ខេត្តសៀមរាប ៖ លោក លីហួរ ជាប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ រស់នៅឃុំខ្នារសណ្តាយ ស្រុកបន្ទាយស្រី ខេត្តសៀមរាបបានឱ្យដឹងថា លោកបានចិញ្ចឹមឃ្មុំជាមួយអ៊ុរបស់លោក នៅខេត្តរតនៈគិរី…
ខេត្តសៀមរាប ៖ លោក លីហួរ ជាប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ រស់នៅឃុំខ្នារសណ្តាយ ស្រុកបន្ទាយស្រី ខេត្តសៀមរាបបានឱ្យដឹងថា លោកបានចិញ្ចឹមឃ្មុំជាមួយអ៊ុរបស់លោក នៅខេត្តរតនៈគិរី រយៈចំនួន៤ឆ្នាំមកហើយ ។ បន្ទាប់ពីទទួលបានជំនាញច្បាស់លាស់ពីការចិញ្ចឹមឃ្មុំនេះ លោកបានសម្រេចចិត្តមកចិញ្ចឹមនៅស្រុកកំណើតរបស់លោកវិញ ជាមួយ និងធុងសម្រាប់ចិញ្ចឹមឃ្មុំចំនួន១០០សម្រាប់ជំហានដំបូង ។
លោកបានបន្តថា ការចិញ្ចឹមឃ្មុំនេះ គឺមានភាពងាយស្រួលជាងការចិញ្ចឹមសត្វ និងដាំដំណាំផ្សេងៗ ដោយការចិញ្ចឹមឃ្មុំនេះ ដំបូងត្រូវមានធុង បង្គង ក្រមួន និងមេឃ្មុំ ដែលទិញមកពីអ្នកចិញ្ចឹមមុនៗ ។ លោកថា សម្រាប់ស្រុកបន្ទាយស្រីនេះ គឺជាទីតាំងល្អមួយក្នុងការចិញ្ចឹមឃ្មុំដោយសារទីនេះមានផ្កាព្រៃ និងផ្កាដែលគេដាំច្រើន ស្រួលដល់មេឃ្មុំទៅក្រេបយកលំអងមក ។
លោក លី ហួរ ពន្យល់ថា ឃ្មុំដែលចិញ្ចឹមនេះ គឺទឹករបស់វាមានលក្ខណៈធម្មតាជាតិដូចឃ្មុំព្រៃដែរ ព្រោះមេឃ្មុំដែលលោកចិញ្ចឹមនេះ វាចេញទៅក្រេបផ្កាព្រៃ ឬផ្កាដែលគេដាំយកមកដូចគ្នា ដោយពុំមានដាក់សារធាតុអ្វីផ្សេងទេ ។ លោកបានបញ្ជាក់ថា សម្រាប់ការងារចិញ្ចឹមឃ្មុំរបស់លោក គឺមានការបែងចែងជាពីររដូវកាល គឺនៅរដូវប្រាំងចាប់ពីខែមករា ដល់ឧសភា គឺលោកចិញ្ចឹមឃ្មុំយកទឹក ចាប់ពីខែមិថុនាដល់ខែកញ្ញា គឺលោកចិញ្ចឹមឃ្មុំយកកូនលក់វិញ ។
ហើយសម្រាប់ផលិតផលដែលទទួលបានសម្រាប់ឃ្មុំ ចំនួន១០០ធុងនេះ ក្នុង១ខែលោកអាចប្រមូលទឹកបានចំនួន៣ដង ក្នុងមួយដង បាន១៥កាន ស្មើនិង៤៥០លីត្រ តម្លៃនៃការលក់ចេញទៅកាន់ទីផ្សារក្នុងមួយលីត្រ១០ម៉ឺនរៀល ប៉ុន្តែសម្រាប់តម្លៃនៃការលក់ដុំ គឺមានតម្លៃផ្សេងទៅតាមការចរចារគ្នា ។ ដូច្នេះក្នុងមួយខែលោកអាចរកប្រាក់ចំណេញពីការលក់ទឹកឃ្មុំទៅឱ្យអ្នកលក់ដុំបានជាង៥ពាន់ដុល្លារ ។
នៅថ្ងៃអនាគតលោកមានគម្រោងដាក់ធុងចិញ្ចឹមឃ្មុំនេះ ឱ្យបានច្រើន និងរៀបចំកន្លែងចិញ្ចឹមឃ្មុំនេះអាចឱ្យភ្ញៀវទេសចរចូលទស្សនាឈ្វេងយល់ពីរបៀបនៃការចិញ្ចឹមឃ្មុំ ហើយនិងអាចក្លាយជាផលិតផលទេសចរណ៍មួយក្នុងការទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរឱ្យស្នាក់នៅខេត្តសៀមរាបបានយូ និងបានទាញយកចំណូលពីវិស័យទេសចរណ៍ដល់ប្រជាពលរដ្ឋនៅជនបទដោយផ្ទាល់ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ