បាបភិក្ខុប្រែថា ភិក្ខុប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ឬភិក្ខុអាក្រក់ ភិក្ខុបាប គឺភិក្ខុហ៊ានធ្វើ ហ៊ានប្រព្រឹត្តរឿងអាក្រក់ៗទាំងឡាយដោយឥតញញើតនឹងធម៌វិន័យរបស់អ្នកបួសអ្វីបន្តិចឡើយ ។
នៅក្នុងអត្ថបទរបស់ព្រះមហាស៊ឹម សានិត ព្រះអង្គបានសរសេរវាយប្រហារអ្នកបួសពួកខ្លះដែលតែងតែប្រព្រឹត្តរំលោភបំពានធម៌វិន័យមានដូចជា:
១-អ្នកបួសទាំងនោះតែង ប្រព្រឹត្តបំពាននូវសិក្ខាបទបារាជិក៤មាន ១-សេពមេថុនធម្ម ២-លួចទ្រព្យអ្នកដទៃ ៣-សម្លាប់មនុស្ស និង៤-ពោលអួតគុណវិសេសដែលមិនមានក្នុងខ្លួន ។
២- ពោលពាក្យភូតភរ បំភ្លៃការណ៍ពិត មួលបង្កាច់ ចាក់សម្លាប់ សម្អុយកិត្តិយស-កេរ្ដិ៍ឈ្មោះអ្នកដទៃ បំផ្លើស ញុះញង់ បំភ្លៃធម៌ព្រះពុទ្ធ ។
៣- ដឹកនាំមនុស្សឱ្យដើរផ្លូវខុស ទាំងបព្វជិតនិងគ្រហស្ថប្រព្រឹត្តចាកផ្លូវសុចរិត ។
៣- មានទំនោរ និងចិត្តគំនិតចង់ប្រព្រឹត្តកន្លងនូវច្បាប់អាណាចក្រ បំពានវិន័យសាសនា វិន័យស្ថាប័នសង្ឃ ។
៤- មានប្រក្រតីប្រព្រឹត្តកន្លងនូវសិក្ខាបទ១០ ឬសីលធម៌ និងចតុប្បារិសុទ្ធិសីល ឬសិក្ខាបទក្នុងបាតិមោក្ខសំវរសីល ឬសីល-សិក្ខាបទទាំង ១៥៤មាត្រានៅក្នុងពុទ្ធវិន័យ ឬវិនយប្បញ្ញត្តិនៅក្នុងពុទ្ធសាសនា ។
ព្រះមហាបានបន្ថែមថា បាបភិក្ខុទាំងនោះតែងតែមានអាកប្បកិរិយា និងឥរិយាបថមិនល្អ មិនសមរម្យចំពោះជីវិតមនុស្សនិងសង្គមជារឿយៗដោយមិនខ្លាចបាបកម្មឡើយ ។
ទោះជាយ៉ាងណា ព្រះអង្គក៏មិនបានបញ្ជាក់អំពីអត្តសញ្ញាណ និងវត្តអារាម ឬទីកន្លែងដែលអ្នកបួសទាំងនោះនៅអាស្រ័យដែរ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ