សុត្តន្តបិដកលេខ៥២ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ទុក្ខសោកកើតអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ភ័យក៏កើតអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ កាលបើរួចចាកសេចក្តីស្រឡាញ់ហើយ ទុក្ខសោកក៏លែងមាន ភ័យនឹងមានមកពីណា ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះពុទ្ធអង្គទ្រង់សម្តែងខាងលើនេះសំដៅសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយអំណាចតណ្ហា ឬថាជាសេចក្តីស្រលាញ់ដែលមាន…
សុត្តន្តបិដកលេខ៥២ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ទុក្ខសោកកើតអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ភ័យក៏កើតអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ កាលបើរួចចាកសេចក្តីស្រឡាញ់ហើយ ទុក្ខសោកក៏លែងមាន ភ័យនឹងមានមកពីណា ។
សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះពុទ្ធអង្គទ្រង់សម្តែងខាងលើនេះសំដៅសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយអំណាចតណ្ហា ឬថាជាសេចក្តីស្រលាញ់ដែលមាន លោភៈ ជាមូល មានលក្ខណៈហួងហែងដើម្បីខ្លួន កាលបើមិនបានដូចចិត្តក៏កើតទុក្ខ ឬថាបានដល់់ដៃហើយក៏ភ័យខ្លាចក្នុងការបាត់បង់ ពេលបាត់បង់ក៏សោកសៅជាដើម ។
ប៉ុន្តេសេចក្តីស្រឡាញ់ម្យ៉ាងទៀត ជាសេចក្តីស្រឡាញ់មិនមានទោស សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលគួរតែចម្រើន សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលនាំមកនូវសុខសន្តិភាព គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលជាលក្ខណៈមេត្តា ។ មេត្តាគឺជាកុសលធម៌ដែលគួរចម្រើន មេត្តាកើតក្នុងចិត្តពេលណា តែងនាំមកនូវសេចក្តីសុខស្ងប់ក្នុងចិត្តខ្លួនឯង និងអ្នកនៅជុំវិញ ។
មេត្តាតែងផ្តល់សេចក្តីស្រឡាញ់រាប់អានមិនរើសមុខ និងមិនប្រាថ្នាផលតបស្នង ជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលចង់ឲ្យតែអ្នកដទៃបានសុខ និងមិនហួងហែង ទើបមិនជាហេតុនាំឲ្យកើតទុក្ខ ។
មេត្តា មានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការកម្ចាត់បង់នូវទោសៈ ការប្រទូស្ត, កោធៈ សេចក្តីក្រោធ, ឥស្សា ការច្រណែន, ព្យាបាទៈ ចងអាឃាត និងបដិឃៈ ថ្នាំងថ្នាក់ចិត្តជាដើម ។
អ្នកសម្បូរដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ជាលក្ខណៈមេត្តា គឺជាមនុស្សសម្បូរទៅដោយសេចក្តីសុខស្ងប់ក្នុងចិត្ត និងអាចចែករំលែកសេចក្តីសុខដល់អ្នកនៅជុំវិញបាន ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ