៥៧ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា មនុស្សដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងការងារចិញ្ចឹមជីវិត អាងលេសយ៉ាងនេះលេសយ៉ាងនោះ មិនក្រវើនក្រតើន ជាអ្នកដេកស្ដាយយល់សប្តិជាដើម មិនខុសពីមនុស្សអត់ការងារនោះឡើយព្រោះមិនយូរប៉ុន្មាន សូម្បីមុខរបរដែលមានហើយក៏នឹងត្រូវដួលរលំទៅ ហើយនឹងក្លាយជាមនុស្សពិការទាំងដែលខ្លួនមានអវយវៈល្អ ។ ចង់ស្រណុក តែខ្វះសេចក្ដីព្យាយាម សេចក្តិប្រឹងប្រែងមិនអាចនឹងរួចអំពីសេចក្ដីទុក្ខបានឡើយ ដែលលោកចាត់ថាជាមនុស្សទូលទុក្ខទៅមុខរហូត ។
សេចក្ដីព្យាយាមប្រឹងប្រែងគឺជាពរដ៏ប្រសើរសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ព្រោះជាហេតុនាំសត្វលោកឲ្យរួចផុតទុក្ខលំបាកបាន ដូចដែលព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ ទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងថា វិរិយេន ទុក្ខមច្ចេតិ ឆ្លងចាកសេចក្ដីទុក្ខបានដោយសេចក្ដីព្យាយាម ។
ការងារចិញ្ចឹមជីវិតខ្លះដូចជា ការងារដាំដុះ ការងាររាជការ ការងារតាមអង្គភាពស្ថាប័ននានា មើលពីក្រៅហាក់បីដូចជាការងារសម្រាប់ផ្ទាល់ខ្លួនម្នាក់ៗប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែតាមពិតពិនិត្យឲ្យដិតដល់ទៅ គ្រប់ការងារចិញ្ចឹមជីវិតតាមផ្លូវសុចរិតទាំងអស់សុទ្ធតែប្រព្រឹត្តទៅជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនឯងផង និងជាកិត្តិយសរបស់ប្រទេសជាតិទាំងមូលផង ព្រោះគេអាចដឹងថាប្រទេសមួយដែលរីកចម្រើនទៅបាន លុះណាតែកម្រិតជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជននោះមានលក្ខណៈសមរម្យ បរិបូណ៌ដោយគ្រឿងឧបភោគ បរិភោគ ។
សូមមនុស្សគ្រប់គ្នាមានការងាររបស់ខ្លួនជាទីពឹង សូមកុំពឹងដង្ហើមអ្នកដទៃដកឱ្យ ឱ្យសោះ ត្រូវក្រវើនក្រតើននឹងការងារទាំងអស់គ្នា ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ