ព្រះឆន្នៈជេរអគ្គសាវកទាំង២អង្គ
កាលព្រះសាស្ដាគង់នៅក្នុងវត្តជេតពន ទ្រង់ប្រារព្ធព្រះថេរៈឈ្មោះឆន្នៈ ដោយព្រះអង្គត្រាស់នូវគាថាយ៉ាងនេះថា ន ភជេ បាបកេ មិតេ ។បេ។ មានសេចក្តីថា បានឮមកថា…
កាលព្រះសាស្ដាគង់នៅក្នុងវត្តជេតពន ទ្រង់ប្រារព្ធព្រះថេរៈឈ្មោះឆន្នៈ ដោយព្រះអង្គត្រាស់នូវគាថាយ៉ាងនេះថា ន ភជេ បាបកេ មិតេ ។បេ។ មានសេចក្តីថា បានឮមកថា…
កាលព្រះសាស្ដាគង់នៅក្នុងវត្តជេតពន ទ្រង់ប្រារព្ធព្រះថេរៈឈ្មោះឆន្នៈ ដោយព្រះអង្គត្រាស់នូវគាថាយ៉ាងនេះថា ន ភជេ បាបកេ មិតេ ។បេ។
មានសេចក្តីថា បានឮមកថា ព្រះឆន្នៈនោះ រមែងជេរព្រះអគ្គសាវកទាំងពីរអង្គថា កាលយើងតាមអយ្យបុត្ររបស់យើង ស្ដេចចេញទីបួស ក្នុងវេលានោះ មិនឃើញនូវបុគ្គលដទៃណាសូម្បីតែមួយរូប ស្រាប់តែឥឡូវនេះ ពួកលោកទាំងនេះដើរពោលថា យើងឈ្មោះសារីបុត្រ យើងឈ្មោះមោគ្គល្លាន ពួកយើងជាអគ្គសាវកទៅវិញ វាមិនសមទាល់តែសោះ ។
ព្រះសាស្ដាទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់នូវដំណឹងនោះអំពីសំណាក់នៃភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រះអង្គក៏ត្រាស់ឲ្យហៅព្រះឆន្នត្ថេរមក ហើយទ្រង់ទូន្មាន ព្រានប្រដៅឆន្នត្ថេរនៅស្ងៀមតែក្នុងគណៈនោះបុណ្ណោះ ។
ក្រោយមកក៏បានជេរព្រះអគ្គសាវកទាំងពីរអង្គទៀត ព្រះសាស្ដា ត្រាស់ឲ្យហៅព្រះឆន្នៈដែលកំពុងជេរព្រះអគ្គសាវកទាំងពីរមកហើយព្រានប្រដៅយ៉ាងនោះដល់ទៅ៣ដងហើយ ដាស់តឿនថា ម្នាលឆន្នៈ អគ្គសាវកទាំងពីរអង្គនេះ ជាកល្យាណមិត្ត ជាមហាបុរសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតរបស់អ្នក អ្នកចូរសេពគប់នឹងកល្យាណមិត្តបែបនេះចុះ អ្នកនឹងបានរួចចាកទុក្ខមិនខានឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ