តាមទស្សន៍ទាយមើលទៅ «វប្បធម៌សន្ទនា» រវាងបក្សកាន់អំណាចនិងបក្សប្រឆាំង ទំនងមានអាយុមិនវែង ទេ ។ បើវាមានអាយុមិនវែង…ប្រាកដជា «អាយុខ្លី» ។ «វប្បធម៌សន្ទនា» វាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះមួយឱ្យសង្គមមានសន្តិសុខ ស្ថេរភាព
តាមទស្សន៍ទាយមើលទៅ «វប្បធម៌សន្ទនា» រវាងបក្សកាន់អំណាចនិងបក្សប្រឆាំង ទំនងមានអាយុមិនវែង ទេ ។ បើវាមានអាយុមិនវែង…ប្រាកដជា «អាយុខ្លី» ។ «វប្បធម៌សន្ទនា» វាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះមួយឱ្យសង្គមមានសន្តិសុខ ស្ថេរភាព ប្រសិនបើភាគីទាំង២មានមារយាទស្មោះត្រង់នឹងគ្នា…។
ប្រសិនបើ «វប្បធម៌សន្ទនា» វាជា «កូនអុក» សម្រាប់បំរើការស្វែងរកចំណេញឱ្យនយោបាយ មិនយូរមិនឆាប់គង់ «អាយុខ្លី» ព្រោះមេបក្សទាំង២ដែលទើបផ្អែមមាត់ជាមួយគ្នា…ចាប់ផ្តើមតិចៗផ្លែងសរដាក់គ្នាទៅហើយ ។ បើគង់តែ «អាយុខ្លី» គួរទិញក្តារមឈូសតំកល់ទុកឱ្យហើយទៅ…កុំធ្វើដូចក្របីផោមឱ្យម្ចាស់វាហិត ។
នយោបាយ «វប្បធម៌សន្ទនា» របស់បក្សធំ-តូចទាំង២ ប្រៀបដូចការប្រយុទ្ធដ៏ស៊ីសាច់ហុតឈាមនៅសមរភូមិណា មួយ…។ ពួកគ «វ៉ៃផង ចរចាផង» ជួនកាល «វ៉ៃរហ័ស ដករហ័ស» ដល់មិនឈ្នះ មិនចាញ់…ទើបចរចាជាថ្មី…។
ទស្សនៈមហាជនប្រាប់អាឡេវថា… «វប្បធម៌សន្ទនា» មួយនេះសម្រាប់ «អ្នកឈ្នះទៅជាចាញ់…អ្នកចាញ់ទៅជាឈ្នះ» ឬអ្នកឈ្នះកាន់តែឈ្នះ…អ្នកចាញ់កាន់តែចាញ់…ហើយទីបំផុត នយោបាយ «ទឹកឡើងត្រី ស៊ីស្រមោច…ទឹកហោចស្រមោចស៊ីត្រី» អាចនឹងកើតមាន…កុំភ្លេចថា ស្រមោចមានច្រើនណាស់…ស៊ីមិនអស់ទេ…ប្រយ័ត្នស្រមោចខាំវិញ…៕
អាឡេវ
ចែករំលែកព័តមាននេះ