សញ្ញោជនប្រែថា គ្រឿងចងគឺកិលេសដែលចងពួកសត្វទុកក្នុងសង្សារវដ្ត ។ តាមធម្មតាក្នុងសន្តានរបស់បុថុជ្ជនទាំងឡាយនោះ រមែងមានធម្មជាតិមួយប្រភេទដែលប្រៀបដូចខ្សែធំ១០ខ្សែដែលចងក្រៀកនូវសត្វទាំងឡាយទុកមិនឲ្យទៅចាកទុក្ខបាន ។ ខ្សែទាំង១០នោះបានដល់ សំយោជនៈនោះឯង ។ សញ្ញោជនមាន១០យ៉ាងតាមន័យព្រះសូត្រគឺៈ
១- កាមរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ជំពាក់ក្នុងកាមគុណ ។
២- រូបរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ជំពាក់ក្នុងភព ។
៣- អរូបរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ក្នុងលោភចេតសិក ។
៤- បដិឃសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈខឹងក្រោធ ។
៥- មានសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈលើកតម្កើងខ្លួន ។
៦- ទិដ្ឋិសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈបដិបត្តិខុសអង្គធម៌ ។
៧- សីលព្វតបរាមាសសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈបដិបត្តិខុសក្នុងទិដ្ឋិចេតសិក ។
៨- វិចិកិច្ឆាសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈសង្ស័យក្នុងវត្ថុដែលគួរជឿក្នុងអង្គធម៌ ។
៩- ឧទ្ធច្ចសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈរវើរវាយក្នុងធម៌ ។
១០- អវិជ្ជាសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈវង្វេងមិនដឹងតាមសេចក្តីពិតអង្គធម៌ ។
បណ្តាខ្សែគឺសញ្ញោជននោះរមែងនាំសត្វឲ្យទៅកើតក្នុងភូមិដែលអាស្រ័យកម្មដែលសត្វនោះៗធ្វើឡើង ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ